گروه علمی: نتایج یک مطالعه جدید در دانشگاه پیتسبورگ نشان می دهد: چگونه استفاده از پروبیوتیک ها و افزایش سلامت روده می تواند در مبارزه با انواع خاصی از سرطان مفید باشد.به گزارش سیناپرس، نتایج مطالعات جدید محققان نشان می دهد: باکتری های پروبیوتیک در موش ها از روده حیوانات خارج شده و در تومورها مستقر و مستقیماً سلول های ایمنی را تحریک می کنند تا ایمنی درمانی سرطان را مؤثرتر ارائه کنند. بر این اساس اعلام شد، زمانی که محققان به موش ها رژیم غذایی غنی از اسید آمینه تریپتوفان که باکتری ها را به I3A تبدیل می کنند، دادند، داروهای ایمونوتراپی تأثیر قوی تری در مهار اندازه تومور موش ها و طولانی کردن میزان بقای حیوانات داشتند.
این یافته ها زمینه را برای آزمایش این که آیا درمان های مشابه می تواند نتایج را در بیماران ملانوم انسانی تحت ایمونوتراپی بهبود بخشد، ایجاد می کند. علاوه بر این روش فوق همچنین میتواند منجر به آزمایشی شود تا ببینیم آیا ترکیب پروبیوتیکها و رژیم غذایی می تواند درمان ها را برای بیماران انسانی تقویت کند یا خیر؟
مارلیز مایزل نویسنده ارشد این مطالعه و همچنین استادیار دانشکده پزشکی پیتسبورگ و عضو مرکز سرطان UPMC Hillman در این رابطه گفت: محققان می دانند که میکروب های روده بر پاسخ ایمنی درمانی تأثیر می گذارند، اما سؤالات زیادی در این رابطه وجود دارد. تحقیقات ما اولین مطالعه ای است که نشان می دهد، باکتری های خوراکی با انتقال به تومورهای خارج از روده که مستقیماً بر سلول های ایمنی در تومور تأثیر می گذارند، کارایی ایمنی درمانی سرطان را افزایش می دهند.
محققان تاکید کردند: یافته های آن ها به معنی این نیست که پروبیوتیک ها می توانند سرطان را درمان کنند، بلکه این مطالعه باید به عنوان یک شروع برای تحقیقات بیشتر و آزمایش های بالینی باشد.به گفته انجمن سرطان آمریکا، برخی سرطان ها همچون ملانوما دارای نرخ بقای پنج ساله ۹۴ درصدی است، اما اگر سرطان به قسمت هایی از بدن فراتر از پوست گسترش یابد، میزان بقا کاهش می یابد.
علاوه بر این، مطالعات انجام شده نشان داد: اثرات باکتری های پروبیوتیک به ملانوما و سرکوب رشد سرطان در مدل های موش، به آدنوکارسینوما، فیبروسارکوم و سرطان پستان محدود نمی شود.یافته های پیشین این تیم مطالعاتی نشان داده بود که باکتری های روده از طریق پیوند مدفوع، درمان ایمونوتراپی را در بیماران ملانوم انسانی بهبود می بخشد.شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Cell منتشر شده است.