رئیس‌جمهور: مطالعه برخی نشریات نشان می‌دهد فردا چه کسی دستگیر و آبروی چه کسانی می‌رود

حجت الاسلام روحانی صبح یکشنبه در آیین گشایش رسمی بیست و یکمین نمایشگاه بین المللی مطبوعات که در مصلای تهران برگزار شده است، این مطلب را بیان کرد. این اولین بار است که روحانی در افتتاحیه نمایشگاه مطبوعات حاضر می شود. برخی ناظران این اقدام رییس جمهور را پاسخی به تحریم نمایشگاه از سوی برخی رسانه های تندرو دانسته اند. گزیده سخنان روحانی را در ادامه می خوانید:

فرصت مغتنمی برای همه ماست که در نمایشگاهی که به نام رسانه، مطبوعات خبرگزاری، پایگاه های خبری و نشریات مختلف برگزار شده است، تردیدی نیست که برای ورود در عصر جدید و در دنیای جدید ما نیاز به توسعه داریم، تردیدی نیست که برای ورود به توسعه، مسیر و راه آن رسانه است.

برای یک کشور از داشتن یک رسانه یا رسانه ها مهم تر نهاد رسانه است، رسانه ای که دارای سوابق بلند، باهویت، با نگاه و با دیدگاه خاص خود باشد.

گرچه در کشور ما از اولین مطبوعه، کاغذ اخبار یا وقایع اتفاقیه حدود 180 سال می گذرد، اما از آن نشریات روزهای اولیه دیگری خبری نیست، جز در آرشیو، آن هم اگر مانده باشد، اما ما در دنیای روزنامه هایی داریم که بیش از 200 سال سابقه دارند، تایمز لندن دارای عمر 230 سال است و نیویورک تایمز دارای 119 سال عمر است، رسانه ای که دهه ها از عمرش بگذرد، بر حرفه ای بودن و پختگی اش افزوده شود، افکار عمومی را به خود جذب کند و دارای سابقه صد ساله و دویست ساله و بیشتر باشد.

بدترین جوانمرگی، جوانمرگی مطبوعات و رسانه است، رسانه ای هنوز متولد نشده بال و پر نگشوده، خود را به خوبی معرفی نکرده به دلایل واهی دچار تاخت و تاز دیگران قرار می گیرد.

کلمه تعطیل و توقیف باید آخرین کلمات در یک رسانه باشد، ما همان طور که نیازمند به نهاد رسانه هستیم، نیازمند به نظام مطبوعات هم هستیم. نظام مطبوعات شفاف، روشن با قوانین و مقررات روشن.

اگر قانون روشن باشد، هر روز جمعی با بدست آوردن یک کلمه و یک جمله نمی توانند با آزادی مطبوعات بازی کنند. قانون و مقررات شفاف، تنبیه روشن و تشویق روشن است، در همه جای دنیا، آخرین قانون جزا و شدیدترین آن اعدام است و آن هم کشورهایی که دارای مجازات اعدام هستند؛ اولین مجازات اعدام نیست.

اولین مجازات جریمه است، اولین مجازات توقیف کوتاه مدت طرف در هر جرمی است یا زندان کوتاه مدت است، اولین مجازات که اعدام نیست. اگر بر فرض یک رسانه تخلف کرده و نهاد رسانه و نه یک نهاد دیگر گفته که متخلف است، ما وزارت ارشاد داریم، هیات نظارت و قوه قضاییه داریم تا نسبت به مطبوعات و آن پایگاه هایی که می توانند سخن بگویند، قضاوت کنند راجع به نشریه که آیا از خود سخن می گوید، از بیگانه سخن می گوید، به نفع کشور یا به نفع بیگانه حرف می زند؟ یک معیاری دارد.

هر مامور امنیتی نمی تواند معیار برای مطبوعات و نشریات باشد، ما نیازمند به یک نظام، قانون، مقررات و یکسانی همه در برابر قانون هستیم. افتخار قانون اساسی ما و اسلام این است که می گوید همه افراد حتی رهبری معظم نظام در برابر قانون یکسان هستند، در کنار میز محاکمه قاضی، امام مسلمین و امیر مومنین با یک نفر دیگر برابر هستند، کنار هم می نشینند، این افتخار قضای اسلام است که همه در برابر قانون مساوی هستند.

مگر قابل تحمل است که در یک کشوری برخی از رسانه ها برای همیشه از تنبیه، توقیف و تعطیل و تهدید مصون باشند و یک حاشیه امن امنیتی دائمی برای آن ها مقرر باشد که نه تنها هر چه می خواهد بگویند بلکه گاهی هم به عنوان پلیس مخفی عمل کنند؟ شما از برخی از نشریات می فهمید که فردا چه کسی دستگیر می شود، فردا کجا تعطیل می شود، آبروی چه کسانی باید رفته شود، ما نشریه داریم برای آگاهی مردم، بعد هم عده ای ادعای انقلابی گری دارند.

ما برای آگاه کردن مردم، نشریه و رسانه داریم؛ بعد هم عده ای ادعای انقلابی گری دارند؛ انقلابی بودن یعنی چه؟ انقلابی بودن یعنی اخلاق مردم؛ ما انقلاب کرده اند تا اخلاق اسلامی در این کشور حاکم شود. مردم ما انقلاب کردند تا موازین اسلام در این کشور معیار باشد. مردم ما انقلاب کردند تا خون، آبرو و اموال مردم محفوظ بماند، انقلابی بودن یعنی دروغ نگفتن. آنچه که من می فهمم این است انقلابی بودن یعنی به دیگران تهمت نزنیم، یعنی چهره بزرگان این نظام که در انقلاب، دفاع مقدس و سازندگی کشور تلاش کردند را حفظ کردن.

انقلابی بودن یعنی به مردم امید دادن، یعنی به مردم اعتماد دادن؛ آیا از پایگاه یک بخش از حکومت به بخش دیگری از حکومت حمله کنیم، انقلاب و انقلابی گری است؟ یک وقتی می خواندیم در بعضی نوشته ها، هماهنگی راهبردی به عنوان یک اصل بسیار مهم برای وحدت جامعه و حکمرانی سالم ،حالا گاهی معکوس این جمله را مشاهده می کنیم، ناهماهنگی راهبردی؛ این بزرگترین خطری است که می تواند جامعه و کشور را تهدید کند.

تمام مطبوعات و رسانه ها در برابر قانون باید یکسان باشند، اگر این گونه بود یعنی ما کشور انقلابی آن هم انقلاب اسلامی هستیم و اگر نبود، یعنی علیه یک انقلاب اخلاقی و اسلامی حرکت می کنیم. دستگاه قضایی ما باید مامن جامعه باشد، هر چیزی اشکال داشته باشد، اگر نمک سالم باشد می شود جلوی فاسد شدن آن را گرفت اما اگر یک وقتی نمک فاسد شود خیلی کار سخت می شود.

دستگاه قضا پایگاه امن مردم است، همه مردم آن روزی که از همه اعم از دولت، روزنامه و حتی از عالم و استاد دانشگاه مایوس شوند، آنجایی که هیچ وقت، هیچ کسی نباید مایوس شود، باب عدل و درِ خانه قاضی است. قاضی به عنوان مامن جامعه است؛ بسیار مهم است که جامعه ما این احساس را داشته باشند؛ احساس امنیت، احساس عدالت و احساس یکسانی در سراسر دستگاه های کشور.

قوه مقننه،قوه مجریه و بویژه دستگاه قضا؛ اگر عدالت یکسانی در جامعه برقرار شد آن گاه برای آگاهی جامعه بهتر می توانیم از فکر و اندیشه بهره برداری و استفاده کنیم. امروز تقریبا رسانه یک طرفه به سمت پایان یافتن است، رسانه ها دو طرفه است؛ مردم هم اظهار نظر می کنند نه در شبکه ها و سایت ها بلکه حتی کنار گیشه روزنامه فروشی با خریدن و نخریدنشان، اعلام نظر می کنند.

در این فضا باید رسانه های ما مسئولیت سنگین را بردوش خودشان احساس کنند؛ در شرایطی که ما امروز قرار گرفته ایم، در دو زمینه نیاز به امید داریم و القای امید در جامعه به دست مطبوعات، رسانه ها، رسانه ملی، همه سایتها و فضای مجازی و حقیقی است. ملت ما در این 26 ماه کار بزرگی را انجام داد، البته اقتصاد جامعه ما از قبل از انقلاب بیماری هایی داشت، بعد از انقلاب هم بیماری هایی داشت، تحریم بر آن بیماری به عنوان یک بیماری جدید افزوده شد.

از سال های اولیه انقلاب، تحریم به صورت محدود و در سال های اخیر تحریم را به صورت وسیع داشتیم، معنای آن این نیست که اگر کسی بیماری قلبی دارد و این بیماری قلبی بسیار خطرناک است و ما توانستیم آن را درمان کنیم، بگوییم دست او نیز درد می کرد چرا خوب نشد؟ گردن او نیز درد می کرد چرا خوب نشد؟

اقتصاد ما بیماری های متعدد و مختلفی دارد، با برداشته شدن تحریم یکی از آن بیماری های صعب العلاج بسیار خطرناک برطرف می شود و این اقتصاد تحرک پیدا می کند اما معنای آن نیست که هیچ بیماری و مشکل دیگری وجود ندارد. آنچه ما می توانیم در عرصه بعد از تحریم مشکلات جامعه را حل و فصل کنیم، اولین قدم در همه بخش ها و از جمله اقتصاد، امید به آینده است.

بزرگترین عمل ضد انقلابی ایجاد یاس است، آن مطبوعه، روزنامه و سایتی به معنای واقعی کلمه ضد انقلاب است که وقتی شما باز می کنید یک چیزی از شما کم می کند، صفحه اول آن را می خوانید یک چیزی از شما کم می کند، صفحه دوم را می خوانید چیز دیگری کم می کند؛ صفحه اول را می خوانید، امید و صفحه دوم، اعتماد را از شما می گیرد.

در مطبوعات و رسانه ها، انقلابی بودن ما آن است که اول واقعیت ها را به خوبی و درستی بیان کنیم و اگر یک کار بزرگی را ملت بزرگ ایران انجام داده، کار ملت را کوچک نکنیم. برخی رسانه ها با پول ملت و بیت المال اداره می شود، با پول بیت المال و حاکمیت علیه افتخار حاکمیت و با پول دولت علیه دولتی که منتخب مردم است، فعالیت می کنند.

هیچ اشکالی ندارد کسی متقاضی یک روزنامه شود و با پول شخصی از اول تا آخر روزنامه، مخالف دولت بنویسد اما با اجازه چه کسی می خواهیم با پول مردم علیه راه مردم اقدام کنیم؟ پول مردم علیه مردم، نمی تواند برای جامعه قابل قبول باشد.

افتخار ملی ما این بوده که نمایندگان سرفراز ملت توانسته اند به خوبی از حقوق حقه خودشان دفاع کنند؛ نه اینکه ما گفته ایم راکتور اراک باید بماند و این حق ما است بلکه یک قدم بالاتر رفته ایم و گفته ایم راکتور اراک باید مدرنیزه نیز شود؛ نه تنها گفته ایم راکتور اراک باید مدرنیزه شود بلکه گفته ایم 1+5 باید تکنولوژی خود را بیاورد و تکنولوژی جدید آن ها باید وارد این عرصه شود.

اراکی که تکمیل می شود با اراکی که دیروز می ساختیم زمین تا آسمان فرق می کند؛ این یک راکتور جدید و به مراتب مدرن تر از راکتوری که ساخته می شد، است و در کنار ساخت راکتور اراک با فناوری های نو نیز آشنا می شویم. نه اینکه ایران حقش تثبیت شد که غنی سازی کند و کیک زرد را تبدیل به UF6 کند، آن را به غنای 3.5، 4.5 و 5 درصد برساند، بلکه یک قدم دیگر برداشتیم و تجارت را در این زمینه بدست آوردیم.

ما از هفته های آینده UF6 را می فروشیم و کیک زرد را می گیریم یعنی در بازار تجارت هسته ای وارد می شویم، نه تنها سانتریفیوژهای ما می چرخد بلکه از این پس سانتریفیوژهای بسیار مدرن تر به چرخش در می آید. به محض اینکه این توافق اجرایی شود از همان روز اول گاز UF6 برای اولین بار در سانتریفیوژ جدید IR8 تزریق خواهد شد.

شما می دانید تورم در برخی از کشورهایی که صادر کننده نفت بودند نزدیک 300 درصد شده است، در این کشور، مسیر کاهشی تورم حفظ شده، در این کشور مسیر رونق البته با شتاب کمتر حفظ شده، اگر شرایط عادی بود، پارسال اگر رشد ما 3 درصد بود امسال می بایست بیشتر می شد، اما در 6 ماهه اول، رشد ما یک درصد است، ممکن است تا پایان سال، رشد ما 2 درصد باشد یا کمی بیشتر یا کمی کمتر.

ما نگذاشتیم به رشد منفی برسیم، نگذاشتیم مسیر کاهش تورم، مسیر عکس خود را طی کند، در شرایطی که در سال گذشته ما با خشکسالی هم مواجه بودیم، خرید دولت از گندم کاران بیش از هشت میلیون تن بود، در آغاز این دولت بود که در انبارها و سیلوهایمان برای یک هفته ذخیره داشتیم، در زمستان امسال ذخیره ما ما 6.5 ماه بود، الان البته ذخیره خیلی بالاست.

با شرایطی که داریم، امسال نیاز به خرید گندم نداریم، در بسیاری از محصولات، وضع ما چنین است، آیا این درست است که رسانه ما فقط از نقد آغاز کند؟ یا باید واقعیت را بگوید و بعد به نقد برسد و بعد از نقد به راه حل برسد و در مجموع به مردم امید دهد؛ یا آن که از آغاز تا پایانش یاس باشد؟

تعداد رسانه هایی که ناامیدی را تزریق می کنند، بسیار محدود است، آن ها که به نفع مردم تلاش و کوشش می کنند عددشان بسیار بالاست، من از همه آن ها تشکر می کنم؛ حامی باشد، منتقد باشد، هر لحنی که داشته باشد اما حتما نمی توانم از کسی که از اخلاق حرفه ای مطبوعات فاصله می گیرد، تجلیل کنم، حتما نمی توانم از کسی که بذر ناامیدی را در میان مردم می پاشد، تشکر کنم.

همه ما بیاییم در این شرایط به فکر کشورمان، آینده و توسعه مان باشیم، شرایط امروز شرایطی است که می تواند در زمینه های مختلف، کشور را با سرعت قابل توجهی به سمت پیشرفت و توسعه هدایت کند. شما می بینید کمتر هفته ای است که کمپانی های مختلف، مراکز اقتصادی آسیا، اروپا، آفریقا و بخش هایی از آمریکا به ایران سفر نکنند و در فکر قراردادها نباشند.

ما آینده ای به مراتب بهتر از امروز خواهیم داشت و همه باید دست در دست هم دهیم و ایرانی را بسازیم که رونق اقتصادی را به معنای واقعی شاهد باشیم، ایرانی را بسازیم که علم، دانش و فناوری روز به روز در حال پیشرفت باشد، رونق اقتصادی ما در حد قابل قبول باشد، رشد یک درصد، دو درصد و سه درصد برای ما غیر قابل قبول است؛ ما باید به رشد قابل قبول دست یابیم.

اولین امید، امید در شرایط پسابرجام، امید در شرایط پسا تحریم، استفاده از فضایی است که به وجود آمده، تمام خاصیت برجام ایجاد فضای مناسب برای امید، فعالیت و رونق است. اگر در پسابرجام، یأس را در جامعه منتشر کنیم، مردم را نسبت به آینده ناامید کنیم، هر روز داستان سرایی کنیم، هر روز مردم را بترسانیم، امروز از فوق حمله می کنند، فردا از یسار، پس فردا از یمین؛ از این حرف ها دست برداریم.