يعني بساط گروه‌های فشار برچيده مي‌شود؟

اشکان بنکدار جهرمی

---

گزارشي که کميته بررسي مجلس شوراي اسلامي آن را تهيه و تدوين کرده بود. در این گزارش به يک گروه مشخص در شهر قم اشاره اي صريح مي‌ گردد؛ «حلقه پرتو» هفته‌نامه‌ای سياسي جنجالي که در چند سال گذشته مواضع برخي از روحانيون طرفدار آيت الله مصباح يزدي را در فضاي سياسي و رسانه اي کشور، انعکاس مي‌داد. به نظر مي‌رسد انتشار اين گزارش مي‌تواند با توجه به حاکم شدن فضاي اعتدال و عقلانيت، اميد بخش ظهور نقطه عطفی در تاریخ مجلس باشد. نقطه عطفی که پیامد آن خشکاندن ریشه ی بی قانونی های آشکار در سطح جامعه باشد.

اما چرا کار بدینجا رسید؟ نگاهی به تاریخچه ی بروز و استمرار حیات این گروهها مي‌تواند روشنگر بسیاری از مسائل باشد که در قوام و دوام این گروهها دخیل بوده اند. هر انقلابی با خود مي‌تواند پیامدهای نا خواسته ای نیز به همراه داشته باشد که از آن جمله در کشور ما گروههای فشار مي‌باشند. این گروهها که در ابتدا خود را حسگرهای غیرت انقلابی جامعه مي‌دیدند با هر آن چه به پندار خود انحراف از مسیر انقلاب و اسلام مي‌دانستند دست به کار مي‌شدند و از حمله به زنانِ به زعم آنها بد پوشش گرفته تا تخریب سینماها و کتابفروشیها در دستور کار خود قرار مي‌دادند.

برای آنها انقلاب در همین تظاهراتِ رفتاریِ خشن معنا مي‌یافت و هیچ گاه تمام شدنی نبود. دایره ی هدف این گروهها، انگار که عطشی سیری ناپذیر در کار باشد، روز به روز گسترش بیشتری پیدا مي‌کرد. پس از پیروزی اصلاحات در دوم خرداد 76 گروههای فشار کارکرد مشخص تری پیدا کردند « به بن بست رساندن اصلاحات». پس از این بود که یاران انقلابی دیروز و اصلاح طلبان امروز در دایره ی غیر خودی‌ها جای گرفتند و هدفی شدند برای حملات بی پروا.

در مدت هشت سال حیات دولت اصلاحات گروههای فشار به عنوان بازوی قدرتمند یک جریان خاص هر گاه که لازم بود وارد عمل مي‌شدند و از هر اقدامی حتی در حد ترور فیزیکی ابایی نداشت. از حمله به انتشاراتی «مرغ آمین» تا «ترور سعید حجاریان» و «حمله به کوی دانشگاه» و ضرب وشتم دانشجویان همگی اعمالی بودند که سعی در تحمیل خواستهایی نا مشروع بر دولت وقت داشت.

آن زمان البته افراد این گروه اگر هم از قضا و به سبب خشونت زیادِ عملشان، گیر مي‌افتادند تبرئه مي‌شدند یا در حد چند نصیحت مورد سرزنش قرار مي‌گرفتند که ‌"ضمن آنکه تعصب و عرق دینی و سیاسی شما عزیزان قابل درک و حتی محترم است، اما ما نباید بهانه به دست دشمن دهیم!‌" و یا نهایتاً با حکم سرقت ریش تراش توسط یک سرباز روبه رو مي‌شدند. که اگر دیروز چنین نمی شد اکنون شاهد گستاخی روز افزون آنها نبودیم.

در دو دوره ریاست جمهوری گذشته که قوه مجریه در اختیار اصولگرایان بود از گروههای خودسر چندان خبری نبود. واقعیتی که نشان مي‌دهد این گروهها چندان هم خود سر نیستند. ولی پس از یک دوره ی فترت، در حالی که هنوز مردم در حال خوشحالی از پیروزی روحانی بودند یکی از چهره‌های شناخته‌شده ی این جریانات به‌صورت علنی رییس‌جمهوری را مورد تهدید قرار داد که اگر وی بخواهد سیاست‌های اقتصادی دوران هاشمی را احیا کند، عناصر انقلابی (بخوانید گروههای فشار) ساکت نخواهند نشست و به خیابان‌ها خواهند آمد.

از موارد نادری که گروههای فشار در هشت سال گذشته پا به میدان گذاشتند وقتی بود که محمود احمدی نژاد رئیس جمهور پیشین در صحن علنی مجلس فیلمی از برادرِ دکترعلی لاریجانی پخش کرد و با اتکا بر آن سعی داشت برادرِ وی را به فساد مالی متهم کند. پس از آن بود که گروههای فشار در حرم مطهر حضرت معصومه (س) در قم با پرتاب کفش و مهر نماز از سخنرانی علی لاریجانی، رئیس مجلس، جلوگیری کردند و البته کار بدین جا که رسید صدای اعتراضها بلند شد.

کلام آخر این که گرچه برخورد با عناصر خودسر، علیرغم هشدارهای سالها پیشِ دلسوزان مملکت، بسیار دیر انجام پذیرفت اما در هر حال نفس این عمل که جدی ترین برخورد با این گروهها در شانزده سال اخیر محسوب مي‌شود درخور قدردانی و تشکر است. و امید مي‌رود همان طور که محمد رضا باهنر نماینده پر نفوذ مجلس گفته این بار ریشه ی گروههای فشار یک بار برای همیشه خشکانده شود.