گروه ورزشی: در حالی که زمان زیادی تا آغاز فصل جدید فوتبال ایران باقی نیست و با توجه به حاشیههای متعدد داوری کشور در روزهای پایانی فصل گذشته لیگ برتر، اکنون این سوال مطرح است که بالاخره چه کسی سکان هدایت دپارتمان داوری فوتبال را به دست خواهد گرفت؟
پس از جنجال هفته پایانی لیگ برتر چهاردهم در تبریز و بازی معروف تراکتورسازی و نفت تهران، مقصران آن ماجرا معرفی و مجازات شدند. گذشته از آن که معرفی آن افراد به عنوان مقصر بسیار عجیب و غریب و غیرقابل باور بود، محکومیت و محرومیت داور مسابقه بیش از هر چیزی ذهن هواداران فوتبال را آزرد؛ علیرضا فغانی به عنوان یکی از برترین داوران آسیا که فینال جام ملتهای این قاره را نیز سوت زده بود تنها به دلیل چند اشتباه داوری تا اطلاع ثانوی از قضاوت محروم شد!
این جا سخن از عملکرد فغانی در آن دیدار نیست و قصد آن نداریم که وقایع آن بازی را واشکافی کنیم بلکه می خواهیم به دردی از دردهای فوتبال ایران بپردازیم و آن را به بوته نقد بکشیم؛ دردی از جنس پشیمانی از گرفتن تصمیمهای عجولانه و جنجالی و پریشانی در هنگام گرفتن تصمیمهای حساس. در حکمی که فغانی را از داوری محروم کرد، حسین عسگری رئیس دپارتمان داوری فدراسیون فوتبال هم از کار برکنار شد. با توجه به اختلافات زیاد عسگری و رئیس کمیته داوران فدراسیون فوتبال شاید خیلی زودتر از اینها انتظار چنین تغییری میرفت اما به هر تقدیر به بهانه این که اصفهانیان و عسگری رابطه دوستانهای با هم داشتهاند یا اختلافات زاییده ذهن رسانههاست، این اتفاق رخ نداده بود.
همیشه این بحث در حاشیه مباحث مربوط به فدراسیون فوتبال و کمیته داوران مطرح بود که مهدی محمدنبی دبیرکل سابق فدراسیون فوتبال حامی بزرگ حسین عسگری است و همین امر مانع از آن شده بود که اصفهانیان نتواند عسگری را از جاسگاهش کنار بزند. با رفتن نبی از فدراسیون و آمدن اسدی انتظار میرفت که حسین عسگری هم اسباب و وسایلاش را جمع کند و از ساختمان خیابان سئول برود؛ اتفاقی که پس از جنجال تبریز به راحتی رخ داد. شاید فدراسیون فوتبال اکنون بابت اخذ چنین تصمیمی پشیمان نباشد اما پریشانی فدراسیون در انتخاب جایگزین عسگری کاملا مشهود است. دپارتمان داوری بازوی اجرایی کمیته داوران است و از هر لحاظ اهمیت بالایی دارد. طبق اساسنامه فدارسیون فوتبال که برگرفته از قوانین فیفا است، کمیته داوران تنها مرجع سیاستگذاری در حوزه داوری است و تمام امور اجرایی در این حوزه بر عهده دپارتمان است. همین نکته بسیار مهم ایجاب می کند که چنین نهادی هر چه سریعتر دارای یک مدیر کارکشته و باتجربه شود.
فریدون اصفهانیان ابتدا ابراهیم میرزابیگی از کارشناسان و پیشکسوتان داوری را به فدراسیون فوتبال پیشنهاد کرد تا به جای عسگری در راس دپارتمان داوری بنشیند. فدراسیون فوتبال اما با این انتخاب مخالفت کرد تا همچنان کرسی ریاست دپارتمان داوری بدون سرنشین بماند. اکنون هم از فدراسیون خبر میرسد که مسعود عنایت، رئیس اسبق کمیته داوران با اسدی دیدار داشته و درباره ورود به دپارتمان داوری با او گفتوگو کرده است. عنایت همان فردی است که در زمان ریاست بر کمیته داروان، منتقدان زیادی از جمله حسین عسگری و رضا غیاثی داشت. هرچند عنایت موافقان زیادی هم در جامعه داوری دارد و هنوز هم بسیاری از اعضای بدنه داروی کشور او را در قد و قامت ریاست کمیته داوران میبینند. از سوی دیگر عنایت نیز در ملاقات با اسدی گفته که با فریدون اصفهانیان برای همکاری هیچ مشکلی ندارد و حاضر است "برای مصالح داوری کشور" این پست را قبول کند.
حال باید دید که مسئولان فدراسیون در حدود یک ماه مانده به آغاز مسابقات فوتبال در ایران، برای دپارتمان داوری چه تصمیمی میگیرند. کشتی داوری فوتبال ایران فعلا اسیر طوفان است و هر روز از گوشهای به آن هجمه وارد میشود و هر آن ممکن است که در گرداب حوادثی از جنس آن چه در تبریز رخ داد غرق شود. در چنین فضایی حضور یک مدیر توانمند و با تجربه برای داوری کشور از نان شب هم واجبتر است.