محمد توکلی
پس از تصمیم رییسجمهور آمریکا برای خروج از توافق هستهای هر روزی که گذشته فشاری تازه بر کشور وارد آمده است؛ از تاثیر روانی خروج آمریکا از برجام تا بی ثباتیهای کمسابقه در بازار ارز و سکه که به چندین برابر شدن نرخ سکه و ارز و کمارزش شدن بیشتر از قبل ارزش پول ملی منجر شد، از بازگرداندن تحریم نفتی و بانکی که سبب ناممکن شدن نقل و انتقال پول و کاهش قابل توجه درآمدهای نفتی بود تا قرار دادن نام سپاه پاسداران در فهرست گروههای تروریستی که چنین تصمیمی مستقیماً امنیت ملی کشورمان را تهدید میکند.
تحلیلگران سیاست خارجی بر این اعتقادند که با توجه به مسدود بودن مسیر مذاکره ایران و آمریکا به احتمال قریب به یقین در سال پیش رو نیز فشار مثلث ترامپ، نتانیاهو و بنسلمان بر جمهوری اسلامی و مردم ایران روز به روز بیشتر خواهد شد. دلواپسی از این فشارها آنگاه دو چندان میشود که ناتوانی مدیران داخل کشور و فساد سیستماتیک موجود در ساختار اقتصاد ایران را نیز به خاطر بیاوریم. در مجموع میتوان گفت روزهای سختی را پیش رو داریم و همین که وضعیت کشور در حوزههای مختلف بدتر از سال ۱۳۹۷ نشود نوعی موفقت محسوب خواهد شد!از سوی دیگر در ماه پایانی امسال نیز یازدهمین دوره انتخابات مجلس برگزار خواهد شد.
با نگاهی به تحرکات احزاب سیاسی شاهد آن هستیم که طیف تندرو جریان اصولگرا به دنبال موجسواری بر روی نارضایتی گسترده در جامعه است تا خود را به کرسیهای سبز رنگ بهارستان برساند. معتدلین اصولگرا نیز همچون دولتیها در وضعیت بلاتکلیفی به سر میبرند.آنان از یک سو به دلیل عملکرد ضعیف و بیکفایتی که از خود نشان دادهاند مورد پذیرش متن جامعه قرار ندارند و از طرف دیگر نیز دارای چارچوب و اصولی مشخص برای سیاستورزی نیز نیستند و به رنگ جماعتی در میآیند که نفع آنان را تامین کند. جریان اصلاحطلب نیز هنوز راهبرد و برنامه مشخصی را برای انتخابات اسفندماه اعلام نکرده و همچنان با طیف گستردهای از اختلافات دستوپنجه نرم میکند؛
از تحریم مطلق انتخابات و خروج از نهادهای رسمی قدرت تا تکرار تجربه انتخابات۹۴.اما چرا از این دو موضوع سخن به میان آورده شد و آیا ارتباطی میان مقابله با فشار دولت آمریکا با انتخابات مجلس میتوان یافت؟واقعیت آن است که یکی از راههای بدیهی و امتحان پسداده در چنین مواقع بحرانی تلاش برای افزایش انسجام داخلی است. به بیان صریحتر تا آن هنگام که وحدت ملی مورد توجه تصمیمگیران نباشد به هیچ وجه نمیتوان امیدی به عبور از این بحران اقتصادی - سیاسی داشت.
انتخابات مجلس زمان بسیار مناسبی است تا ساختار سیاسی کشور با تغییر رویکرد خود انسجام ملی ایرانیان را تقویت کند. اگر انتخابات یازدهمین دوره مجلس بر خلاف دورههای اخیر نوعی دیگر برگزار شود و حضور تمامی طیفها و سلایق که به منافع ملی ایران باور دارند (فارغ از آن که چه نسبتی با نظام سیاسی برقرار میکنند) را در صحنه رقابت شاهد باشیم آنگاه میتوان امید داشت که شعار وحدت ملی برای تک تک مردم نیز قابل باور باشد. اگر بخشهای بزرگی از جامعه صدای خود را در رقابتهای انتخاباتی نشنوند علاوه بر آن که انتخاباتی بی رونق خواهیم داشت انسجام مورد نیاز برای غلبه بر فشارهای خارجی نیز محقق نمیشود. بنابراین میتوان گفت هر اقدام و تصمیمی که سبب حذف سلایق و طیفهای سیاسی مختلف از رقابتهای انتخاباتی شود بازی در زمین افرادی است که فشارهایی همچون تحریم را بر کشور تحمیل میکنند. همبازی ترامپ نباشیم!