نامه زیباکلام به رییس‌جمهور: چرا توافق نهایی هسته‌ای را به رفراندوم نگذاریم؟

بسمه تعالی
جناب آقای دکترحسن روحانی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران دامت اقباله
با سلام و تحیات،پیداست که آمریکا ستیزان مصمم هستند تا به هر نحو ممکن جلوی توافق هسته ایی با آمریکا را بگیرند. از همان سیزدهم فروردین و در حالی که هنوز تیم مذاکره کننده به تهران بازنگشته بود که توپخانه سنگین آمریکا ستیزان به غرش درآمد. بنده همان موقع خطاب به یکی از فرماندهان ارشد قشون آمریکا ستیزی(حضرت حاج حسین شریعتمداری دامت شوکته) نوشتم که مشکل شما توافق هسته ایی نیست.اگر غربیها در یکی از محضرخانه های لوزان سند منگوله دارشش دانگ مملکت سوئیس را هم بنام ما می زدند شما باز یک ایراد و نقص دیگری پیدا می کردید. چرا که برای شما نه حل مناقشه هسته ایی که ۱۲ سال است مملکت را فلج کرده خیلی اهمیتی دارد و نه چندان به دنبال پاسخ این پرسش هستید که هسته ایی علیرغم هزینه های کمرشکن مستقیم و غیر مستقیم آن برای کشور، چه گلی برسر پیشرفت و ترقی مملکت زده است؟ دغدغه شما به خطر افتادن تجارت آمریکا ستیزی تان است که لاجرم توافق هسته ایی در پی خواهد داشت.همه آنانکه مناقشه هسته ایی برایشان ابزار و اهرمی شده بود در جهت بهره برداری و گسترش بیشترآمریکا ستیزی، و نگران آن هستند که مبادا دولت یازدهم بتواند به این مناقشه ایی که همچون سمی برای منافع ملی کشور بوده پایان ببخشد،ظرف دو ماه گذشته هر چه داشتتند بر سر توافق اولیه لوزان ریختند.کسانی که ظرف نزدیک به شش سالی که سکان مذاکرات هسته ایی را در دست داشتند نه توانسته بودند نیم میلی متر مذاکرات را بجلو ببرند، نه حتی یکبار وظیفه خود دانسته بودند که مردم را در جریان مذاکرات بگذارند، و بالاتر از همه به بهانه امنیتی بودن موضوع اجازه کمترین اظهار نظر در خصوص هسته ایی را نداده بودند، حالا میدان دار شده بودند تا تیم مذاکره کننده می بایستی مخالفین و منتقدین را اولا از ریز مذاکرات آگاه نماید، ثانیا به آنها پاسخگو باشد،ثالثا مخالفین را مجاب و قانع نماید. یک روز به بهانه عدم انتشار فکت شیت،یک روز به بهانه مغایرت فکت شیت آمریکایی ها با اظهارات تیم مذاکره کننده،یک روز به بهانه کاهش تعداد سانترفیوژها،یک روز به بهانه تغییر آب سنگین اراک، یک روز به بهانه اینکه چرا تحریم ها یکجا برداشته نمی شود(در حالیکه تا دیروز می گفتند تحریمها هیچ تاثیری بر اقتصاد مان نداشته و مشکل در سوء مدیریت است)،یک روز به بهانه اینکه آمریکایی ها "دبه" درآورده اند، یک روز به بهانه اینکه وزیر خارجه آمریکا این یا آن را گفته و هر روز به بهانه ایی توافق اولیه لوزان را مورد حمله قرار داده اند.آخرین مسئله ایی که مطرح کرده اند پروتکل الحاقی است.هر کشوری که به عضویت پروتکل الحاقی در می آید لاجرم می بایستی یکسری الزامات و تعهدات آن را هم بپذیرد.اگر ما به هر دلیلی نمی خواهیم تعهدات و الزامات پروتکل را قبول کنیم، در آن صورت از ابتداء نمی بایستی به عضویت آن درمی آمدیم. جناب آقای روحانی،دولت فخیمه شما هرگز موفق نخواهد شد به هیچ طریقی موافقت آمریکا ستیزان را نسبت به رسیدن به توافق هسته ایی با آمریکا جلب نماید و همانطور که ملاحظه فرمودید دست آخر هم با "خائن" خواندن دکتر ظریف از بیست ماه تلاش های مشارالیه قدر دانی کردند.
چاره پیشبرد توافق هسته ایی نه درادامه تلاش های بی حاصل به منظورهمراه ساختن آمریکا ستیزان است که عرض کردم اگر در یک دستتان ماه و در دست دیگرتان خورشید را بگیرید آمریکا ستیزان با شما همراه نخواهند شد. راه حل در مراجعه به مردم و افکار عمومی یا همان رفراندوم است. اصل پنجاه و نهم قانون اساسی مان پیش بینی نموده که " در مسائل بسیار مهم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی می توان مراجعه مستقیم به آراء مردم و همه پرسی نمود". گمان نمی کنم حتی آمریکا ستیزان هم منکر شوند که در شرایط فعلی کشور از حل مناقشه هسته ایی ما موضوعی مهم تر و بنیادی تر داشته باشیم. چرا توافق نهایی هسته ایی با آمریکا را حسب قانون اساسی مان به رفراندوم نگذاریم؟