معلم: ارشاد باید پشت مجوزهایش بایستد

علی معلم با اشاره به وضعیت امروز سینما‌ها گفت: اینکه گروهی به خود حق بدهد و در مقابل یک مجوز رسمی موضع گیری کنند اصلا خوب نیست. اما این کار مربوط به دوران اخیر نیست و قدمتی چندین و چند ساله دارد و یک شبه انجام نشده است. وی ادامه داد: زمانی که بعضی سازمان‌ها که دارای سالن‌های سینمایی هستند در اکران چند سال پیش به خود اجازه دادند که از اکران فیلم‌های مجوز دار جلوگیری کنند و به نوعی در مقابل وزارت ارشاد به عنوان نهاد صادر کننده مجوز ایستادند؛ باید حدس می‌زدیم که این مسئله تکرار می‌شود.

معلم افزود: ریشه این گونه رفتار‌ها حتی در سال‌های ابتدایی انقلاب نیز یافت می‌شود زمانی که نهادهای کوچک و بزرگ به خود اجازه می‌دادند که اگر از فیلمی خوششان نمی‌آمد آن را از پرده سینما پایین بکشند و در سالیان بعد هم فیلم‌هایی مثل آدم‌برفی و مارمولک و سنتوری قربانی این رفتار شدند. وی ادامه داد: متاسفانه خشت این دیوار کج با سکوت و‌ گاه همکاری برخی از دست‌اندرکاران سینما همراه شده است. معلم با انتقاد از سکوت دستگاه صادر مجوزهای فرهنگی دربرابر این گونه رفتار‌ها گفت: نهاد تصمیم گیرنده وقتی مجوزی صادر می‌کند باید به این مجوز اهمیت بدهد و پشت آن مجوز بایستد. نه آنکه مماشات بکند. اگر مسئولان وزارت ارشاد مسئولیتی را قبول می‌کنند و کار در قوه مجریه را پذیرفتند پس باید پشت مجوز‌ها و حر‌ف‌هایی که می‌زنند؛ بایستند و کوتاه نیایند.

وی با اشاره به اینکه باید به‌جای هیاهو و جنجال آثار هنری نقد و بررسی شود؛ گفت: برخورد خشن و با استفاده از داغ و درفش در حوزه فرهنگ هیچگاه نتیجه‌بخش نیست و اینگونه رفتار‌ها امنیت فکری، مادی، معنوی در حوزه تولید فرهنگی را خدشه‌دار می‌کند و فضا را برای سرمایه‌گذاری ناامن می‌کند. معلم افزود: طبیعی است که سازنده یک اثر پاسخگوی آن است و اگر گروهی به یک اثری ایراد دارند باید درباره آن بحث کنند و حتی می‌توانند انتقادهای تند مطرح کنند.

عضو هیات انتخاب جشنواره سی و دوم فیلم فجر با اشاره به اینکه هشت فیلمی که کمیسیون فرهنگی روی آن‌ها حساس است را در جشنواره دیده؛ افزود: بعضی نگرانی‌ها درباره فیلم‌هاسینمای ایران غلو شده است. اغلب فیلم‌های سینمایی ایران انتقاداتی حتی سطحی‌تر از برنامه‌های تلویزیونی مطرح می‌کنند و اگر آن‌ها را با مناظره‌های تلویزیونی مقایسه کنیم حتی از آنها هم بی‌خطر‌تر هستند. از طرف دیگر مخاطب امروزی روزانه صد‌ها هزار برنامه مختلف از شبکه‌های ماهواره‌ای می‌بینید و در اینترنت نیز حضور فعال دارد. پس نمایش یک فیلم آن هم در سینما نمی‌تواند آنگونه‌ای که عده‌ای تصور می‌کنند تاثیرگذار باشد و ما باید مخاطب را صاحب بلوغ درنظر بگیریم.

وی ادامه داد: اینکه ما تصور کنیم چنین بحث‌هایی روی مردم تاثیر زیادی می‌گذارد درست نیست و بیشتر این مباحثی که این روز‌ها مطرح شده بحث‌های رسانه‌ای و ژورنالیستی است. معلم نظارت را حق مجلس شورای اسلامی دانست و افزود: نظارت نهادهای مختلف باید براساس قاعده باشد. طبیعی است که این نظارت بسته به نظر و جایگاه به مسائل کلی است و ورود به مصداق‌ها بیشتر در حوزه نقد است تا سیاستگذاری، البته این حق هر فردی است ازجمله نماینده مجلس اما نقادی یک حق شخصی است و نه سازمانی. معلم با انتقاد از برخورد سیاسی در حوزه فرهنگ گفت: متاسفانه در کشور ما مباحث سیاسی و فرهنگی اغلب درهم و باهم مطرح می‌شود و به همین دلیل حوز‌های فرهنگ و سیاست به مناقشات بی‌پایانی منجر می‌شود و سینماگر ما نیز گاهی اوقات عمل روز سیاسی را به کار فرهنگی ترجیح می‌دهد.

وی ادامه داد: البته هر فیلمی می‌تواند سیاسی باشد زیرا فیلم سیاسی نیز فیلم خوبی است و بسیاری از بهترین آثار دنیا فیلم‌های سیاسی هستند و امروز سینمای سیاسی را ذیل سینمای اجتماعی تعریف می‌کنند. اما نکته جالب در برخورد با بعضی فیلم‌ها این است که آن‌ها را فیلم سیاسی می‌دانند و انگار نباید فیلم سیاسی ساخته شود درحالیکه نمی‌توان فیلمی را به صرف سیاسی بودن اکران نکرد یا جلوی نمایش آن را گرفت. معلم افزود:. البته در بحث فیلم سیاسی یک خط قرمزی وجود دارد که آن بحث امنیت ملی است و طبعا فیلمی که به امنیت ملی خدشه وارد کند نمی‌تواند به نمایش درآید.

وی ادامه داد: تعجب می‌کنم چگونه در سایر حوزه‌ها سیاست وارد می‌شود و به آن پرداخته می‌شود و درباره آن سخن گفته می‌شود اما زمانی که قرار است این مساله وارد سینما شود و یک فیلم سیاسی ساخته شود بد و غیرقابل قبول می‌شود. معلم افزود: برخوردهای سیاسی با حوزه فرهنگ همیشه به ضرر فرهنگ تمام شده و ما در طول سال‌ها شاهد بودیم که فیلمی که در یک دوره‌ای به دلیل رفتارهای خارج از قاعده و انتقادات سیاسی اکران نشده یا از روی پرده سینما پایین آمده سال‌ها بعد نه تنها به نمایش درآمد بلکه مورد تشویق نیز قرار گرفته است. وی افزود: گروهی با اینگونه رفتار‌ها می‌خواهند فرهنگ و سینما را عقب‌تر از جامعه نگه دارند حال‌آنکه برخوردهای جناحی و حزبی با فرهنگ ثمری جز بی‌عملی و انفعال نخواهد داشت.