وضعیت وخیم سلامت روان در افغانستان

گروه بین الملل: مردان و زنان افغانستان روزهای دشواری را پشت سر می‌گذرانند. آینده تاریک پیش روی افغانستان موجب افزایش نرخ خودکشی و افسردگی در این کشور شده است.
سهم زنان در ابتلا به افسردگی و اقدام به خودکشی بالاتر از مردان است. آنها از نیمه اوت سال گذشته و با روی کار آمدن دوباره طالبان از بخش‌های مختلف جامعه حذف و به اندرونی خانه‌ها هدایت شده‌اند.
زنان افغان امید چندانی به تغییر شرایط پیش رو ندارند و اقدام به «خودکشی» گاهی تنها راه پیش روی آنهاست. استفاده از قرص، سم، مرگ موش و حلق‌آویز کردن از جمله روش‌هایی که از سوی زنان برای پایان دادن به زندگی‌شان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
فیروزان جمشیدی، مشاور بهداشت روان هر روز با صف طولانی بیمارانی مواجه است که با مشکلات حوزه سلامت روان و افسردگی‌ دست و پنچه نرم می‌کنند.
او که در بیمارستان کاپیسا در کابل مشغول به کار است، می‌گوید: «ما بیماران زیادی داریم، آمار خودکشی‌ها بالاست. در اردیبهشت حتی در یک هفته ۴ تا ۵ مورد خودکشی داشتیم. یکی از آنها خود را حلق‌آویز کرده بود و سه نفر دیگر سم موش خورده بودند و خانواده‌ها نمی‌دانستند. یکی هم با تفنگ شکاری خودکشی کرده بود، البته گفتند او خودکشی کرده است، اما می‌دانیم که برادرش یا فرد دیگری او را کشته است.»
این مشاور سلامت روان همچنین تاکید کرد: «در حال حاضر مشکلات فراوانی وجود دارد، پیش از این مؤسساتی بودند که با پرداخت پول به این افراد کمک می‌کردند و آنهایی که از پدر، برادر و شوهر خود می‌ترسیدند، برای آنها سرپناهی وجود داشت تا مشکلات و مسائلشان حل شود اما حالا نهاد و مکانی برای کمک به آنها وجود ندارد.»
به گفته او «به طور متوسط ماهانه ۳۰ تا ۳۵ نفر داریم که (برای خودکشی) دارو مصرف کرده‌اند. برخی از آنها با شوهران خود زندگی می‌کنند، برخی از آنها دختر مجرد هستند و به دلیل آینده تاریک پیش رو یا بیکاری اقدام به خودکشی می‌کنند.»
او می‌گوید: «در گذشته وقتی مردم بیرون می‌رفتند با دوستانشان صحبت می‌کردند و مشاوره می‌گرفتند، حالا فردی که به سر کار یا مدرسه می‌رفت یا مشغول بود، ناگهان در حالی که اوضاع اقتصادی بد است در خانه به سر می‌برد و اوضاعش نیز بدتر می‌شود.»
اما مساله دیگری که این مشاور حوزه سلامت روان برای بالا رفتن سطح تنش در خانه‌ها به آن اشاره دارد به ماجرای خانه‌نشین شدن مردان به دنبال وضعیت وخیم اقتصادی در افغانستان مربوط می‌شود. او می‌گوید: ««پیشتر مردان خانواده شاغل بودند و کار می‌کردند و کمتر وقت‌شان را در خانه می‌گذراندند. آن موقع پول، کار و محبت بیشتر بود، اما در حال حاضر مردها هم بیکار هستند. وقتی مردی در خانه بیکار باشد خب آنها دچار تنش و عصبانیت می‌شوند.»
با روی کار آمدن طالبان در کابل و خروج نیروهای آمریکایی از این کشور، بسیاری از نهادهای بین‌المللی که تا پیش از این در خاک افغانستان مشغول به فعالیت بودند، آنجا را ترک کردند. به همین دلیل امکان حمایت از گروه‌های آسیب‌پذیر از جمله زنان و مردان در معرض افسردگی و مسايل بهداشت روان کاهش یافته است.