لحظه ویژه برای دورتموند؛ بازگشت هالر به میدان

گروه ورزشی: دو تیم آلمانی بوروسیا دورتموند و فورتونا دوسلدورف امشب در اسپانیا دیداری دوستانه برگزار کردند که با پیروزی 5-1 زردپوشان به پایان رسید.
اما اهمیت این بازی به خاطر اتفاق دیگری بود. سباستین هالر، مهاجم دورتموند، که بعد از مشخص شدن ابتلایش به سرطان این تیم را ترک کرده بود تا روند معالجات را پیگیری کند امشب برای اولین بار از زمان ابتلایش به بیماری با پیراهن دورتموند وارد زمین شد تا هواداران دورتموند و فوتبالدوستان را خوشحال کند.
تصمیم برای بازی کردن سباستین هالر در این مسابقه همین امروز صبح گرفته شد. وقتی عقربه‌های ساعت در ورزشگاه لادامه دنوچه در اسپانیا ساعت 17:34 را نشان داد 74 دقیقه از شروع مسابقه دو تیم آلمانی گذشته بود. یوسفا موکوکو، تک‌مهاجم دورتموند، به سمت خط دوید و هواداران ناباورانه در کنار خط طولی زمین کسی را دیدند که باورشان نمی‌شود: سباستین هالر.


هالر که تابستان سال گذشته به دورتموند پیوست به دلیل بیماری‌اش تا امروز حتی یک بار هم پیراهن زردرنگ این تیم را به تن نکرده بود. در ماه ژوئیه مشخص شد این مهاجم 28ساله به سرطان بیضه مبتلا است. او که چند روز پیش به تمرینات بازگشته بود امشب با درخواست خودش و تصمیم ادین ترزیچ، سرمربی بی‌وی‌بی، وارد زمین شد. تصمیمی که همین امروز گرفته شده بود و هیچ هواداری از آن خبر نداشت.
نشریه کیکر می‌گوید ترزیچ امروز صبح با هالر صحبت کرده و به این نتیجه می‌رسد که امشب او را پانزده دقیقه به میدان بفرستد.

ادین ترزیچ در پایان مسابقه امشب درباره این اتفاق ویژه گفت:" اولین بار بود که سباستین را نه با پیراهن تمرینی و کاور تمرینی بلکه با پیراهن اصلی تیم می‌دیدیم. پیراهن بوروسیا دورتموند. ما به مسیری که سباستین پیمود تا به اینجا برسد و به تلاش او افتخار می‌کنیم".
کیکر می‌گوید هالر قدم به قدم به شرایط بدنی لازم برای حضور در یک مسابقه بوندس‌لیگایی خواهد رسید و در هفته‌های آینده شاهد بازی کردن او در این لیگ خواهیم بود. ترزیچ در ادامه صحبتهای امشب خود گفت:" ما امیدواریم او با تجربه امشب روحیه بیشتری گرفته باشد و در روزهای آینده با افزایش شدت تمریناتش هر چه سریعتر به آمادگی کامل برسد".
وقتی خبرنگار کیکر از ترزیچ پرسید آیا از سرعت بازگشت هالر شگفت‌زده است او گفت:" راستش را بخواهید در اولین صحبتی که من و هالر بعد از بیماری‌اش داشتیم این را می‌دانستم. روحیه او آنقدر مثبت بود که ما را هم مجبور کرد مثبت باشیم و مثبت فکر کنیم. این مسئولیتی بود که او به عهده ما گذاشت".