جوجه پنگوئن استرالیایی شهرت جهانی پیدا کرد

گروه گوناگون: جوجه پنگوئن عظیم‌الجثه‌ای به نام «پستو» در آکواریومی در استرالیا به تازگی شهرتی جهانی پیدا کرده است. این گلوله پشمالوی قهوه‌ای، هنگام قدم زدن بر روی یخ‌ها، به‌راحتی از میان دیگر پنگوئن‌‌ها قابل تشخیص است.
این جوجه پنگوئن ۹ ماهه از گونه پنگوئن‌های پادشاه به خاطر وزن ۲۳.۵ کیلوگرمی خود به شهرت رسیده است. پستو در حال حاضر بیشتر از پدر و مادرش، تانگو و هادسون، وزن دارد. والدین او هر کدام حدود ۱۱ کیلوگرم هستند.امیلی تورنتون، مسئول ارشد نگهداری از پنگوئن‌ها در این آکواریوم، گفت که با رژیم غذایی سالمی که شامل خوردن روزانه تا ۲۵ ماهی است، انتظار می‌رود که هیکل تپل پستو همچنان بزرگ‌تر شود.
به گفته تورنتون، با وجود حضور بازدیدکنندگان زیاد و دوربین‌هایی که مقابل محفظه این پنگوئن قرار می‌گیرند، او همچنان رفتار‌ عادی از خود نشان می‌دهد. پستو، خوش‌رفتار، کنجکاو و با اعتماد به نفس است و اغلب با سایر پنگوئن‌ها و نگهبانانش تعامل خوبی دارد.اما از آنجا که او علاقه زیادی به غذا دارد، نگه داشتنش روی ترازو برای اندازه‌گیری وزنش می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. 
او بزرگ‌ترین پنگوئنی است که آکواریوم «سی لایف» ملبورن تاکنون به خود دیده است. البته ژنتیک نیز بی‌تاثیر نیست، اجداد او از بزرگترین و قدیمی ترین پنگوئن‌های این آکواریوم بودند.
یکی از ویدیوهای این جوجه پنگوئن که توسط آکواریوم در تیک‌تاک به اشتراک گذاشته شده، تاکنون چهار میلیون بار دیده شده است.تورنتون می‌گوید بدن پستو با پرهای متراکمی پوشیده شده که جوجه پنگوئن‌ها برای گرم ماندن در برابر سرمای شدید قطب جنوب به آن نیاز دارند.به گفته تورنتون، علی‌رغم رژیم غذایی مبتنی بر ماهی، این پرها بویی شبیه به ذرت دارند. 
 اندازه بزرگ او نیز یک مزیت بزرگ به شمار می‌رود، چرا که جوجه‌های کوچک‌تر در طبیعت در معرض خطر شکار توسط پرندگان شکاری هستند.
تورنتون گفت: ««پستو بسیار سالم است» و خاطرنشان کرد که «در طبیعت، جوجه‌هایی وجود دارند که حتی از او نیز بزرگ‌تر می‌شوند.»
به‌زودی پستو کرک‌های نرم خود را از دست خواهد داد و پرهای بالغش رشد خواهند کرد. این پرها به او ظاهری جدید با یک لایه زرد روی سر و گونه‌ها و پوششی سیاه و سفید خواهند داد. 
تورنتون می‌گوید: «این فرایند انرژی زیادی می‌طلبد و اشتهای او را به‌طور قابل توجهی کاهش خواهد داد.»پنگوئن‌های پادشاه در قطب جنوب زندگی می‌کنند و جمعیتی نسبتاً پایدار یعنی حدود ۱.۶ میلیون جفت در سن تولید مثل دارند.تورنتون می‌گوید که تغییرات اقلیمی تأثیر زیادی بر زیستگاه برخی گونه‌های پنگوئن گذاشته، اما تاکنون زیستگاه پنگوئن‌های پادشاه تحت تأثیر قرار نگرفته است.
در قرن‌های نوزدهم و بیستم، جمعیت پنگوئن‌های پادشاه به خاطر شکار بیش از حد تقریباً در حال از بین رفتن بود. آنها به خاطر گوشت، روغن و چربی شکار می‌شدند.