مسعود احمدی: هرزه‌نویسان نمی‌مانند
این شاعر با بیان این‌که هرزه‌نویسی از دیرباز در ادبیات و شعر بوده است، بیان کرد: نمونه بارز آثار هرزه‌نگاری را در آثار سوزنی سمرقندی شاعر قرن چهارم و بعضی از شعرهای ایرج میرزا می‌توان دید. بنابراین زشت‌نگاری نشانه پیش‌رو بودن و داشتن سبک تازه نیست.احمدی با بیان این‌که عشق باعث ابتذال نمی‌شود، گفت: هنر اصیل مبتنی بر احساسات عمیق و زلال بشری است. آوردن کلمات رکیک و مستهجن نه تنها برتری به‌شمار نمی‌آید، بلکه نشانه فقر استعداد، دانش و احساسات اصیل و غنی است. شاعران بزرگ ما از جمله نظامی، سعدی و حافظ هم در شعرشان لحظه‌های اروتیک درخشانی را به تصویر کشیده شده‌اند که نه تنها موجب لذت هنری بلکه باعث والایش اخلاق می‌شود.
او در ادامه با اشاره به نقل قول‌هایی از چهره‌های مطرح غرب گفت: آن‌ها می‌دانستند که جامعه غرب دچار چنان هرج و مرج جنسی خطرناکی شده است که درمان آن فقط اشاعه هنری است که عشق را تبلیغ می‌کند نه تن‌پرستی. در هنر اروتیک عشق مبنای کار است نه تنها تن.این شاعر هرزه‌سرایان را جویندگان نام خواند و گفت: جامعه ما در حال گذار است و پیدایی چنین پدیده‌هایی امری طبیعی است. آنان که هنرمند اصیل‌اند می‌دانند که از راه هوچی‌گری و آوازه‌گری به جایی نمی‌رسند. هرزه‌نگاران جویندگان عجول نام‌اند که برای مطرح شدن به هر خس و خاشاکی دست می‌زنند.
مسعود احمدی در پایان اظهار کرد: هنرمند اصیل مانند حافظ است که در تمامی تذکره‌های ما درباره او گفته‌اند به همه علوم عقلی و نقلی زمان خود اشراف کامل داشت. گذشته از این، او از عواطف انسانی، احساسات بسیار غنی، جسارت و سخاوت بی‌اندازه‌ای برخوردار بود که در کم‌تر هنرمندی دیده شده است. این خصوصیات اخلاقی به مدد توانایی‌های فنی کم‌نظیر و احاطه بر زبان مادری شعرهای آن‌چنانی را پدید آورده است.
