گروه هنري: كافه سينما نوشت: نشست خبری بادیگارد برگزار شد و ابراهیم حاتمی کیا كارگردان اين فيلم در بخشی از این نشست خطاب به عزیز ا.. حاجیمشهدی، منتقد برگزار کننده نشست، به منتقدان توهین کرد.
به گزارش فارس، حاتمیکیا گفت که چرا «منتقدان اینقدر مریض هستند» که حاجیمشهدی پاسخ داد: منتقدان باید هم خوبیها و بدیها را ببینند و خود را در کنار هنرمندان بدانند اما برخی وقتی میبینند فیلمی مورد تحسین قرار گرفته برای یافتن تشخصی کاذب آن را نقد میکنند. فیلم بادیگارد حاتمیکیا با واکنشهای بسیار منفی مواجه شده است.
آریان گلصورت در بخشي از نقد خود نسبت به فيلم باديگارد نوشته است: در فیلم تازه حاتمیکیا بحث امنیت ملی مطرح است و از این رو این سوال برای مخاطب ایجاد میشود که آیا در مورد چنین موضوعی میتوان تا این اندازه سلیقهای و دو قطبی به ماجرا نگاه کرد؟ آیا وقتی مسئله امنیت کشور مطرح است، میتوان وظیفه و اعتقاد را از هم جدا کرد؟ به همین دلایل هم هست که بادیگارد با آن احساساتگرایی غلیظ و اغراق شدهاش در نهایت به هجو سیستم حفاظتی میرسد. وقتی شخصیت اصلی داستان افسرده و خسته مانند یک نوجوان عاشق پیشه به بالای پل طبیعت میرود و با چشمانی گریان به شهر نگاه میکند، مخاطب شک میکند که چنین مردی چطور تا امروز از پس وظایف خود برآمده است!
موضع حاتمیکیا در بادیگارد بازگشت به دوران جنگ است. وقتی فیلمساز تنها به فکر محق جلوه دادن خود و تفکراتش است و به این موضوع توجه نمیکند که در برخی موارد، شک و تردید جای ندارد. البته ساخت فیلم ایدئولوژیک و اینکه فیلمسازی بخواهد تفکرات خودش را در اثرش فریاد بزند، همیشه محکوم نیست. اما وقتی با فیلمی چون بادیگارد مواجه میشویم که کارگردانش در تمام دولتها از امتیازهای ویژه برخوردار بود و همچنان نگاهِ ایدئولوژیک سرکوبگرایانهاش را به رخ مخاطبش میکشد، ماجرا تفاوت دارد. هرچند به نظر میرسد دیگر کمتر کسی از دیدن حاج کاظمهای طلبکاری چون حیدر ذوقزده میشود. البته بر خلاف اعضای خانواده حیدر که در فیلم هر وقت او را میدیدند ذوق کرده و مانند یک گونه ناشناخته با او برخورد میکردند. گویی تازه با او و شغلاش آشنا شدهاند.