چرا مرجعیت خبر و رسانه از ایران به خارج از کشور منتقل شده است؟

گروه سیاسی: داوود حشمتی در سایت امتداد نوشت: مدتی است این سئوال در بین نخبگان سیاسی و رسانه ای مطرح است که چرا مرجعیت خبر و رسانه از ایران به خارج از کشور منتقل شده است. پاسخ به این سئوال سخت نیست. فقط کافی است به یک جمله از اظهارات وحید جلیلی قائم مقام صداوسیما توجه کنید که با اندیشه های بلند آمده تا به قول خود «تحولی» در این ساختار که در اختیار «یک گروه خشن» در صداوسیما بود، ایجاد کند. 
وحید جلیلی در نشست تخصصی معاونین سیمای مراکز استان‌ها ضمن بیان اینکه «تحول در رسانه ملی یعنی صداوسیما به شکل قرارگاهی اداره شود»، ابراز تاسف می کند «از اینکه در سال‌های گذشته رسانه ملی، نخبگان و دانشمندان را حذف کرد و سلبریتی‌ها را برجسته کرد» 
جلیلی ماهیت رسانه را نمی‌شناسند. از نگاه او رسانه یعنی یک «بلندگوی» یک طرفه. یک «منبر» که از بالای آن فردی که صلاحیتش سنجیده و تایید میشود و سخنانش را برای مخاطبان عرضه کند. او تصوری از رسانه های عصر حاضر که تعاملی هستند ندارند. تصوری از اینکه مخاطب به خود حق می دهند نه تنها در قابل گوینده و «بلندگو» قلدعلم کند، بلکه در همان لحظه به نقد او بپردازد.
از نگاه او رسانه یعنی «جنگ». تفکر او متعلق به عصر جنگ سرد است و به 50 سال قبل باز می گردد. اتفاقا تجربه فروپاشی بلوک شرق نشان داد که آنها در همین عرصه رقابت را به رقیب لیبرال خود واگذار کردند.
تفکر «جلیلیسم» می تواند دور ایران دیواری نامرعی برای عدم ورود هر نوع رسانه و صدای دیگری بکشد و بعد همانند کره شمالی هرچه فکر درست است را به مردم تزریق کند اما آیا این روش موفقیت آمیز خواهد بود؟ تجربه نظام کمونیستی شوروی نشان داد که این سیاست قابل اجرا نیست. در این نوع سیاستهای فرهنگی مردم به «بلوغ» نمیرسند و توان تشخیص «خوب از بد» و «خوب از خوب تر» و «بد از بدتر» را پیدا نخواهند کرد. 
تفکر «جلیلیسم» خوب را تعریف میکند و خواهان «اطاعت» همه از مسیری که آنها میگویند. قائل به این نیست که وظیفه رسانه، اساسا نمایش است. رسانه خوب، رسانه ای است که بتواند تفکرات مختلف را در بسته بندی های مختلف به مردم ارائه کند به جای غالب کردن حرفش با سیاست های «زورکی» از «زیرکی» در بیان و گفته استفاده کند. برای همین سیاست آمریکا در رسانه قوی است چون در عصر جنگ سرد هم به جای نشاندن نخبگانش در مقابل تلویزیون (مانند شوروری) از سلبریتی ها، هنرمندان و بازیگران برای ترویج تفکرش استفاده کرد.
مرجعیت رسانه به خارج از ایران منتقل شده و در همانجا خواهد ماند، چراکه اساسا مشکل رسانه در ایران انحصار آن در اختیار تفکر «جلیلیسم» است که سازمانی با این همه درآمد را از کار انداخته است.