تاریخ انتشار : ۱۴۰۱/۱۰/۲۳ ساعت ۱۲:۱۶
کد مطلب : ۳۸۰۹۷۲
سرآشپز پوتین دندان تیز کرده است
گروه بین الملل: تصرف شهر معدن نمک می‌تواند به معنای نفوذ بیشتر برای رئیس گروه واگنر در کرملین باشد، اما دولت اوکراین اعلام کرده که کنترل آن شهر هنوز در دست کی یف است.
به گزارش فرارو به نقل از الجزیره، از دید تحلیلگران اگر مسکو بتواند سولدار یک شهر کوچک معدن نمک در جنوب شرق اوکراین را که دچار جنگ شده تصرف کند پیروزی در آن شهر چیزی بیش از یک جایزه برای تلاش‌های نظامی شکست خورده روسیه خواهد بود.
برای کرملین و جدایی طلبان طرفدار مسکو تصرف این شهر با جمعیتی نزدیک به ۱۰۰۰۰ نفر (تا پیش از آغاز جنگ) یک پیروزی بزرگ محسوب خواهد شد. پیروزی در سولدار به "یوگنی پریگوژین" رئیس گروه واگنر روسیه که ارتشی خصوصی قلمداد می‌شود امکان دسترسی به منابع معدنی و انباری از تسلیحات گرم را می‌بخشد.پریگوژین پس از ثروتمند شدن با قرارداد‌های دولتی برای غذا دادن به سربازان، دانش آموزان مدرسه و مهمانان در ضیافت‌های دولتی، به عنوان "سرآشپز پوتین" شناخته می‌شود. او ماه هاست که تلاش می‌کند تا شهر باخموت در اوکراین را تصرف کند که منطقه لجستیکی مهمی محسوب می‌شود و تصرف آن به نیرو‌های روسیه و جدایی طلبان اوکراینی اجازه می‌دهد تا در اعماق جنوب شرقی اوکراین پیشروی کنند.
علیرغم حملات بی شمار، گلوله باران و گزارش‌های منتشر شده درباره حضور هزاران سرباز از جمله جنگجویانی که از زندان‌های روسیه استخدام شده بودند، نیرو‌های ذخیره تازه بسیج شده و مردانی که به اجبار از مناطق تحت کنترل جدایی طلبان اوکراین به جبهه‌های جنگ اعزام شده بودند گروه واگنر نتوانست قاطعانه باخموت را تصرف کند.این عقب نشینی به ویژه پس از مجموعه شکست‌ها و عقب نشینی‌های چند ماهه نیرو‌های روس در شرق و جنوب اوکراین که برخی ناظران آن را به دلیل سازماندهی و هماهنگی بد و انگیزه ضعیف نیروها دانسته اند به شدت تحقیرکننده بوده است.
بنابراین، مسکو به پیروزی نیاز دارد اگر نه پیروزی استراتژیک بلکه دست کم پیروزی‌ای که بتوان آن را در شبکه‌های تلویزیونی تحت کنترل کرملین در بوق و کرنا کرد و خبر آن را به پوتین گزارش داد. ژنرال "ایگور روماننکو" معاون سابق ستاد کل نیرو‌های مسلح اوکراین می‌گوید:"یک دیدگاه تبلیغاتی وجود دارد: دست کم باید باخموت را تصرف کرد (اگرچه امکان ناپذیر به نظر می‌رسد). باید دست کم پیروزی‌ای را نشان داد، زیرا پریگوژین به پوتین قول داده است"."محاصره" سولدار اواخر روز سه شنبه گزارش شد و به عنوان عملی که تنها توسط ارتش خصوصی واگنر صورت گرفته نمایش داده شد. پریگوژین به خبرگزاری ریانووستی گفت:"بار دیگر می‌خواهم تاکید کنم که هیچ واحد نظامی دیگری به جز جنگنده‌های واگنر در حمله به سولدار شرکت نکردند".
سپس سرویس مطبوعاتی روسیه عکس‌هایی را از او منتشر کردند که گفته می‌شود در معادن نمک سولدار بوده اند. ارتش اوکراین ادعای او را رد کرد. مقام‌های سولدار به "الجزیره" گفته اند که تصرف سولدار توسط نیرو‌های روس صحت ندارد و اشاره کرده اند که منتظر گزارش دقیق نیرو‌های مسلح اوکراین باشید.
سرویس مطبوعاتی وزارت دفاع اوکراین اعلام کرده که عکس‌ها مربوط به شهر ولودیمیریوکا یک شهر تحت کنترل جدایی طلبان در منطقه شرقی دونتسک بوده اند. هم چنین، سخنان پریگوژین در مورد نقش انحصاری ارتش خود حتی توسط وزارت دفاع روسیه مورد مناقشه قرار گرفت و روز چهارشنبه اعلام کرد شد که چتربازان نیرو‌های نظامی دولتی روسیه جنوب و شمال سولدار را مسدود کرده و در مرکز شهر مشغول نبرد هستند.کرملین خواستار احتیاط شد. "دیمیتری پسکوف" سخنگوی کرملین ضمن تشریح پویایی مثبت در پیشرفت‌ها در سولدار گفته بود:" بیایید عجله نکنیم. باید منتظر بیانیه‌های رسمی باشیم". در همین حال، یکی از رهبران جدایی‌طلب از "تسلط بر سولدار" به عنوان گامی در جهت کسب کنترل کامل بر دونتسک استقبال کرد که بخش‌هایی از آن از سال ۲۰۱۴ توسط شورشیان طرفدار مسکو اشغال شده بود. "دنیس پوشیلین" به شبکه تلویزیونی NTV گفت:"این یک لحظه مهم است. ما در حال آماده سازی لحظه‌ای هستیم که منتظر آن بودیم یعنی آزادی جمهوری خلق دونتسک".
برای دیگر روس‌های طرفدار کرملین سولدار یک باخت ویرانگر در حوزه نیروی انسانی برای اوکراین و شکستی شخصی برای "والری ژالوژنی" رئیس ستاد کل ارتش کی یف است. "هرمان کولیکوفسکی" تحلیلگر نظامی محبوب روس روز چهارشنبه در تلگرام نوشت:" زالوژنی هرگز تلفات را به حساب نمی‌آورد با تبدیل کردن فله‌های هزاران سرباز به جنازه و اسیر از حد خود تجاوز کرد".
او در ادامه نوشت: "در واقع، نیرو‌های واگنر نه تنها بخش قابل توجهی از نیرو‌های اوکراینی را که سعی در حفظ سولدار داشتند نابود کردند بلکه بخشی از نیروها، ذخایر و مهم‌تر از همه توجه ستاد کل اوکراین را از دیگر خطوط مقدم جنگ منحرف ساختند". "زاخار پری لپین" روزنامه نگار طرفدار کرملین در تلگرام نوشت:"اگر سولدار نباشد اوکراین هم وجود ندارد".
این شهر قطعا کلید تصرف باخموت است. با این وجود، آن چه در زیر زمین و اطراف آن شهر وجود دارد توضیح می‌دهد که چرا پریگوژین تا این اندازه برای تصرف آن شهر اصرار می‌ورزد. معادن نمک زیر زمین سولدار یک جایزه نظامی بزرگ برای روسیه محسوب می‌شود. هم چنین، آن شهر انبار‌های عظیمی از تسلیحات گرم را در اختیار دارد که قدمت آن به جنگ جهانی دوم باز می‌گردد.
به گفته "نیکلای میتروخین" مورخ دانشگاه برمن آلمان نمک آب را جذب می‌کند و از زنگ زدگی جلوگیری می‌کند و مسکو در اواخر دهه ۱۹۵۰ شروع به بارگیری مین‌ها با تسلیحات غنیمت نازی‌ها و صد‌ها هزار سلاح کوچک شوروی در آن منطقه کرده بود. او به "الجزیره" می‌گوید:" به همین دلیل است که ارتش اوکراین یک گردان از نیرو‌های ویژه را در بهار ۲۰۱۴ میلادی در آنجا مستقر ساخت و از مین‌ها در برابر شبه نظامیان جدایی‌طلب دونتسک که در دروازه‌ها جمع شده بودند دفاع کرده بود".او می‌گوید ممکن است انبار به طور کامل تخلیه نشده باشد، زیرا بالابر آن نمی‌تواند بیش از ۱۲ جعبه را همزمان به سطح زمین بیاورد. نمک سولدار نیز به همان اندازه می‌تواند ارزشمند باشد. این شهر که نام آن به معنای "هدیه نمک" است زمانی تا ۴۰ درصد نمک خوراکی اتحاد جماهیر شوروی را تامین می‌کرد.سولدار پیش از آغاز جنگ اوکراین حدود ۹۰ درصد نمک کل آن کشور را تامین می‌کرد و منازعات در اطراف آن شهر باعث افزایش قیمت نمک شد. اطراف آن شهر همچنین سرشار از سنگ آلابستر (نوع توده‌ای ریزدانه سنگ گچ) ارزشمند برای سرامیک و زغال سنگ است.
پریگوژین به دلیل داشتن منافع تجاری بسیار فراتر از حفظ ارتش خصوصی شناخته شده است. گفته می‌شود نیرو‌های واگنر در سوریه به "بشار اسد" رئیس جمهور سوریه کمک کرده اند تا بخش‌های بیش تری از آن کشور را از کنترل نیرو‌های معارض سوری خارج سازد. بر اساس گزارش رسانه‌های روسی و غربی Evro Polis شرکتی که پریگوژین کنترل می‌کند قراردادی را برای توسعه میادین نفت و گاز سوریه و بازسازی زیر ساخت‌های انرژی امضا کرد. به گفته گروه تحقیقاتی All Eyes on Wagner مستقر در فرانسه برخی از واحد‌های واگنر به جمهوری آسیب دیده از جنگ آفریقای مرکزی نقل مکان کردند و به پریگوژین کمک نمودند تا کنترل تجارت سودآور "الماس خونی" را به دست آورد. به غیر از سولدار منطقه جنوب شرقی دونباس گنجینه غنی معدنی کارخانه‌های متالورژی و شیمیایی اوکراین است.
"الکسی کوش" تحلیلگر مقیم کی یف به "الجزیره" گفته بود:"دونباس از نظر مواد خام غنی است و مجتمع صنعتی آن نیز می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد". کوش با اشاره به جاه طلبی‌های پریگوژین برای به دست آوردن نفوذ بیشتر در کرملین می‌افزاید:" من فکر می‌کنم جایزه بسیار ارزشمندتری در خطر است جایگاهی در سلسله مراتب سیاسی روسیه".
به گزارش فرارو به نقل از الجزیره، از دید تحلیلگران اگر مسکو بتواند سولدار یک شهر کوچک معدن نمک در جنوب شرق اوکراین را که دچار جنگ شده تصرف کند پیروزی در آن شهر چیزی بیش از یک جایزه برای تلاش‌های نظامی شکست خورده روسیه خواهد بود.
برای کرملین و جدایی طلبان طرفدار مسکو تصرف این شهر با جمعیتی نزدیک به ۱۰۰۰۰ نفر (تا پیش از آغاز جنگ) یک پیروزی بزرگ محسوب خواهد شد. پیروزی در سولدار به "یوگنی پریگوژین" رئیس گروه واگنر روسیه که ارتشی خصوصی قلمداد می‌شود امکان دسترسی به منابع معدنی و انباری از تسلیحات گرم را می‌بخشد.پریگوژین پس از ثروتمند شدن با قرارداد‌های دولتی برای غذا دادن به سربازان، دانش آموزان مدرسه و مهمانان در ضیافت‌های دولتی، به عنوان "سرآشپز پوتین" شناخته می‌شود. او ماه هاست که تلاش می‌کند تا شهر باخموت در اوکراین را تصرف کند که منطقه لجستیکی مهمی محسوب می‌شود و تصرف آن به نیرو‌های روسیه و جدایی طلبان اوکراینی اجازه می‌دهد تا در اعماق جنوب شرقی اوکراین پیشروی کنند.
علیرغم حملات بی شمار، گلوله باران و گزارش‌های منتشر شده درباره حضور هزاران سرباز از جمله جنگجویانی که از زندان‌های روسیه استخدام شده بودند، نیرو‌های ذخیره تازه بسیج شده و مردانی که به اجبار از مناطق تحت کنترل جدایی طلبان اوکراین به جبهه‌های جنگ اعزام شده بودند گروه واگنر نتوانست قاطعانه باخموت را تصرف کند.این عقب نشینی به ویژه پس از مجموعه شکست‌ها و عقب نشینی‌های چند ماهه نیرو‌های روس در شرق و جنوب اوکراین که برخی ناظران آن را به دلیل سازماندهی و هماهنگی بد و انگیزه ضعیف نیروها دانسته اند به شدت تحقیرکننده بوده است.
بنابراین، مسکو به پیروزی نیاز دارد اگر نه پیروزی استراتژیک بلکه دست کم پیروزی‌ای که بتوان آن را در شبکه‌های تلویزیونی تحت کنترل کرملین در بوق و کرنا کرد و خبر آن را به پوتین گزارش داد. ژنرال "ایگور روماننکو" معاون سابق ستاد کل نیرو‌های مسلح اوکراین می‌گوید:"یک دیدگاه تبلیغاتی وجود دارد: دست کم باید باخموت را تصرف کرد (اگرچه امکان ناپذیر به نظر می‌رسد). باید دست کم پیروزی‌ای را نشان داد، زیرا پریگوژین به پوتین قول داده است"."محاصره" سولدار اواخر روز سه شنبه گزارش شد و به عنوان عملی که تنها توسط ارتش خصوصی واگنر صورت گرفته نمایش داده شد. پریگوژین به خبرگزاری ریانووستی گفت:"بار دیگر می‌خواهم تاکید کنم که هیچ واحد نظامی دیگری به جز جنگنده‌های واگنر در حمله به سولدار شرکت نکردند".
سپس سرویس مطبوعاتی روسیه عکس‌هایی را از او منتشر کردند که گفته می‌شود در معادن نمک سولدار بوده اند. ارتش اوکراین ادعای او را رد کرد. مقام‌های سولدار به "الجزیره" گفته اند که تصرف سولدار توسط نیرو‌های روس صحت ندارد و اشاره کرده اند که منتظر گزارش دقیق نیرو‌های مسلح اوکراین باشید.
سرویس مطبوعاتی وزارت دفاع اوکراین اعلام کرده که عکس‌ها مربوط به شهر ولودیمیریوکا یک شهر تحت کنترل جدایی طلبان در منطقه شرقی دونتسک بوده اند. هم چنین، سخنان پریگوژین در مورد نقش انحصاری ارتش خود حتی توسط وزارت دفاع روسیه مورد مناقشه قرار گرفت و روز چهارشنبه اعلام کرد شد که چتربازان نیرو‌های نظامی دولتی روسیه جنوب و شمال سولدار را مسدود کرده و در مرکز شهر مشغول نبرد هستند.کرملین خواستار احتیاط شد. "دیمیتری پسکوف" سخنگوی کرملین ضمن تشریح پویایی مثبت در پیشرفت‌ها در سولدار گفته بود:" بیایید عجله نکنیم. باید منتظر بیانیه‌های رسمی باشیم". در همین حال، یکی از رهبران جدایی‌طلب از "تسلط بر سولدار" به عنوان گامی در جهت کسب کنترل کامل بر دونتسک استقبال کرد که بخش‌هایی از آن از سال ۲۰۱۴ توسط شورشیان طرفدار مسکو اشغال شده بود. "دنیس پوشیلین" به شبکه تلویزیونی NTV گفت:"این یک لحظه مهم است. ما در حال آماده سازی لحظه‌ای هستیم که منتظر آن بودیم یعنی آزادی جمهوری خلق دونتسک".
برای دیگر روس‌های طرفدار کرملین سولدار یک باخت ویرانگر در حوزه نیروی انسانی برای اوکراین و شکستی شخصی برای "والری ژالوژنی" رئیس ستاد کل ارتش کی یف است. "هرمان کولیکوفسکی" تحلیلگر نظامی محبوب روس روز چهارشنبه در تلگرام نوشت:" زالوژنی هرگز تلفات را به حساب نمی‌آورد با تبدیل کردن فله‌های هزاران سرباز به جنازه و اسیر از حد خود تجاوز کرد".
او در ادامه نوشت: "در واقع، نیرو‌های واگنر نه تنها بخش قابل توجهی از نیرو‌های اوکراینی را که سعی در حفظ سولدار داشتند نابود کردند بلکه بخشی از نیروها، ذخایر و مهم‌تر از همه توجه ستاد کل اوکراین را از دیگر خطوط مقدم جنگ منحرف ساختند". "زاخار پری لپین" روزنامه نگار طرفدار کرملین در تلگرام نوشت:"اگر سولدار نباشد اوکراین هم وجود ندارد".
این شهر قطعا کلید تصرف باخموت است. با این وجود، آن چه در زیر زمین و اطراف آن شهر وجود دارد توضیح می‌دهد که چرا پریگوژین تا این اندازه برای تصرف آن شهر اصرار می‌ورزد. معادن نمک زیر زمین سولدار یک جایزه نظامی بزرگ برای روسیه محسوب می‌شود. هم چنین، آن شهر انبار‌های عظیمی از تسلیحات گرم را در اختیار دارد که قدمت آن به جنگ جهانی دوم باز می‌گردد.
به گفته "نیکلای میتروخین" مورخ دانشگاه برمن آلمان نمک آب را جذب می‌کند و از زنگ زدگی جلوگیری می‌کند و مسکو در اواخر دهه ۱۹۵۰ شروع به بارگیری مین‌ها با تسلیحات غنیمت نازی‌ها و صد‌ها هزار سلاح کوچک شوروی در آن منطقه کرده بود. او به "الجزیره" می‌گوید:" به همین دلیل است که ارتش اوکراین یک گردان از نیرو‌های ویژه را در بهار ۲۰۱۴ میلادی در آنجا مستقر ساخت و از مین‌ها در برابر شبه نظامیان جدایی‌طلب دونتسک که در دروازه‌ها جمع شده بودند دفاع کرده بود".او می‌گوید ممکن است انبار به طور کامل تخلیه نشده باشد، زیرا بالابر آن نمی‌تواند بیش از ۱۲ جعبه را همزمان به سطح زمین بیاورد. نمک سولدار نیز به همان اندازه می‌تواند ارزشمند باشد. این شهر که نام آن به معنای "هدیه نمک" است زمانی تا ۴۰ درصد نمک خوراکی اتحاد جماهیر شوروی را تامین می‌کرد.سولدار پیش از آغاز جنگ اوکراین حدود ۹۰ درصد نمک کل آن کشور را تامین می‌کرد و منازعات در اطراف آن شهر باعث افزایش قیمت نمک شد. اطراف آن شهر همچنین سرشار از سنگ آلابستر (نوع توده‌ای ریزدانه سنگ گچ) ارزشمند برای سرامیک و زغال سنگ است.
پریگوژین به دلیل داشتن منافع تجاری بسیار فراتر از حفظ ارتش خصوصی شناخته شده است. گفته می‌شود نیرو‌های واگنر در سوریه به "بشار اسد" رئیس جمهور سوریه کمک کرده اند تا بخش‌های بیش تری از آن کشور را از کنترل نیرو‌های معارض سوری خارج سازد. بر اساس گزارش رسانه‌های روسی و غربی Evro Polis شرکتی که پریگوژین کنترل می‌کند قراردادی را برای توسعه میادین نفت و گاز سوریه و بازسازی زیر ساخت‌های انرژی امضا کرد. به گفته گروه تحقیقاتی All Eyes on Wagner مستقر در فرانسه برخی از واحد‌های واگنر به جمهوری آسیب دیده از جنگ آفریقای مرکزی نقل مکان کردند و به پریگوژین کمک نمودند تا کنترل تجارت سودآور "الماس خونی" را به دست آورد. به غیر از سولدار منطقه جنوب شرقی دونباس گنجینه غنی معدنی کارخانه‌های متالورژی و شیمیایی اوکراین است.
"الکسی کوش" تحلیلگر مقیم کی یف به "الجزیره" گفته بود:"دونباس از نظر مواد خام غنی است و مجتمع صنعتی آن نیز می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد". کوش با اشاره به جاه طلبی‌های پریگوژین برای به دست آوردن نفوذ بیشتر در کرملین می‌افزاید:" من فکر می‌کنم جایزه بسیار ارزشمندتری در خطر است جایگاهی در سلسله مراتب سیاسی روسیه".
پربينندهترين مطالب و خبرها
