تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۸/۲۹ ساعت ۱۷:۰۱
کد مطلب : ۱۶۵۱۶۷
یادداشت وارده
امیدسوزی و جفای بزرگی كه صورت گرفت
سجاد برزگر
اخیرا کلیپی در فضای مجازی منتشر شده است که عیسی فرهادی فرماندار دولت تدبیر و امید! در تهران، که از دولت احمدی‌نژاد تاکنون این سمت را بر عهده دارد- (و كاندیدای كنونی استانداری تهران!) در جلسه‌ای، سیدمحمدخاتمی را عامل صهیونیست‌ها می‌داند و خواستار محاکمه او و كاندیداهای ریاست‌جمهوری سال 88 می‌شود. اسرائیلی نامیدن فردی چون سیدمحمد خاتمی که با «تکرار» پرشکوهش لیست‌های انتخاباتی شورا، مجلس شورای اسلامی و خبرگان تهران، پیروز رقابت‌ها می‌شوند نشانه کینه تندروها است.
قطعا عیسی فرهادی حق دارد مثل هر شهروند دیگری اظهار نظر کند و نظرش هم برای او و همفکرانش ارزشمند و محترم است ولی سؤال حامیان دولت از دولتمردان روحانی این است که این فرماندارِ تندرویِ به یادگارمانده از دولت معجزه هزاره سوم، که این روزها می‌خواهد ردای استانداری البرز یا یکی از استان‌ها را بر تن کند با این افکار تند، چه قرابت فکری با دولت روحانی دارد؟ آیا این افراد با این مواضع افراطی می‌توانند مصداق اعتدال باشند؟
سؤال همراهان دولت این است فردی که در دولت احمدی نژاد سرپرست استانداری البرز بوده و معاونت استانداری صولت مرتضوی در استانی دیگر را در کارنامه‌اش دارد از سوی چه کسانی حمایت می‌شود؟ چه کسانی او را در فرمانداری تهران حفظ کرده‌اند؟ او فرماندار شهری دورافتاده از پایتخت نیست که خبرش به گوش دولتمردان روحانی نرسد. این فرد، دقیقا بیخ گوش وزیر کشور و در دولت روحانی فرماندار پایتخت است. فرماندار تهران که از دولت معجزه هزاره سوم، تاکنون حفظ شده است با چه لابی‌هایی در تهران جا خوش کرده است؟ آیا واقعا در پایتخت قحط‌الرجال است که هنوز باید این مخالفان روحانی نه تنها حفظ شوند بلکه به عنوان گزینه‌های استانداری هم پیشنهاد شوند؟
او نمونه‌ای از ده‌ها مدیری است که با این افکار هنوز در پست‌های مختلف و در استان‌های مختلف حضور دارند و روحانی و حامیانش را به سخره می‌گیرند. حضور فرهادی در فرمانداری تهران مصداق دهن کجی آشکار به رأی 24 میلیون ایرانی است که به رغم ناخرسندی‌های بزرگ از عملکرد برخی وزرا، با امید به بهبود شرایط و نماندن مدیرانی چون فرهادی، دوباره به روحانی رأی دادند. ماندن و حتی ارتقای درجه فرهادی‌ها در دولتی که هیچ قرابت فکری با آن دولت و برنامه‌هایش ندارند امیدسوزی و جفای بزرگی در حق میلیونها ایرانی بوده است که با بیم و امیدهای فراوانی حماسه پرشکوه اردیبهشت 96 را آفریدند و تندروها و تندروی‌ها را برنتابیدند.
اخیرا کلیپی در فضای مجازی منتشر شده است که عیسی فرهادی فرماندار دولت تدبیر و امید! در تهران، که از دولت احمدی‌نژاد تاکنون این سمت را بر عهده دارد- (و كاندیدای كنونی استانداری تهران!) در جلسه‌ای، سیدمحمدخاتمی را عامل صهیونیست‌ها می‌داند و خواستار محاکمه او و كاندیداهای ریاست‌جمهوری سال 88 می‌شود. اسرائیلی نامیدن فردی چون سیدمحمد خاتمی که با «تکرار» پرشکوهش لیست‌های انتخاباتی شورا، مجلس شورای اسلامی و خبرگان تهران، پیروز رقابت‌ها می‌شوند نشانه کینه تندروها است.
قطعا عیسی فرهادی حق دارد مثل هر شهروند دیگری اظهار نظر کند و نظرش هم برای او و همفکرانش ارزشمند و محترم است ولی سؤال حامیان دولت از دولتمردان روحانی این است که این فرماندارِ تندرویِ به یادگارمانده از دولت معجزه هزاره سوم، که این روزها می‌خواهد ردای استانداری البرز یا یکی از استان‌ها را بر تن کند با این افکار تند، چه قرابت فکری با دولت روحانی دارد؟ آیا این افراد با این مواضع افراطی می‌توانند مصداق اعتدال باشند؟
سؤال همراهان دولت این است فردی که در دولت احمدی نژاد سرپرست استانداری البرز بوده و معاونت استانداری صولت مرتضوی در استانی دیگر را در کارنامه‌اش دارد از سوی چه کسانی حمایت می‌شود؟ چه کسانی او را در فرمانداری تهران حفظ کرده‌اند؟ او فرماندار شهری دورافتاده از پایتخت نیست که خبرش به گوش دولتمردان روحانی نرسد. این فرد، دقیقا بیخ گوش وزیر کشور و در دولت روحانی فرماندار پایتخت است. فرماندار تهران که از دولت معجزه هزاره سوم، تاکنون حفظ شده است با چه لابی‌هایی در تهران جا خوش کرده است؟ آیا واقعا در پایتخت قحط‌الرجال است که هنوز باید این مخالفان روحانی نه تنها حفظ شوند بلکه به عنوان گزینه‌های استانداری هم پیشنهاد شوند؟
او نمونه‌ای از ده‌ها مدیری است که با این افکار هنوز در پست‌های مختلف و در استان‌های مختلف حضور دارند و روحانی و حامیانش را به سخره می‌گیرند. حضور فرهادی در فرمانداری تهران مصداق دهن کجی آشکار به رأی 24 میلیون ایرانی است که به رغم ناخرسندی‌های بزرگ از عملکرد برخی وزرا، با امید به بهبود شرایط و نماندن مدیرانی چون فرهادی، دوباره به روحانی رأی دادند. ماندن و حتی ارتقای درجه فرهادی‌ها در دولتی که هیچ قرابت فکری با آن دولت و برنامه‌هایش ندارند امیدسوزی و جفای بزرگی در حق میلیونها ایرانی بوده است که با بیم و امیدهای فراوانی حماسه پرشکوه اردیبهشت 96 را آفریدند و تندروها و تندروی‌ها را برنتابیدند.
