محمدرضا لطفی در زادگاهش آرام گرفت

پیکر زنده‌یاد لطفی ساعتی پیش از مقابل تالار فخرالدین اسعد گرگانی تشییع و پس از عبور از خیابان‌های پاسداران، فلسطین و شهدا در محله «سبزه مشهد» به خاک سپرده شد. در این مراسم که ساعت 10 صبح آغاز شده بود، در ابتدا گروه موسیقی ارتش شروع به نواختن موسیقی کرد و سخنرانان مراسم تشییع پیکر، حسین علیزاده، استاندار گلستان و رئیس شورای شهر گرگان بودند. محمدرضا لطفی روز 12 اردیبشهت‌ماه و در اثر بیماری سرطان از دنیا رفت.

این هنرمند 17 دی‌ماه سال 1325 در شهر گرگان به دنیا آمد. او پنج سال در هنرستان موسیقی به آموختن موسیقی نزد استادانی مانند علی‌اکبر شهنازی و حبیب‌الله صالحی پرداخت. پس از پایان هنرستان، لطفی به دانشکده‌ی موسیقی راه یافت و به تکمیل آموخته‌هایش پرداخت. این نوازنده‌ی پیشکسوت تار، سه‌تار، کمانچه و دف، پس از ورود به دانشکده‌ی موسیقی از محضر اساتیدی مانند نورعلی برومند، عبدالله دوامی و سعید هرمزی بهره برد و در سال 1343 جایزه‌ی نخست موسیقی‌دانان جوان را کسب کرد. لطفی در سال 1353 به عضویت گروه علمی دانشکده‌ی موسیقی درآمد و در همین سال، همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و نزدیک به دو سال سال به‌عنوان مدیر گروه موسیقی دانشکده‌ی موسیقی هنرهای زیبای تهران به کار مشغول شد و پس از آن، از این سمت استعفا کرد.

راه‌اندازی گروه «شیدا» در سال 1354 از مهم‌ترین فعالیت‌های هنری لطفی بود. او همراه گروه «عارف» به سرپرستی حسین علیزاده، به بازخوانی و اجرای دوباره‌ی آثار گذشتگان پرداخت. بعدها کانون موسیقی «چاووش» را با همکاری هنرمندانی مانند حسین علیزاده، پرویز مشکاتیان و علی‌اکبر شکارچی راه‌اندازی کرد و در یک فعالیت چشمگیر، آثاری از این گروه به جا ماند که به گفته‌ی بسیاری از اساتید، از بهترین کارهای موسیقی ایران به‌شمار می‌روند.

محمدرضا شجریان و شهرام ناظری با محمدرضا لطفی و با همراهی هوشنگ ابتهاج در اجرای آثار این دوره همکاری چشمگیری داشتند. لطفی پس از انحلال کانون «چاووش» سفرهای زیادی به کشورهای اروپایی داشت. او در ایتالیا، فرانسه و آلمان کنسرت برگزار کرد و در سال 1365 به آمریکا رفت. در آن سال‌ها، علاوه بر برگزاری کنسرت‌های متعدد در سراسر آمریکا، مرکز فرهنگی هنری شیدا را در واشنگتن بنیان گذاشت. محمدرضا شجریان، شهرام ناظری و محمد معتمدی از خوانندگانی هستند که با محمدرضا لطفی همکاری کرده‌اند. قطعه‌هایی چون "ایران ای سرای امید" و "کاروان شهید" از آثار معروف ایرن دوره هستند که برخی از آن‌ها با ادبیات گروه‌های چپ همخوانی داشتند و عموم آن‌ها آثاری حماسی و انقلابی بودند. محمدرضا لطفی سرانجام چند سال پیش به ایران بازگشت و کنسرت‌هایی هم برگزار کرد اما با استقبال چندانی مواجه نشد...