تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۷/۱۱ ساعت ۱۰:۴۰
کد مطلب : ۴۹۳۸۵۹
این گیاه دیابت را بهتر از انسولین درمان می‌کند
گروه سلامت:یک گیاه دارویی قبل از کشف انسولین برای درمان دیابت مورد استفاده قرار می‌گرفت.
به گزارش بهداشت نیوز، قبل از کشف انسولین و همچنین داروهای ضد دیابت رایج، بیماران دیابتی با گیاهان دارویی و درمان‌های سنتی معالجه می‌شدند. تاکنون تاثیر مثبت بیش از ۱۲۰۰ گیاه دارویی در کاهش میزان گلوکز خون و یا کاهش عوارض ناشی از آن شناخته شده است. در طی ۱۰ الی ۲۰ سال گذشته تحقیقات آزمایشگاهی و همچنین بالینی متعددی روی گیاهان دارویی مورد استفاده در درمان دیابت انجام گرفت که در تعدادی از آنها اثرات قابل ملاحظه‌ای در کاهش گلوکز خون بیماران دیابتی مشاهده شد.
با توجه به دسترسی به منابع گیاهی، عوارض کمتر گیاه درمانی، مقبولیت برای اکثر بیماران و عدم محدودیت تولید یا واردات مواد اولیه دارویی، تحقیق جهت دستیابی به منبع دارویی گیاهی موثر ضروری به نظر می‌رسد. در این گزارش، مطالبی مربوط به اثر بخشی تعدادی از گیاهان دارویی با خواص کاهندگی گلوکز خون که در طب سنتی ایران در درمان بیماری دیابت تجویز می‌شود و گزارش‌های بالینی و آزمایشگاهی معتبر در ایران و خارج از کشور مبنی بر موثر بودن آن موجود است بطور خلاصه ارائه می‌گردد.
شنبلیله (Trigonella foenum- graecum): شنبلیله یا شنبلید گیاهی نهاندانه، از دولپه‌ای‌های جدا گلبرگ است که جزء تیره نخود، تیره فرعی پروانه‌داران راسته گل سرخ است.. در طب سنتی ایران شنبلیله طبق نظر حکمای طب سنتی از نظر طبیعت گرم و خشک بوده و برگ آن جهت تسکین سرفه‌های سرد، ورم طحال و کبد، دردکمر و برودت مثانه به کار می‌رفته است.
زکریای رازی شنبلیله را برای مداوای بیماری دیابت مورد استفاده قرار می‌داده است. کاربردهای دارویی شنبلیله در طب سنتی کشورهای دیگر می‌توان به رم و مصر باستان اشاره کرد که جهت تسهیل زایمان و افزایش شیر مادران دردهای قاعدگی و اختلالات معده به کار می‌رفته است. مواد تشکیل دهنده اصلی دانه شامل ساپونین‌ها، آلکالوییدها و فیبرهای موسیلاژی هستند. دانه‌های شنبلیله دارای روغن ثابت حاوی اسیدهای چرب ۶ درصد ترکیبات موسیلاژ به میزان ۲۸ درصد و پروتئین ۲۲ درصد، اسید آمینه‌های آزاد، کربوهیدرات ها، فلاونوئیدها، روغن فرار، استرول‌ها است.
در مطالعات حیوانی مصرف بذر شنبلیله گلوکز خون ناشتا را هم به صورت حاد و مزمن کاهش می‌دهد.در یک مطالعه حیوانی، عصاره خشک بذر شنبلیله با دوز ۱۵ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن حیوان توانسته است قند خون را در موش‌های آزمایشگاهی دیابتی کاهش دهد. همچنین مشتقات غنی از فیبر عصاره شنبلیله باعث کاهش گلوکز و کلسترول خون در سگ‌های دیابتی شده است. در مطالعات بالینی روی انسان دیابتی نیز اثر بخشی این داروی گیاهی در کاهش قند خون مشاهده شده است. در یک مطالعه تجویز روزانه یک گرم عصاره خشک هیدروالکلی بذر شنبلیله به بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ به مدت ۲ ماه موجب کنترل قند خون شد.
پژوهشگران در این مطالعه نتیجه‌گیری کردند که علاوه بر شنبلیله، رعایت رژیم غذایی و ورزش نیز هر دو می‌توانند در کنترل و کاهش قند خون بیماران دیابتی نوع ۲ موثر باشند. در دو مطالعه مشابه دانه شنبلیله سطح قند خون را در افراد دیابتی نوع ۲ بهبود بخشید. اما اثر بخشی این داروی گیاهی در تعدادی از مطالعات بالینی رد شده است. بعلاوه در یک مطالعه بالینی که روی بیماران دیابتی نوع دوم در پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی انجام شد ترکیب بذر این گیاه همراه با تعدادی از گیاهان دارویی دیگر موجب بهبودی بیماری دیابت شد.
با توجه به دسترسی به منابع گیاهی، عوارض کمتر گیاه درمانی، مقبولیت برای اکثر بیماران و عدم محدودیت تولید یا واردات مواد اولیه دارویی، تحقیق جهت دستیابی به منبع دارویی گیاهی موثر ضروری به نظر می‌رسد. در این گزارش، مطالبی مربوط به اثر بخشی تعدادی از گیاهان دارویی با خواص کاهندگی گلوکز خون که در طب سنتی ایران در درمان بیماری دیابت تجویز می‌شود و گزارش‌های بالینی و آزمایشگاهی معتبر در ایران و خارج از کشور مبنی بر موثر بودن آن موجود است بطور خلاصه ارائه می‌گردد.
شنبلیله (Trigonella foenum- graecum): شنبلیله یا شنبلید گیاهی نهاندانه، از دولپه‌ای‌های جدا گلبرگ است که جزء تیره نخود، تیره فرعی پروانه‌داران راسته گل سرخ است.. در طب سنتی ایران شنبلیله طبق نظر حکمای طب سنتی از نظر طبیعت گرم و خشک بوده و برگ آن جهت تسکین سرفه‌های سرد، ورم طحال و کبد، دردکمر و برودت مثانه به کار می‌رفته است.
زکریای رازی شنبلیله را برای مداوای بیماری دیابت مورد استفاده قرار می‌داده است. کاربردهای دارویی شنبلیله در طب سنتی کشورهای دیگر می‌توان به رم و مصر باستان اشاره کرد که جهت تسهیل زایمان و افزایش شیر مادران دردهای قاعدگی و اختلالات معده به کار می‌رفته است. مواد تشکیل دهنده اصلی دانه شامل ساپونین‌ها، آلکالوییدها و فیبرهای موسیلاژی هستند. دانه‌های شنبلیله دارای روغن ثابت حاوی اسیدهای چرب ۶ درصد ترکیبات موسیلاژ به میزان ۲۸ درصد و پروتئین ۲۲ درصد، اسید آمینه‌های آزاد، کربوهیدرات ها، فلاونوئیدها، روغن فرار، استرول‌ها است.
در مطالعات حیوانی مصرف بذر شنبلیله گلوکز خون ناشتا را هم به صورت حاد و مزمن کاهش می‌دهد.در یک مطالعه حیوانی، عصاره خشک بذر شنبلیله با دوز ۱۵ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن حیوان توانسته است قند خون را در موش‌های آزمایشگاهی دیابتی کاهش دهد. همچنین مشتقات غنی از فیبر عصاره شنبلیله باعث کاهش گلوکز و کلسترول خون در سگ‌های دیابتی شده است. در مطالعات بالینی روی انسان دیابتی نیز اثر بخشی این داروی گیاهی در کاهش قند خون مشاهده شده است. در یک مطالعه تجویز روزانه یک گرم عصاره خشک هیدروالکلی بذر شنبلیله به بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ به مدت ۲ ماه موجب کنترل قند خون شد.
پژوهشگران در این مطالعه نتیجه‌گیری کردند که علاوه بر شنبلیله، رعایت رژیم غذایی و ورزش نیز هر دو می‌توانند در کنترل و کاهش قند خون بیماران دیابتی نوع ۲ موثر باشند. در دو مطالعه مشابه دانه شنبلیله سطح قند خون را در افراد دیابتی نوع ۲ بهبود بخشید. اما اثر بخشی این داروی گیاهی در تعدادی از مطالعات بالینی رد شده است. بعلاوه در یک مطالعه بالینی که روی بیماران دیابتی نوع دوم در پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی انجام شد ترکیب بذر این گیاه همراه با تعدادی از گیاهان دارویی دیگر موجب بهبودی بیماری دیابت شد.
پربينندهترين مطالب و خبرها
پربحثترين مطالب و خبرها
