ارتباط چهره به چهره درمبارزه باافسردگی

محققان دانشگاه اورگن آمریکا در تحقیقات خود دریافتند افرادی که به طور معمول با دوستان و اعضای خانواده خود ملاقات می کنند در مقایسه با افرادی که روابط شان با دوستان و خانواده به تماس های تلفنی و ایمیل محدود می شود، دچار علائم افسردگی کمتری می شوند.
قابل توجه است که اثر این روابط و دستاوردهای ناشی از روابط اجتماعی چهره به چهره در سال های پس از روابط نیز وجود دارد.   «آلن تئو»، استادیار روانپزشکی دانشگاه اورگن، در رابطه با چنین روابطی می گوید: «این نخستین نگاه نقش نوع روابط با دوستان و عزیزان در برابر حفاظت فرد از افسردگی محسوب می شود.»
 
بر اساس یافته های محققان تمام اشکال روابط اجتماعی با یکدیگر برابر نیستند. تئو با توضیح این مساله می گوید: «تماس های تلفنی و ارتباطات دیجیتال با دوستان و یا اعضای خانواده از تاثیر قوی ارتباط و تعاملات اجتماعی چهره به چهره در دفع علائم افسردگی برخوردار نیست.»   تئو و همکارانش در این پروژه تحقیقاتی بیش از ۱۱ هزار بزرگسال ۵۰ ساله و بیشتر که در بخش مطالعه طولی بازنشستگی و بهداشت دانشگاه میشیگان شرکت داشتند را مورد ارزیابی و بررسی قرار دادند. آنها تناوب تماس های تلفنی و ایمیلی این افراد را بررسی کردند. نتایج این بررسی ها نشان می دهد که این افراد پس از دو سال در معرض خطر افسردگی قرار گرفتند. علاوه بر این، یافته ها مشخص کردند که داشتن روابط کم چهره به چهره این خطر ابتلا به افسردگی را کمی بیشتر به تعویق می اندازد.
 
شرکت کنندگانی که با خانواده و یا دوستان خود حداقل سه بار در هفته ملاقات حضوری داشتند، نسبت به افرادی که از روابط اجتماعی همراه با تماس تلفنی و ایمیلی برخوردار بودند، دارای پایین ترین سطح نشانه های افسردگی بودند. در صورتی که این ملاقات های حضوری به یک بار در ماه و یا کمتر کاهش پیدا کند، فرد با افزایش نشانه های افسردگی روبرو خواهد شد.   در میان بزرگسالان ۵۰ تا ۶۹ ساله، تکرار هر چه بیشتر روابط دوستانه و خانوادگی، به کاهش افسردگی در آنها کمک می کند. افراد ۷۰ ساله و بالاتر بهترین بهره را می توانند از روابط با کودکان و اعضای خانواده داشته باشند و این مساله به سلامت روحی آنها کمک می کند.