بیشتر اصولگرایان منافع خود را بو می‌کشند!

...در اوائل شکل گیری هر دولتی، عده ای از مخالفین موافق می شوند و در آخر هر دولتی موافق ها مخالف می شوند. این متاسفانه یکی از مشکلات فرهنگ سیاسی ما است. بدلیل آنکه حزب آن چنان که باید و شاید در کشور ما شکل نگرفته است و اینکه ما حزب واقعی نداریم. اگر حزب واقعی داشتیم نبایستی اینقدر شاهد تغییر و تلون مواضع می بودیم . حزب برای خودش فلسفه سیاسی، ائدیولوژی، مسلک سیاسی تعریف شده دارد که براحتی از مواضع خودش عدول نمی کند. در واقع ما در کشور شبه حزب هایی داریم که متاسفانه بدلیل ساخت رانتی کشور یا همان رابطه ساختاری ثروت- قدرت متکی بر تمرکز گرایی در اداره کشور، بستری را فراهم کرده که در کنار بی توجهی به فرهنگ سیاسی حزبی، گروه های قدرت ما مدام تغییر موضع بدهند.

...ما در همین انتخابات اخیر شاهد این قضیه بودیم خیلی ها بودند که در انتخابات اخیر طرفداران پروپاقرض احمدی نژاد بودند حتی بخاطر این طرفداری مواهبی هم دریافت می کردند حتی با منتقدین دولت احمدی نژاد هم در می افتادند اما به يكباره با چرخش قدرت دولتی به آن سمت چرخیدند. از قبل هم قابل پیش بینی بود که عده ای فرصت طلب هم این کار را بکنند. حالا ما در این دوره در دوره اصولگرایی بودیم و این موضوع را دیدیم. بخش قابل توجهی از اصولگرایان از این جنس افراد هستند. یعنی کسانی که بو می کشند و هر جا احساس کنند که منافع آنها تامین می شود به همان سمت گرایش پیدا می کنند. ریشه این قضیه برمی گردد هم به ساخت سیاسی و اقتصادی ناموجه تاریخی ما که متاسفانه بعد از انقلاب نیز تداوم پیدا کرد و هم به فقدان فرهنگ سیاسی تعریف شده و فقدان حزب واقعی و مربوط به تجربه متراکم سیاسی و عقلانیت است که باعث شده ما متاسفانه دچار این قضیه بشویم.

{یعنی شما معتقدید این موضوع را فقط در بین اصولگرایان شاهد هستیم؟}
فعلا این موضوع زشت را در جناح اصولگرا شاهد هستیم چون دولت در حال حاضر از احمدی نژاد به روحانی رسیده است. اما در گذشته هم شاهد این قضیه بوده ایم و گروهی از اصلاح طلبان دچار این چرخش موضع شدند و متناسب با شرایط روز تغییر موضع دادند . شما اگر می خواهید آنها را مثال بزنید باید به زمان خاتمی برگشت و دید که در آن زمان چه کسانی طرفدار چه کسانی بودند و بعد گرایش پیدا کردند به سمت دولت آقای احمدی نژاد و حتی مشاور آقای احمدی نژاد بودند. ما که یادمان نرفته در مجلس هفتم برخی از نمایندگان مواضع اصلاح طلبانه داشتند و اما وقتی دولت عوض شد و احمدی نژاد روی کار آمد در واقع گرایش به سمت اقای احمدی نژاد داشتند. عرض کردم این موضوع آفتی است که کم و بیش ر تمام گروه های سیاسی مختلف در کشور ما وجود دارد و ریشه این موضوع هم به این که در کشور ما حزب وجود ندارد برمی گردد.

ما کماکان فرهنگ سیاسی حزبی را درک نکردیم چرا که این نوع فرهنگ صلابت و انسجام دارد یعنی یک طرف اعلام می کند که نگاهم به حقوق مدنی و سیاسی این است دیگری می گوید که دیدگاه من نسبت به حقوق اقتصادی و اجتماعی این است و این در واقع یک ثباتی را تداعی می کند نه درکی از مواضع فلسفی سیاسی داشته باشند و نه اینکه خدای نکرده ما مدام شاهد تغییر موضع باشیم. حالا ما امیدواریم هم به لحاظ ساختی و فرهنگی در کشورهای ما تحولاتی صورت گیرد تا گروه های سیاسی متوجه شوند که حزب یعنی چی و این که حزب چه لوازم و ملزوماتی دارد و به این لوازم و ملزومات پایبند باشند.

{به نظر شما اولويت كار رسانه‌اي و فرهنگي برای مقابله با این پدیده چيست؟}
فعلا ما با آسیب شناسی اصولگرایان روبه رو هستیم؛ قدرت دولتی از دست اصولگرایان خارج شده و در اختیار غیر اصولگرایان قرار گرفته است. در ضمن من نمی توانم بگویم که دولت آقای روحانی دولتی کاملا اصلاح طلب است. این قضاوت قضاوت خام و ناشیانه ای است فقط می توانم بگویم غیر اصولگرا است. البته باز هم نمی توانم بگویم که این دولت اصولگرا است، این دولت به لحاظ سیاسی الزاما در اردوگاه اصولگرایی تعریف نمی شود اما اینطور هم نیست که بگوئیم که فاقد گرایش های اصولگرایی است. به هر حال یک ترکیب پیچیده ای است که باید به این پیچیدگی دولت فعلی هم توجه کرد و این پیچیدگی ها را باید در قضاوت ها و داوری ها دخالت بدهیم.