حمزه فیضیپور
گروه مقالات: از زمانیکه زمزمهی حضورسید حسن خمینی، نوه و یادگار امام (ره) در انتخابات مجلس خبرگان به گوش رسید، از سوی افراد و و شخصیتهای مختلف واکنشهایی به صورت گفتار، یادداشت و سخنرانی صورت گرفت. در میان این مواضع دو طیف به طور علنی ودرقالب موافق و مخالف موضع خود را اعلام کردند. آنچه دربارهی مخالفین قابل طرح و تامل میباشد سوال از چرایی مخالفت آنهاست. آیا حضور "سید حسن" که "نیکوی اخلاقش" ارثیهی زیبای اجدادش میباشد، از حیث درجه و یا جایگاه علمی اجتهاد ایشان دلیل مخالفت مخالفان به شمار میرود که به زعم مبارک آنان هنوز نوهی امام (ره) به آن رتبه مورد نظر اجتهادی که شرط اساسی ورود به عرصهی انتخابات خبرگان میباشد نرسیده است؟ که پاسخ به این دلیل (که اگر دغدغهی واقعی مخالفان باشد بس نیکو و بجاست) را برخی از مراجع بزرگ تقلید (اعظم الله مقامهم) به نقل از نزدیکان ایشان (که درشبکهها اجتماعی و نشریات آمده است) با تایید صلاحیت علمی آن بزرگوار داده اند.
اگر دلیل یا دلایل دیگر در ذهن مخالفان منتقد باشد از نظر بسیاری مبهم بوده ویا اساسا در خصوص این سید بزرگ صدق پیدا نمیکند. کسی که متعلق به خانوادهی بزرگ بنیانگذار جمهوری اسلامی است، متعلق به جغرافیایی به وسعت وپهنای دل تمامی "دین باوران " معتقد به آیین نیکوی "اسلام رحمانی " میباشد که نشانه گان شجاعت، درایت، مردم داری، کیاست و کاریزما بودن امام راحل را در نوه عزیزش به خوبی میبینند و حس میکنند، شخصیتی دوست داشتنی که بارها مورد تفقد مقام معظم رهبری قرار گرفته است.
برای همهی نظام دوستان، مطالعهی مکتوبات به جا مانده ازآن "پیر سفرکرده " آنچه را که بیشتر از پیش قابل تامل میکند دل نگرانی هایش ازتهمتهای ناروایست که ازقبل پیش بینی کردند که با هدف تخریب و انتقامجویی علیه نزدیکانش بزنند: ". . . . . احتمال قوی میدهم که پس از من برای انتقام جویی از من به بعض از نزدیکان و دوستانم تهمتهایی را که من آنها را ناروا میدانم بزنند وبه آتشی که باید مرا بسوزانند آنان را بسوزانند و احیانا به صورت دفاع از من انتقام مرا از آنها بگیرند. . . . . . . . . (صحیفهی امام، جلد17 صفحهی 91). با این وصف وبا استفاده ازآیهی بیست وسوم سورهی شوراذَلِک الَّذِی یبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُل لَّا أَسْأَلُکمْ عَلَیهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى وَمَن یقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکورٌ (این همان [پاداشى] است که خدا بندگان خود را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کردهاند [بدان] مژده داده است بگو به ازاى آن [رسالت] پاداشى از شما خواستار نیستم مگر دوستى در باره خویشاوندان و هر کس نیکى به جاى آورد [و طاعتى اندوزد] براى او در ثواب آن خواهیم افزود قطعا خدا آمرزنده و قدرشناس است)، که مراد آن، در قبال زحمات نبی مکرم اسلام (ص) و مرارتهایش در زمینهی نجات مردم و ایفای رسالتش در مبارزه با طواغیت، دوستی و محبت نسبت به نزدیکانش از سوی آنان خواسته میشود شاید در این متن بتوانیم بگوییم خاندان شریف و بیت مکرم امام (ره) که با الهام از مکتب وحی این انقلاب را به پیروزی رساندند وخود امام بزرگوار در این راه مرارتها دیده و چشیدهاند و از قدرت برای خویش استفاده نکردند نیز شایستهی محبت، احترام و پاسداشت اند.
کسانیکه اختلاف سلیقه در موضعی یا عملکردی با ایشان دارند نباید این اختلاف نافی حفظ حرمت این بیت معظم باشند که استمرار فرهنگ گفتاری و نوشتاری (مواضع افراد) در رعایت "مودت " در حق خاندان امام (ره) در اصل تحکیم جایگاه رفیع سلسله جنبان انقلاب، "امام عزیز "، در سایهی رهبری سکاندار جمهوری اسلامی یعنی مقام معظم رهبری و تداومش هم فرهنگسازی برای نسلهای آینده در حفظ حرمت بزرگان زحمت کش این نظام خواهد بود.