تاریخ انتشار : ۱۳۹۲/۰۶/۱۲ ساعت ۱۱:۵۴
کد مطلب : ۱۵۴۰۱
بر او که چنین رفته باشد؛ وای به حال دیگران...
واقعیتی تلخ به روایت جهانگیری در فیسبوک
گروه سياسي: معاون اول رییس جمهور طی مطلبی در صفحه خود در فیسبوک با اشاره به دیدارهای خود با مدیرانی که به گفته وی طی 8 سال اخیر به اجبار خانه نشین شده بودند، از آن به عنوان واقعیتی تلخ یاد کرد که کشور طی سالها اخیر گرفتار آن شده بود. یادداشت اسحاق جهانگیری که با عنوان اتاق فکر منتشر شده به این شرح است:
در این روزها با حدود چهل تن از مدیرانی که در نهاد و دفتر رئیس جمهور توسط دولت نهم و دهم بیکار شده اند دیدار داشتم. در میان اینها افراد شایسته و باتجربه ای بودند که با دریغ و افسوس طی این سالها خانه نشین و یا به گوشه ای رانده شده بودند. تعدادی از آنها که با حکم دیوان عدالت توانسته بودند به کار بازگردند در محیط کار مهجور واقع شده و در نهایت به همه آنها یک اتاق اختصاص داده بودند که به شوخی به آن «اتاق فکر» می گفتند.
آنطور که گفته شد سهم هرکدام از این اتاق، در حد نیم متر مربع بوده و به ناچار به نوبت در این اتاق حضور به هم می رساندند بدون اینکه کاری داشته باشند یا از فکر آنها کسی استفاده ای کند و یا سفارش کاری به آنها داده شود.
در این میان داستان از کار برکنار شدنشان هم شنیدنی بود؛ از جمله یکی از آنها که در دولت آقای خاتمی دبیر کمیسیون مهمی بود تعریف می کرد که ابتدای دولت نهم یک نفر را از بیرون برای تعمیر تلفن های نهاد آوردند اینجا، ولی بچه های فنی زیر بار او نرفتند و قبولش نکردند. بعد از مدت کوتاهی ایشان را به جای من به عنوان دبیر کمیسیونی که اعضایش معاونین چند وزارتخانه مهم بودند معرفی کردند. از آن به بعد من هم به ناچار به «اتاق» فکر منتقل شدم. (خنده حضار)!
این داستان نیست، از جمله واقعیت های تلخی است که میهن عزیز ما طی این سال ها گرفتارش بوده است، اتفاقا فرد برکنار شده را من به خوبی می شناسم. هنگام تحصیل در دانشگاه پیش نماز ما بود و به راستی و درستی شهره است. با خود گفتم بر او که چنین رفته باشد؛ وای به حال دیگران...
آنطور که گفته شد سهم هرکدام از این اتاق، در حد نیم متر مربع بوده و به ناچار به نوبت در این اتاق حضور به هم می رساندند بدون اینکه کاری داشته باشند یا از فکر آنها کسی استفاده ای کند و یا سفارش کاری به آنها داده شود.
در این میان داستان از کار برکنار شدنشان هم شنیدنی بود؛ از جمله یکی از آنها که در دولت آقای خاتمی دبیر کمیسیون مهمی بود تعریف می کرد که ابتدای دولت نهم یک نفر را از بیرون برای تعمیر تلفن های نهاد آوردند اینجا، ولی بچه های فنی زیر بار او نرفتند و قبولش نکردند. بعد از مدت کوتاهی ایشان را به جای من به عنوان دبیر کمیسیونی که اعضایش معاونین چند وزارتخانه مهم بودند معرفی کردند. از آن به بعد من هم به ناچار به «اتاق» فکر منتقل شدم. (خنده حضار)!
این داستان نیست، از جمله واقعیت های تلخی است که میهن عزیز ما طی این سال ها گرفتارش بوده است، اتفاقا فرد برکنار شده را من به خوبی می شناسم. هنگام تحصیل در دانشگاه پیش نماز ما بود و به راستی و درستی شهره است. با خود گفتم بر او که چنین رفته باشد؛ وای به حال دیگران...
