تاریخ انتشار : ۱۴۰۲/۱۰/۰۴ ساعت ۰۹:۵۷
کد مطلب : ۴۴۶۶۵۵
عواقب تجربیات منفی کودکی تا بزرگ سالی
گروه علمی: نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که ضربه روانی در کودکی احتمال تجربه درد مزمن در بزرگ سالی را افزایش می‌دهد. درد مزمن می‌تواند شامل درد در گردن و کمر شود. ریسک ابتلا به درد مزمن با تجربیات شدید و تلخ در کودکی افزایش می‌یابد. این امر اهمیت رسیدگی به ضربه روانی در کودکی را برای کاهش آثار آن روی سلامت در بلندمدت نشان می‌دهد. تجربیات کودکی شدید (ACE) مانند سوءاستفاده فیزیکی، احساسی یا جنسی یا بی‌توجهی والدین یا سرپرستان، می‌تواند سبب آسیب مستقیم به کودک یا نوجوان شود. آسیب‌های غیرمستقیم هم وجود دارد؛ ازجمله ناآرامی های خانوادگی، مرگ والدین، طلاق، بیماری یا اعتیاد آن‌ها.
عواقب تجربیات منفی کودکی تا بزرگ سالی
پژوهش‌های گذشته آثار منفی تجربیات شدید کودکی را روی سلامت فیزیکی، روانی و رفتاری نشان می‌دهند. این آثار می‌توانند تا بزرگ سالی ادامه پیدا کنند. حالا، پژوهش جدید دانشمندان دانشگاه مک‌گیل کانادا رابطه میان ضربه روانی در کودکی و درد مزمن در بزرگ سالی را آشکار کرده است. اهمیت نگران‌کننده این یافته‌ها زمانی مشخص می‌شود که بدانیم حدود یک میلیارد کودک در جهان (نیمی از جمعیت کودکان) هرساله در معرض تجربیات شدید قرار دارند. این می‌تواند ریسک درد مزمن و معلولیت را در آن‌ها افزایش دهد.
پژوهشی روی ۸۲۶ هزار نفر
پژوهشگران به مرور سیستماتیک ۸۵ مطالعه در بازه ۷۵ ساله، شامل ۸۲۶٬۴۵۲ بزرگ سال پرداختند. آن‌ها گروه‌هایی با ریسک بالا، مانند کودکان بی‌خانمان را حذف کردند؛ زیرا در این گروه‌ها افراد اکثراً دچار تجربیات شدید هستند و امکان مقایسه وجود ندارد. آن‌ها همچنین افراد با تولد پیش از موعد را هم حذف کردند، زیرا این امر می‌تواند بر تجربه درد در بزرگ سالی تأثیرگذار باشد.
گروه‌هایی با دلایل مشخص برای درد مانند شکستگی، سوختگی، بیماری یا نوروپاتی هم حذف شدند. در مقایسه با آن‌هایی که هیچ تجربه شدیدی را در کودکی گزارش نداده بودند، احتمال گزارش درد مزمن در آن‌هایی که در معرض تجربیات شدید مستقیم قرار گرفته بودند، ۴۵ درصد بیشتر بود. از بین تجربیات شدید، سوءاستفاده فیزیکی با درد مزمن و معلولیت ناشی از درد در بزرگ سالی ارتباط بیشتری داشت. بیماری‌های شایع مرتبط با درد مزمن بیشترین مجموع هزینه‌ها را در بخش درمان به‌خود اختصاص می‌دهند. افراد با تجربیات شدید کودکی بار بیماری مزمن بالاتر و موانع بیشتری برای درمان دارند. این امر زمان و هزینه‌های درمان را برای آن‌ها افزایش می‌دهد.
تغییر ساختار مغز با ضربه‌های روانی
مکانیسم‌های ارتباط تجربیات شدید کودکی با درد مزمن عمدتاً ناشناخته هستند اما پژوهشگران فرضیه‌هایی دارند. شواهد تازه نشان می‌دهند که تجربیات شدید و ضربه‌های روانی در کودکی باعث تغییر بیان ژن می‌شوند و به این ترتیب ساختار و عملکرد مغز را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند. تجربیات شدید می‌توانند با حساسیت بیشتر به درد در بزرگ سالی نیز مرتبط باشند.
بی‌توجهی والدین در کودکی می‌تواند باعث کاهش ترشح هورمون کورتیزول در بزرگ سالی شود؛ این می‌تواند درد و علایم احساسی، مانند اضطراب و افسردگی را افزایش دهد. پژوهشگران قصد دارند در مطالعات بعدی مکانیسم‌هایی را بررسی کنند که تجربیات شدید کودکی از طریق آن‌ها سلامت را در بزرگ‌سالی تحت‌تأثیر قرار می‌دهند. فهم بهتر این رابطه می‌تواند به طراحی استراتژی‌هایی برای کاهش آثار منفی منجر شود.
پژوهش‌های گذشته آثار منفی تجربیات شدید کودکی را روی سلامت فیزیکی، روانی و رفتاری نشان می‌دهند. این آثار می‌توانند تا بزرگ سالی ادامه پیدا کنند. حالا، پژوهش جدید دانشمندان دانشگاه مک‌گیل کانادا رابطه میان ضربه روانی در کودکی و درد مزمن در بزرگ سالی را آشکار کرده است. اهمیت نگران‌کننده این یافته‌ها زمانی مشخص می‌شود که بدانیم حدود یک میلیارد کودک در جهان (نیمی از جمعیت کودکان) هرساله در معرض تجربیات شدید قرار دارند. این می‌تواند ریسک درد مزمن و معلولیت را در آن‌ها افزایش دهد.
پژوهشی روی ۸۲۶ هزار نفر
پژوهشگران به مرور سیستماتیک ۸۵ مطالعه در بازه ۷۵ ساله، شامل ۸۲۶٬۴۵۲ بزرگ سال پرداختند. آن‌ها گروه‌هایی با ریسک بالا، مانند کودکان بی‌خانمان را حذف کردند؛ زیرا در این گروه‌ها افراد اکثراً دچار تجربیات شدید هستند و امکان مقایسه وجود ندارد. آن‌ها همچنین افراد با تولد پیش از موعد را هم حذف کردند، زیرا این امر می‌تواند بر تجربه درد در بزرگ سالی تأثیرگذار باشد.
گروه‌هایی با دلایل مشخص برای درد مانند شکستگی، سوختگی، بیماری یا نوروپاتی هم حذف شدند. در مقایسه با آن‌هایی که هیچ تجربه شدیدی را در کودکی گزارش نداده بودند، احتمال گزارش درد مزمن در آن‌هایی که در معرض تجربیات شدید مستقیم قرار گرفته بودند، ۴۵ درصد بیشتر بود. از بین تجربیات شدید، سوءاستفاده فیزیکی با درد مزمن و معلولیت ناشی از درد در بزرگ سالی ارتباط بیشتری داشت. بیماری‌های شایع مرتبط با درد مزمن بیشترین مجموع هزینه‌ها را در بخش درمان به‌خود اختصاص می‌دهند. افراد با تجربیات شدید کودکی بار بیماری مزمن بالاتر و موانع بیشتری برای درمان دارند. این امر زمان و هزینه‌های درمان را برای آن‌ها افزایش می‌دهد.
تغییر ساختار مغز با ضربه‌های روانی
مکانیسم‌های ارتباط تجربیات شدید کودکی با درد مزمن عمدتاً ناشناخته هستند اما پژوهشگران فرضیه‌هایی دارند. شواهد تازه نشان می‌دهند که تجربیات شدید و ضربه‌های روانی در کودکی باعث تغییر بیان ژن می‌شوند و به این ترتیب ساختار و عملکرد مغز را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند. تجربیات شدید می‌توانند با حساسیت بیشتر به درد در بزرگ سالی نیز مرتبط باشند.
بی‌توجهی والدین در کودکی می‌تواند باعث کاهش ترشح هورمون کورتیزول در بزرگ سالی شود؛ این می‌تواند درد و علایم احساسی، مانند اضطراب و افسردگی را افزایش دهد. پژوهشگران قصد دارند در مطالعات بعدی مکانیسم‌هایی را بررسی کنند که تجربیات شدید کودکی از طریق آن‌ها سلامت را در بزرگ‌سالی تحت‌تأثیر قرار می‌دهند. فهم بهتر این رابطه می‌تواند به طراحی استراتژی‌هایی برای کاهش آثار منفی منجر شود.
مرجع : دیجیاتو
پربينندهترين مطالب و خبرها
پربحثترين مطالب و خبرها
