تاریخ انتشار : ۱۳۹۳/۰۷/۲۳ ساعت ۱۰:۱۹
کد مطلب : ۵۷۷۸۶
بعضی‌ها به دنبال اهداف سیاسی خود هستند
«سنتوری» 12 میلیون قاچاق شد
گروه فرهنگ و هنر: رییس شورایعالی تهیه‌کنندگان سینما گفت: اقدامات اخیر کمیسیون فرهنگی مجلس برای اکران نشدن بعضی فیلم‌ها به آبشخوری برای رسانه‌های غربی و دشمن تبدیل شده است.
غلامرضا موسوی با اشاره به نامه نمایندگان کمیسیون فرهنگی مجلس به وزارت ارشاد درباره نمایش ندادن چند فیلم گفت: اصولا در کشور ایران ما قائل به تفکیک قوا هستیم، هر قوه کار خود را انجام می‌دهد. مجلس حق قانونگذاری و نظارت بر اجرای قانون دارد اما به نظر می‌رسد نگاه‌های مجلس گاهی به جای اینکه نظارتی یا فرهنگی باشد، به سمت مسائل سیاسی گرایش دارد. وی یادآور شد: پرسش‌هایی که گاهی از وزرای دولت از سوی نمایندگان مطرح می‌شود، نشان از مخدوش شدن مرز میان سیاست و فرهنگ دارد.
تهیه‌کننده «بغض» سپس با اشاره به وظایف کیمسیون فرهنگی مجلس تاکید کرد: انتظار می‌رود مجلس حامی هنرمندان باشد و کمیسیون فرهنگی هم بیشتر این حمایت را انجام دهد اما منع نمایش فیلم، امنیت حرفهای هنرمندان را زیر سوال می‌برد. از بعضی از اعضای کمیسیون فرهنگی بعید است که چنین نامه‌ای بنویسند چون این اقدامات به معیشت و زندگی هنرمندان لطمه می‌زند.
موسوی افزود: فیلم‌ها همیشه در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و در کمیسیون‌هایی با حضور نمایندگان مجلس دیده می‌شود و گاهی پروانه نمایش پس از اصلاحات فراوان در فیلم داده می‌شود اما جلوگیری از نمایش فیلمی که پروانه نمایش دارد، نه تنها دخالت در کار قوه مجریه است بلکه همانطور که گفتم به امنیت شغلی سینماگران آسیب بسیاری می زند.
وی با اشاره به سوء برداشت‌هایی که از بعضی آثار اجتماعی می‌شود، اظهار کرد: فیلم اجتماعی می‌تواند نگاه‌های متفاوتی را در جامعه به وجود بیاورد و همان‌قدر که هواخواه داشته باشد، کسانی هم با آن مخالفت کنند اما مهم این است که فیلم اکران شود تا نگاه‌های موافق و مخالف بتوانند در کنار این مساله با هم به صحبت و تعامل بپردازند. تجربه هم نشان داده اکران فیلم‌هایی که ابتدا بر سر آن‌ها جنجال به راه افتاد، هیچ اتفاق منفی در پی نداشته و تنها عده‌ای خاص بر سر آن جنجال و هیاهو ایجاد کردند.
بعضی‌ها به دنبال اهداف سیاسی خود هستند/«سنتوری» 12 میلیون نسخه قاچاق شد
موسوی با اشاره به اهدافی که عده‌ای دنبال آن هستند، گفت: عده‌ای با دیدن مسئولان و نمایندگان مجلس، در پی تامین اهداف سیاسی خود حرف می‌زنند اما نمی‌دانند حمایت از یک ارگان رسمی کشور که صادر کننده پروانه نمایش است، وظیفه همه ما برای تقویت دولت و کشور است. این تهیه‌کننده در ادامه با اشاره به بیانات امام خمینی(ره) خاطرنشان کرد:به گفته امام راحل (ره)، میزان رای مردم است. نمایش عمومی فیلم هم برای همین است که مردم بیایند و فیلمی را ببینند تا در مورد آن نظر دهند. ضمن اینکه با یک بررسی در تاریخ سینمای ایران بعد از انقلاب می‌بینیم که هیچ فیلمی عملا همیشه در توقیف نمانده و در نهایت اکران شده یا به شبکه نمایش خانگی رفته است.
وی افزود: گاهی فیلم‌ها از شبکه قاچاق فیلم سر در آورده‌اند که در آن صورت چندین برابر مجاری قانونی درآمدزایی داشته‌اند. نمونه معروف، فیلم «سنتوری» ساخته داریوش مهرجویی است که با وجود داشتن پروانه نمایش اکران نشد و این کار باعث شد حقوق هنرمندان تضییع شود و وقتی به بازار قاچاق فیلم رسید و همه هم آن را دیدند، دیدیم که هیچ اتفاقی هم نیفتاد و اثر منفی هم بر جامعه نداشت. تنها حق یک هنرمند از بین رفت و فیلم بسیار وسیع‌تر دیده شد. البته قاچاق آفت سینمای ما است اما نشان داد وقتی فیلمی توقیف می‌شود، تا چه حد می‌تواند مخاطبان بیشتری پیدا کند.
به گفته موسوی، یک فیلم در شبکه نمایش خانگی می‌تواند تا پنجاه هزار نسخه تکثیر شود اما بر اساس آماری که به دست ما رسید، «سنتوری» تا حدود 12 میلیون نسخه قاچاق شده بود. این روزها هم چون اکثر فیلم‌ها به شکل دیجیتال ساخته می‌شود، نگهداری آن‌ها بسیار سخت است و حتی وقتی هم فیلم لو می‌رود،باز هم اتفاقی نمی‌افتد.
رییس شورایعالی تهیه‌کنندگان سپس توضیح داد: «سنتوری» با 12 میلیون نسخه تکثیر، حداقل بیست میلیون بیننده داشته و توقیف این فیلم و هر فیلم دیگری، تنها به تبلیغ آن کمک می‌کند و به عدم امنیت حرفهای دامن می‌زند که مصیبت بزرگی برای سینما است.
در سازمان سینمایی، افراد متخصص فیلم‌ها را اصلاح می‌کنند
این تهیه‌کننده در ادامه با اشاره به دقت زیاد در صدور پروانه نمایش برای فیلم‌ها گفت: در ارشاد مسئولان و گروه‌هایی متخصص زیادی هستند که از جوانب مختلفی فیلم‌ها را به دقت بررسی می‌کنند و ساعت‌ها در موردش حرف می‌زنند. حتی شنیده‌ام یک بار بعد از بررسی و ممیزی فیلم، باز هم ساعت‌ها در مورد نسخه ممیزی شده بحث و بررسی شده تا سرانجام پروانه نمایش صادر شود ولی وقتی پس از این بحث‌ها و اصلاحات، پروانه نمایش فیلمی صادر می‌شود، جلوگیری از نمایش فیلم به تخریب وجهه فرهنگی این کشور می‌انجامد که اتفاق خوبی نیست؛ چون همه می‌دانند انقلاب ما، انقلابی فرهنگی بود و همه قصد کمک به فرهنگ این نظام را دارند.
موسوی با اشاره به رعایت خطوط قرمز توسط سینماگران ایرانی گفت: همه می‌دانیم خطوط قرمز باید رعایت شود و سینماگران ایرانی هم به این مساله مقید هستند اما نباید بیهوده خطوط قرمز جدیدی ساخت. متاسفانه عده‌ای این روزها این خطوط قرمز را از جاهایی دور به نزدیکی‌های خود آورده‌اند و نمی‌دانند این کار نه تنها به سینما بلکه به نظام کلی فرهنگ کشور لطمه می‌زند و اگر در برخورد با مسائل فرهنگی سعه صدر وجود نداشته باشد، هنر رسمی به هنر زیر زمینی تبدیل می‌شود که پدیده خطرناکی است.
وی افزود: این روزها قاچاق فیلم‌ها اینترنتی شده و شبکه‌های ماهواره‌ای هم بلافاصله به پخش فیلم‌های سینمایی ایرانی اقدام می‌کند. در این فضا توقیف فیلمی، فقط باعث می‌شود ما برای آن‌ها یک خوراک درست کنیم که نتیجه و فایده‌ای برای سینمای ما ندارد.
«آدم برفی» را یادتان رفته است؟!/برخی، ظاهر و باطن‌شان یکی نیست
رییس شورایعالی تهیه‌کنندگان همچنین با اشاره به فیلم‌هایی که پیش از این در سینمای ایران با مشکل نمایش روبرو بوده‌اند، گفت: به یادم می آید زمانی فیلم «آدم برفی» ساخته داوود میرباقری توقیف شد و چند سال در توقیف ماند اما سرانجام آن را نشان دادند. چه اتفاقی افتاد؟ چه برآیند منفی بر اثر این فیلم در جامعه پدید آمد؟ جواب این سوال‌ها هیچ است. فیلم‌های مورد بحث امروز همه پروانه نمایش دارند و تجربه نشان داده اکران‌شان هیچ مشکلی به همراه ندارد.
موسوی اظهار کرد: همه ما سینماگران همانگونه که گفتم به رعایت خطوط قرمز معتقدیم اما سلیقه نباید کار قانون را در ممیزی انجام بدهد، در حالیکه افرادی بر اساس سلیقه و اهداف خود خط قرمزهای جدید به وجود می‌آورند. جالب این است که بعضی از آن‌ها را که شخصا می‌شناسم، در خلوت خود هیچ مشکلی با این فیلم‌ها ندارند و حتی برخی از آن‌ها را هم دوست دارند اما در ظاهر خود را به گونه دیگری نشان می‌دهند.
تهیه‌کننده فیلم «من مادر هستم» با اشاره به مشکلاتی که این فیلم در زمان نمایش خود با آن روبرو بود، گفت: «من مادر هستم» در دولت قبلی موفق به دریافت پروانه نمایش شد و اکران آن با سر و صدا و جنجال زیادی همراه بود. در آن زمان عده‌ای این فیلم را اثر خوبی می‌دانستند که زیانی به جامعه نمی‌رساند و عده کمی هم بودند که به این فیلم معترض بودند. این معترضان حتی برای اثبات حرف خود به دادگاه هم رفتند که موارد اعتراض آن‌ها در دادگاه به دقت بررسی شد و با توجه به پروانه ساخت صادره از سمت دولت دهم و احترام به این پروانه ساخت، دادگاه به نفع فیلم رای داد.
وی خاطرنشان کرد: جالب اینجا است که کارشناسان قوه قضاییه در رای نهایی خود نظری مشابه نظریات شورای پروانه نمایش داشتند و این نشان می‌دهد خارج از فضای سیاست، کسی با مسائل هنری مشکل ندارد و این نگرانی‌ها و دلواپسی‌ها بیشتر ریشه سیاسی دارد. البته ممکن است این دیدگاه‌ها سلیقه‌ای باشد و همه حق دارند نظرشان را ابراز کنند اما این دوستان بدانند که نظرشان را نباید به دیگران تحمیل کنند و مردم هنر دوست و باهوش ایران، خود به خوبی سره را از ناسره تشخیص می‌دهند.
مردم نامحرمند؟
این تهیه‌کننده در بخش پایانی گفت‌وگویش با ایسنا اظهار کرد: امیدوارم به سمتی نرویم که در دنیا بگویند ایرانی‌ها فیلمی را به جشنواره خارجی می‌فرستند اما در داخل کشور نمایشش نمی‌دهند، چون مردم ایران نامحرمند. این کار به وجهه فرهنگی ایران در دنیا لطمه می‌زند. از نمایش فیلم‌های اجتماعی نترسیم چون نمایش این فیلم‌ها می‌تواند به نفع سینما و جامعه باشد.
غلامرضا موسوی یادآور شد: یادمان نرود چندی قبل، وزیر بهداشت از کیانوش عیاری به خاطر فیلم «بودن یا نبودن» تقدیر کرد. به یاد دارم نمایش آن فیلم در زمان خود غوغای بسیاری بر پا کرد چون درباره مضمون پیوند عضو بود اما اکران آن در زمان خود به جامعه پزشکی کمک کرد تا مردم را بیشتر با فرهنگ پیوند عضو آشنا شوند و با حکم مراجع تقلید، این مساله در ایران به شکلی در آمد که ایران در این زمینه پیشرفت‌های بسیاری کرد. آن زمان تلویزیون هم با جسارت این فیلم را نشان داد و اثری مثبت در جامعه گذاشته شد که نشان از تاثیرات سینما در جامعه است.
تهیه‌کننده «بغض» سپس با اشاره به وظایف کیمسیون فرهنگی مجلس تاکید کرد: انتظار می‌رود مجلس حامی هنرمندان باشد و کمیسیون فرهنگی هم بیشتر این حمایت را انجام دهد اما منع نمایش فیلم، امنیت حرفهای هنرمندان را زیر سوال می‌برد. از بعضی از اعضای کمیسیون فرهنگی بعید است که چنین نامه‌ای بنویسند چون این اقدامات به معیشت و زندگی هنرمندان لطمه می‌زند.
موسوی افزود: فیلم‌ها همیشه در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و در کمیسیون‌هایی با حضور نمایندگان مجلس دیده می‌شود و گاهی پروانه نمایش پس از اصلاحات فراوان در فیلم داده می‌شود اما جلوگیری از نمایش فیلمی که پروانه نمایش دارد، نه تنها دخالت در کار قوه مجریه است بلکه همانطور که گفتم به امنیت شغلی سینماگران آسیب بسیاری می زند.
وی با اشاره به سوء برداشت‌هایی که از بعضی آثار اجتماعی می‌شود، اظهار کرد: فیلم اجتماعی می‌تواند نگاه‌های متفاوتی را در جامعه به وجود بیاورد و همان‌قدر که هواخواه داشته باشد، کسانی هم با آن مخالفت کنند اما مهم این است که فیلم اکران شود تا نگاه‌های موافق و مخالف بتوانند در کنار این مساله با هم به صحبت و تعامل بپردازند. تجربه هم نشان داده اکران فیلم‌هایی که ابتدا بر سر آن‌ها جنجال به راه افتاد، هیچ اتفاق منفی در پی نداشته و تنها عده‌ای خاص بر سر آن جنجال و هیاهو ایجاد کردند.
بعضی‌ها به دنبال اهداف سیاسی خود هستند/«سنتوری» 12 میلیون نسخه قاچاق شد
موسوی با اشاره به اهدافی که عده‌ای دنبال آن هستند، گفت: عده‌ای با دیدن مسئولان و نمایندگان مجلس، در پی تامین اهداف سیاسی خود حرف می‌زنند اما نمی‌دانند حمایت از یک ارگان رسمی کشور که صادر کننده پروانه نمایش است، وظیفه همه ما برای تقویت دولت و کشور است. این تهیه‌کننده در ادامه با اشاره به بیانات امام خمینی(ره) خاطرنشان کرد:به گفته امام راحل (ره)، میزان رای مردم است. نمایش عمومی فیلم هم برای همین است که مردم بیایند و فیلمی را ببینند تا در مورد آن نظر دهند. ضمن اینکه با یک بررسی در تاریخ سینمای ایران بعد از انقلاب می‌بینیم که هیچ فیلمی عملا همیشه در توقیف نمانده و در نهایت اکران شده یا به شبکه نمایش خانگی رفته است.
وی افزود: گاهی فیلم‌ها از شبکه قاچاق فیلم سر در آورده‌اند که در آن صورت چندین برابر مجاری قانونی درآمدزایی داشته‌اند. نمونه معروف، فیلم «سنتوری» ساخته داریوش مهرجویی است که با وجود داشتن پروانه نمایش اکران نشد و این کار باعث شد حقوق هنرمندان تضییع شود و وقتی به بازار قاچاق فیلم رسید و همه هم آن را دیدند، دیدیم که هیچ اتفاقی هم نیفتاد و اثر منفی هم بر جامعه نداشت. تنها حق یک هنرمند از بین رفت و فیلم بسیار وسیع‌تر دیده شد. البته قاچاق آفت سینمای ما است اما نشان داد وقتی فیلمی توقیف می‌شود، تا چه حد می‌تواند مخاطبان بیشتری پیدا کند.
به گفته موسوی، یک فیلم در شبکه نمایش خانگی می‌تواند تا پنجاه هزار نسخه تکثیر شود اما بر اساس آماری که به دست ما رسید، «سنتوری» تا حدود 12 میلیون نسخه قاچاق شده بود. این روزها هم چون اکثر فیلم‌ها به شکل دیجیتال ساخته می‌شود، نگهداری آن‌ها بسیار سخت است و حتی وقتی هم فیلم لو می‌رود،باز هم اتفاقی نمی‌افتد.
رییس شورایعالی تهیه‌کنندگان سپس توضیح داد: «سنتوری» با 12 میلیون نسخه تکثیر، حداقل بیست میلیون بیننده داشته و توقیف این فیلم و هر فیلم دیگری، تنها به تبلیغ آن کمک می‌کند و به عدم امنیت حرفهای دامن می‌زند که مصیبت بزرگی برای سینما است.
در سازمان سینمایی، افراد متخصص فیلم‌ها را اصلاح می‌کنند
این تهیه‌کننده در ادامه با اشاره به دقت زیاد در صدور پروانه نمایش برای فیلم‌ها گفت: در ارشاد مسئولان و گروه‌هایی متخصص زیادی هستند که از جوانب مختلفی فیلم‌ها را به دقت بررسی می‌کنند و ساعت‌ها در موردش حرف می‌زنند. حتی شنیده‌ام یک بار بعد از بررسی و ممیزی فیلم، باز هم ساعت‌ها در مورد نسخه ممیزی شده بحث و بررسی شده تا سرانجام پروانه نمایش صادر شود ولی وقتی پس از این بحث‌ها و اصلاحات، پروانه نمایش فیلمی صادر می‌شود، جلوگیری از نمایش فیلم به تخریب وجهه فرهنگی این کشور می‌انجامد که اتفاق خوبی نیست؛ چون همه می‌دانند انقلاب ما، انقلابی فرهنگی بود و همه قصد کمک به فرهنگ این نظام را دارند.
موسوی با اشاره به رعایت خطوط قرمز توسط سینماگران ایرانی گفت: همه می‌دانیم خطوط قرمز باید رعایت شود و سینماگران ایرانی هم به این مساله مقید هستند اما نباید بیهوده خطوط قرمز جدیدی ساخت. متاسفانه عده‌ای این روزها این خطوط قرمز را از جاهایی دور به نزدیکی‌های خود آورده‌اند و نمی‌دانند این کار نه تنها به سینما بلکه به نظام کلی فرهنگ کشور لطمه می‌زند و اگر در برخورد با مسائل فرهنگی سعه صدر وجود نداشته باشد، هنر رسمی به هنر زیر زمینی تبدیل می‌شود که پدیده خطرناکی است.
وی افزود: این روزها قاچاق فیلم‌ها اینترنتی شده و شبکه‌های ماهواره‌ای هم بلافاصله به پخش فیلم‌های سینمایی ایرانی اقدام می‌کند. در این فضا توقیف فیلمی، فقط باعث می‌شود ما برای آن‌ها یک خوراک درست کنیم که نتیجه و فایده‌ای برای سینمای ما ندارد.
«آدم برفی» را یادتان رفته است؟!/برخی، ظاهر و باطن‌شان یکی نیست
رییس شورایعالی تهیه‌کنندگان همچنین با اشاره به فیلم‌هایی که پیش از این در سینمای ایران با مشکل نمایش روبرو بوده‌اند، گفت: به یادم می آید زمانی فیلم «آدم برفی» ساخته داوود میرباقری توقیف شد و چند سال در توقیف ماند اما سرانجام آن را نشان دادند. چه اتفاقی افتاد؟ چه برآیند منفی بر اثر این فیلم در جامعه پدید آمد؟ جواب این سوال‌ها هیچ است. فیلم‌های مورد بحث امروز همه پروانه نمایش دارند و تجربه نشان داده اکران‌شان هیچ مشکلی به همراه ندارد.
موسوی اظهار کرد: همه ما سینماگران همانگونه که گفتم به رعایت خطوط قرمز معتقدیم اما سلیقه نباید کار قانون را در ممیزی انجام بدهد، در حالیکه افرادی بر اساس سلیقه و اهداف خود خط قرمزهای جدید به وجود می‌آورند. جالب این است که بعضی از آن‌ها را که شخصا می‌شناسم، در خلوت خود هیچ مشکلی با این فیلم‌ها ندارند و حتی برخی از آن‌ها را هم دوست دارند اما در ظاهر خود را به گونه دیگری نشان می‌دهند.
تهیه‌کننده فیلم «من مادر هستم» با اشاره به مشکلاتی که این فیلم در زمان نمایش خود با آن روبرو بود، گفت: «من مادر هستم» در دولت قبلی موفق به دریافت پروانه نمایش شد و اکران آن با سر و صدا و جنجال زیادی همراه بود. در آن زمان عده‌ای این فیلم را اثر خوبی می‌دانستند که زیانی به جامعه نمی‌رساند و عده کمی هم بودند که به این فیلم معترض بودند. این معترضان حتی برای اثبات حرف خود به دادگاه هم رفتند که موارد اعتراض آن‌ها در دادگاه به دقت بررسی شد و با توجه به پروانه ساخت صادره از سمت دولت دهم و احترام به این پروانه ساخت، دادگاه به نفع فیلم رای داد.
وی خاطرنشان کرد: جالب اینجا است که کارشناسان قوه قضاییه در رای نهایی خود نظری مشابه نظریات شورای پروانه نمایش داشتند و این نشان می‌دهد خارج از فضای سیاست، کسی با مسائل هنری مشکل ندارد و این نگرانی‌ها و دلواپسی‌ها بیشتر ریشه سیاسی دارد. البته ممکن است این دیدگاه‌ها سلیقه‌ای باشد و همه حق دارند نظرشان را ابراز کنند اما این دوستان بدانند که نظرشان را نباید به دیگران تحمیل کنند و مردم هنر دوست و باهوش ایران، خود به خوبی سره را از ناسره تشخیص می‌دهند.
مردم نامحرمند؟
این تهیه‌کننده در بخش پایانی گفت‌وگویش با ایسنا اظهار کرد: امیدوارم به سمتی نرویم که در دنیا بگویند ایرانی‌ها فیلمی را به جشنواره خارجی می‌فرستند اما در داخل کشور نمایشش نمی‌دهند، چون مردم ایران نامحرمند. این کار به وجهه فرهنگی ایران در دنیا لطمه می‌زند. از نمایش فیلم‌های اجتماعی نترسیم چون نمایش این فیلم‌ها می‌تواند به نفع سینما و جامعه باشد.
غلامرضا موسوی یادآور شد: یادمان نرود چندی قبل، وزیر بهداشت از کیانوش عیاری به خاطر فیلم «بودن یا نبودن» تقدیر کرد. به یاد دارم نمایش آن فیلم در زمان خود غوغای بسیاری بر پا کرد چون درباره مضمون پیوند عضو بود اما اکران آن در زمان خود به جامعه پزشکی کمک کرد تا مردم را بیشتر با فرهنگ پیوند عضو آشنا شوند و با حکم مراجع تقلید، این مساله در ایران به شکلی در آمد که ایران در این زمینه پیشرفت‌های بسیاری کرد. آن زمان تلویزیون هم با جسارت این فیلم را نشان داد و اثری مثبت در جامعه گذاشته شد که نشان از تاثیرات سینما در جامعه است.
مرجع : ایسنا
