استیضاحی برای دلواپسان

اقباله هیئتی در یادداشتی در روزنامه بهار نوشت: این روزها دلواپسان هرچه می‌زنند و می‌کوبند به در بسته می‌خورند، از تجمع به بهانه دست‌دادن ظریف و اوباما تا استیضاح وزیر راه کابینه روحانی. استیضاح نافرجام عباس آخوندی و رأیی فراتر از آنچه در جلسه رأی اعتماد گرفته بود، نشان از یک نکته دارد؛ غوغاسالاری مخالفان دولت و دلواپسان علیرغم تعداد انگشت‌شمارشان. چند روز پیش هم تجمع همین دلواپسان در مقابل بهارستان با وجود تعداد اندکشان(که طنزهای زیادی آفرید) پوشش خبری گسترده‌ای داشت. این نشان می‌دهد هر چند دلواپسان تعداد کمی از کل جمعیت را چه در مجلس، چه در سیاسیون و چه حتی در میان مردم دارند، اما بسیاری از رسانه‌ها و تریبون‌ها در اختیار آنان است. در مقابل تمام آنچه که ندارند  اما در غوغاسالاری و هیاهوسازی استادند و حتی اگر در بسیاری از موارد موفق نشوند جامه عمل به آرزوهاشان بپوشانند، در برخی موارد عده‌ای را با خود همراه کرده و به تاخت‌وتاز بی‌نتیجه‌شان ادامه می‌دهند. 

نمایندگان تندروی مجلس که تنها چند ماه دیگر تریبون مجلس را در اختیار دارند، می‌کوشند در این مدت اندک هرآنچه در توان دارند، علیه دولت به کار گیرند اما از آنجاکه مقبولیت و محبوبیت دولت این روزها و پس از توافق هسته‌ای افزایشی محسوس داشته است هر چه می‌زنند، به در بسته می‌خورد.  اسفندماهی که پیش رواست خط پایانی است بر آنچه دلواپسان در مجلس می‌گویند و می‌خواهند و ازاین‌روست که از این فرصت اندک برای ضربه‌زدن به دولت اعتدال با حربه سوال، اخطار و استیضاح وزرا استفاده می‌کنند. در موضوع استیضاح آخوندی هم شاید اگر سال گذشته بود و دیگر نمایندگان، انتخابات مجلس را آن‌قدر نزدیک نمی‌دیدند به جمع آنان می‌پیوستند و همچون فرجی دانا، استیضاح آخوندی هم به برکناری او می‌انجامید، اما از آنجا که نمایندگان مجلس (حتی تندروها) هم از عدم مقبولیتشان در میان مردم به‌خوبی آگاه هستند، در جریان استیضاح آخوندی راهی غیر از آنچه درباره فرجی دانا در پیش گرفتند، برگزیندند و به جمع نمایندگان معتدل و معقول پیوستند. استیضاح روز گذشته و عدم موفقیت آن در مجلس به خوبی نشان داد که سیاسیون هم از مواضع مردم آگاه‌اند. معنای این گفته آن نیست که همه مخالفان باید به جمع حامیان دولت بپیوندند و مجلسی یکدست تشکیل دهند، معنای آن این است که مخالفان باید دست از مخالفت‌هایی که صرفا جنبه لج‌بازی داشته و هدف آن نه اصلاح مسیر دولت بلکه چوب لای چرخ آن گذاشتن است، دست بردارند.