تاریخ انتشار : ۱۳۹۳/۰۴/۰۶ ساعت ۱۱:۲۰
کد مطلب : ۴۶۴۹۴
چرا آثار احمد محمود معارض تلقی می‌شود؟
گروه فرهنگ و ادب: محمدعلی علومی گفت: وقتی اساس جامعه بر این است که جامعه سالم است و به نقد نیاز ندارد، آثار و دیدگاه انتقادی احمد محمود معارض تلقی می‌شود و معلوم است که آثار این نویسنده در کتابخانه‌ها جایی نخواهند داشت.
این نویسنده درباره میزان استقبال از کتاب‌های کتابخانه‌های عمومی سراسر کشور گفت: اصولا مردم چه در حوزه ادبیات و کتاب و چه فیلم و تئاتر از آثاری استقبال می‌کنند که یا به زندگی روزمره آن‌ها به شکل هنری پرداخته یا به چیزهایی که آن‌ها در زندگی واقعی ندیده‌اند. اما آن‌ها وقتی این مسائل را در آثار هنری از جمله کتاب‌ها نمی‌بینند از محصولات تولیدشده زده می‌شوند. به همین خاطر است که در طول چند سال اخیر از کتاب و کتابخانه‌ها استقبال نمی‌شود.
او در ادامه اظهار کرد: در چند سال گذشته نگاه این بود که جامعه ما سالم است و به انتقاد نیازی ندارد. بر همین مبنا در چند سال اخیر ورود کتاب‌ها به کتابخانه‌های عمومی با این زاویه دید انتخاب می‌شد. یعنی کتاب‌هایی که مستقیم به نقد جامعه نمی‌پرداختند به کتابخانه‌ها راه پیدا می‌کردند. وقتی نگاه به این سمت باشد که هیچ ایرادی در جامعه وجود ندارد خود به خود ممیزی شدیدی هم بر ادبیات حکم‌فرما می‌شود که در این سال‌ها دامنه وسیعی داشت و شامل کتابخانه‌های عمومی هم شد.
علومی با بیان این‌که معمولا مسئولان رسمی فرهنگی تابع تصمیمات بالاتر از خود هستند، اظهار کرد: اگر این دیدگاه که در چند سال اخیر در جامعه و در فضای فرهنگی حاکم بود کنار گذاشته شود، ایرادها و ضعف‌ها در لایه‌های پنهان و بدشکل بروز پیدا نمی‌کند. اگر جامعه در معرض نقادی هنر قرار بگیرد، هنرمند می‌تواند در جایگاه یک مصلح اجتماعی برای جامعه چاره‌اندیشی کند. اما متأسفانه در هشت سال گذشته در خیلی از موارد از جمله کتابخانه‌های عمومی رفتارهای ناپسند و فاقد مدیریت انجام شد که امیدواریم در دوره جدید با عقلانیت بیش‌تری رفتار شود.
این نویسنده ادامه داد: تفاوتی که در دوره ریاست جمهوری احمدی‌نژاد با دوره آقای خاتمی وجود داشت در این بود که در دوره آقای خاتمی یک عقلانیت نسبی در جامعه حکم‌فرما شده بود اما در دوره آقای احمدی‌نژاد جامعه به سمت دیگری گرایش پیدا کرد و به همین خاطر به نویسنده، هنرمند و فیلم‌ساز اجازه نقد داده نمی‌شد.
علومی اظهار کرد: در طول این سال‌ها آثار رئالیستی مثل کتاب‌های احمد محمود نتوانستند وارد کتابخانه‌ها شوند چون سبک این نویسنده رئالیسم انتقادی، اجتماعی بود. بنابراین وقتی اساس جامعه بر این است که جامعه سالم است و به نقد نیاز ندارد، آثار و دیدگاه انتقادی احمد محمود معارض تلقی می‌شود و معلوم است که این‌گونه آثار در کتابخانه‌ها جایی نخواهند داشت و همین می‌شود که کتابخانه‌ها خالی از مراجعه‌کننده می‌شود. چون وقتی مراجعه‌کنندگان می‌بینند کتاب‌ها زندگی آن‌ها را منعکس نمی‌کنند درمی‌یابند که حوزه فرهنگی در معرض سانسور است و به همین خاطر دلیلی برای مطالعه نمی‌بینند، آن هم زمانی که مردم در فقر شدید به سر می‌برند، بنابراین ترجیح می‌دهند یا به دنبال کار بگردند و یا مسافرکشی کنند تا زندگی‌شان بگذرد.
او در ادامه اظهار کرد: در چند سال گذشته نگاه این بود که جامعه ما سالم است و به انتقاد نیازی ندارد. بر همین مبنا در چند سال اخیر ورود کتاب‌ها به کتابخانه‌های عمومی با این زاویه دید انتخاب می‌شد. یعنی کتاب‌هایی که مستقیم به نقد جامعه نمی‌پرداختند به کتابخانه‌ها راه پیدا می‌کردند. وقتی نگاه به این سمت باشد که هیچ ایرادی در جامعه وجود ندارد خود به خود ممیزی شدیدی هم بر ادبیات حکم‌فرما می‌شود که در این سال‌ها دامنه وسیعی داشت و شامل کتابخانه‌های عمومی هم شد.
علومی با بیان این‌که معمولا مسئولان رسمی فرهنگی تابع تصمیمات بالاتر از خود هستند، اظهار کرد: اگر این دیدگاه که در چند سال اخیر در جامعه و در فضای فرهنگی حاکم بود کنار گذاشته شود، ایرادها و ضعف‌ها در لایه‌های پنهان و بدشکل بروز پیدا نمی‌کند. اگر جامعه در معرض نقادی هنر قرار بگیرد، هنرمند می‌تواند در جایگاه یک مصلح اجتماعی برای جامعه چاره‌اندیشی کند. اما متأسفانه در هشت سال گذشته در خیلی از موارد از جمله کتابخانه‌های عمومی رفتارهای ناپسند و فاقد مدیریت انجام شد که امیدواریم در دوره جدید با عقلانیت بیش‌تری رفتار شود.
این نویسنده ادامه داد: تفاوتی که در دوره ریاست جمهوری احمدی‌نژاد با دوره آقای خاتمی وجود داشت در این بود که در دوره آقای خاتمی یک عقلانیت نسبی در جامعه حکم‌فرما شده بود اما در دوره آقای احمدی‌نژاد جامعه به سمت دیگری گرایش پیدا کرد و به همین خاطر به نویسنده، هنرمند و فیلم‌ساز اجازه نقد داده نمی‌شد.
علومی اظهار کرد: در طول این سال‌ها آثار رئالیستی مثل کتاب‌های احمد محمود نتوانستند وارد کتابخانه‌ها شوند چون سبک این نویسنده رئالیسم انتقادی، اجتماعی بود. بنابراین وقتی اساس جامعه بر این است که جامعه سالم است و به نقد نیاز ندارد، آثار و دیدگاه انتقادی احمد محمود معارض تلقی می‌شود و معلوم است که این‌گونه آثار در کتابخانه‌ها جایی نخواهند داشت و همین می‌شود که کتابخانه‌ها خالی از مراجعه‌کننده می‌شود. چون وقتی مراجعه‌کنندگان می‌بینند کتاب‌ها زندگی آن‌ها را منعکس نمی‌کنند درمی‌یابند که حوزه فرهنگی در معرض سانسور است و به همین خاطر دلیلی برای مطالعه نمی‌بینند، آن هم زمانی که مردم در فقر شدید به سر می‌برند، بنابراین ترجیح می‌دهند یا به دنبال کار بگردند و یا مسافرکشی کنند تا زندگی‌شان بگذرد.
مرجع : ايسنا
