اظهارنگرانی مقتدی صدر از «عمامه‌پرانی» در ایران

گروه بین‌الملل: سیدمقتدی صدر، رهبر روحانی پرنفوذ در عراق، با انتشار بیانیه‌ای در توئیتر خود و در واکنش به اعتراضات «زن زندگی آزادی» در ایران نوشت که مخالفت با حجاب ممکن است به دیگر کشورهای منطقه هم گسترش یابد و از انداختن عمامه به برداشتن حجاب از سر زنان عفیف برسد.
این روحانی شيعه که از او به‌عنوان رقیب جناح‌های تحت حمایت جمهوری اسلامی هم یاد می‌شود، در پیام خود «عمامه‌پرانی» و جنبش «ضد حجاب» در ايران را اقدامی ضد اسلامگرایانه خواند و در عین حال «غرب و اسرائيل» را به توطئه براى «تكه‌تكه كردن دين»، «توهين به عمامه‌ها» و «مبارزه با حجاب» متهم كرد. مقتدی صدر در حالی این بیانیه سیاسی را منتشر کرد که شهریور امسال اعلام کرده بود برای همیشه از سیاست کناره‌گیری می‌کند و در همین راستا از تعطیلی اغلب مؤسسات وابسته به این جریان سیاسی در عراق هم خبر داده بود. 
مقتدی صدر از چهره‌های مذهبی و رهبران اعتراضات ضد دولتی در عراق به شمار می‌رود. جریان سیاسی منتسب به او در عراق، با دیگر گروه‌های شیعی مورد حمایت ایران اختلافاتی پیدا کرده بود. با این حال او، اکنون درباره اعتراضات در ایران که با انتقاد از گشت ارشاد و برای مقابله با بد حجابی آغاز شده بود، هشدار داده است. در هفته‌های اخیر، در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشتن ویدیوهای آنچه اکنون از آن به عنوان پدیده «عمامه پرانی» از آن یاد می‌شود، تبدیل به یک پدیده پر کاربرد شده است. «عمامه‌پرانی» یک اقدام اعتراضی است که در هفته‌های اخیر در خیابان‌های ایران شکل گرفته و برخی  معترضان ضمن پرت‌کردن عمامه از سر روحانیون فیلم آن را در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کنند. در واکنش به این اقدام، برخی رسانه‌های دولتی نیز تصاویری را بوسیدن عمامه منتشر کرده است.  

روشنفکران منصف و مداراجو نسبت به این پدیده‌ هشدار بدهند
احمد زیدآبادی در نقدی به این ماجرا نوشته است: این پدیده‌ای که به نام "عمامه‌پرانی" شهرت یافته و مورد خوشحالی برخی از مخالفان شده است، عمدتاً جانب روحانیونی را می‌گیرد که هیچ موقعیت حکومتی ندارند و چه بسا خود از منتقدان و حتی قربانیان سیاست‌های جاری باشند. پیرمرد معممی که پای پیاده از کوچه و خیابان عبور می‌کند، دارای چه موقعیتی است که انداختن عمامه‌اش کسی را به وجد آورد؟
روحانیونی که دارای پست‌های عالی در نظام هستند، معمولاً به سادگی در انظار عمومی ظاهر نمی‌شوند و اگر هم بشوند، از محافظت و مراقبت لازم برخوردارند. بنابراین، این اقدام فقط جانب افراد بی‌گناه و بی‌پناهی را می‌گیرد که تنها جرم‌شان پوشیدن عبا و قبا و عمامه است! چندی پیش در سفرم به نجف‌آباد اصفهان، با پیرمرد روحانی بسیار موقر و مهذّب و مهربانی از منتقدان و زخم‌دیدگان وضع موجود هم‌سخن شدم که از تجربۀ رویارویی‌اش با معترضان در خیابان برایم گفت. او در مواجهه با جمعیت معترض دست‌هایش را به علامت تسلیم بالا برده گفته بود؛ به خدا من آخوند حکومتی نیستم! معترضان هم البته با او به احترام رفتار کرده بودند. چرا روشنفکران منصف و مداراجو نسبت به این پدیده‌ها هشدار نمی‌دهند؟