اين ادبيات ديگر جواب نمی‌دهد

اشکان بنکدار جهرمی

---

در اینجا قصد آن ندارم که متن مورد اشاره را که رؤسای جمهور جدید و دو دوره قبلِ جمهوری اسلامی را با الفاظی ناصواب مورد خطاب و عتاب قرار داده بود نقد نمایم چرا که فکر نمی کنم شایسته و لازمِ چنین امری باشد. البته بحث بر سر منعِ انتقاد یا پرهیز از مخالفت با دولتِ مردمیِ جناب روحانی هم نیست چرا که رئیس جمهور در اولین سخنانش در این باره به وضوح بیان داشت که: «حکومتی که ریشه در رأی مردم دارد و از رأی مردم مشروعیت دارد نه تنها از آزادی رسانه ها نمی هراسد بلکه از آزادی قانونمند بهره مي‌برد.»

حتی یادآوری رعایت اصول اخلاقی هم قصد این مقال نیست بلکه هدف، گرفتن پیام انتخابات بیست و چهارم خرداد و بهره مندی از فضای اعتدال پیش آمده پس از آن در پیشبرد اهداف مشترک جامعه ایرانی است.حجت الاسلام روحانی به عنوان منتخب اکثریت قاطع مردم ایران، خود در این مورد چنین بیان داشتند: "پیام انتخابات روشن است: صلح، آشتی، وحدت و انسجام ملی، نفی خود سری و نیز دوری از خشونت و افراط و شفافیت و قانون گرایی."

پس بدیهی به نظر مي‌رسد که سران پیشین و جدید نظام به دلیل خواست عمومی مردم از این پس به ادبیاتی که در آن از قهر و خشونت نشانی نداشته باشد اقبال بیشتری نشان دهند حتی این روزها مقامات امنیتی هم سعی مي‌کنند از ادبیاتی که چهره ای خوفناک از آن ها به نمایش مي‌گذارد پرهیز کنند. مردم در بیست وچهارم خرداد نشان دادند که چه چیزی مي‌خواهند و چه چیزی نمی خواهند و اگر خودمان را به نشنیدن نزده باشیم مطمئناً مي‌توانیم بفهمیم که خواست عمومی جامعه چیست.

برخلاف آن چه در آن روزنامه خاص ادعا شده بود که: "جز ادامه طرح هدفمندی، ادامه پروژه مسكن مهر، ادامه نيت معطوف به سفرهاي استانی، ادامه زيرساخت‌هاي ورزشی، ادامه راه‌سازی و ادامه همه آن خدمات ريز و درشتی كه در دو دولت قبل صورت گرفت، مشخصاً ديگر برنامه اقتصادی دولت اعتدال چيست؟! واقعا خوب است احمدی نژاد، اين همه كار مصداقی، انجام داده و الّا دولت شيخ حسن، دقيقاً چه كار ديگری را مي‌خواست ادامه دهد، الله اعلم!!"

جای این سؤال مي‌ماند که اگر قرار بود مردم از وضعشان در دولت قبل راضی باشند و به هیچ چیزی هم معترض نباشند که به کسی رأی مي‌دادند که بیشترین شباهت را در برنامه ها به آقای احمدی نژاد داشته باشد نه این که بر عکس به کسی روی آورند که بیشترین تفاوت را با وی داشته باشد. این انتخاب معنی دارد، یعنی مردم به آن منش و روش معترض هستند. یعنی مردم از آن تندرویها و سوء مدیریتها که حس مي‌کردند زندگی را بر آنها روز به روز تنگ تر مي‌کند بیزار هستند.

پس بدیهی است که مسئولان کنونی و سابق نظام هم در سخنان خویش پرهیز از رفتار کسانی داشته باشند که مردم نارضایتی خودشان را از عملکرد آن ها به مدنی ترین شکل ممکن- انتخابات- نشان دادند و از آن سو خواست مردم بر آشتی و اعتدال را در بیانات خود لحاظ کنند. البته شاید مردم انتظار نداشته باشند که برخی افراد در جبهه ی مخالف دولت فعلی بیایند و و به مردم بگویند که مردم!

ما در گرفتاری‌های شما شریکیم و ما باعث شدیم شما در این شرایط قرار بگیرید چون که از دولت قبل کاملاً بی‌حساب و کتاب حمایت کردیم و از مردم عذرخواهی کنند ولی باید پذیرفت که در فضای فعلی و کوبیدن بر طبل افراط گرایی و بردن جامعه به سمت فضای دو قطبی نه تنها کاری عبث مي‌نماید بلکه سبب دوری مدعیان آن از ملت را فراهم آورده و به مَثل تقلای شخصی گرفتار در باتلاق مي‌ماند که جز به هلاکتش نمی انجامد. اکنون مردم خسته و معترض به ادبیات سیاسی هشت سال گذشته، تشنه آشتی ملی هستند. اکنون این خواست، خواستِ اکثریت قاطع مردم است و اگر از دهان یک شخص بیان مي‌شود باید به حساب درایتش در فهم خواست مردم گذاشت.