نمره مردودي سيما در رمضان امسال

محمد رضا خورشیدی

---

گروه فرهنگي: ماه رجب فرا مي‌رسد دل آدم ها هوایی مي‌شود هوای عزیز شدن، انگار خوشحالی دور و بر ماست که باید پر بزنیم و پرواز کنیم وخوبی ها را تسخیر نماییم. پرواز و راز و نیاز، یک مقدار از زمین فاصله بگیریم و ماه های حرص و طمع، آز و حسادت، رنجش و دروغ را در طاقچه فراموشی بگذاریم، قدم برداریم به سمت صداقت، یکرنگی، با هم بودن، برای هم بودن، زیست انسانی، دل سوختن کمک به همنوع، تقسیم مهربانی، توجه به اوضاع و اوصاف نداشته های دیگران و در نهایت عروج کردن.
 
شاید ماه رجب برشی باشد برای پله های فنا شدن، دلپذیر شدن، از ماه رجب که عبور مي‌کنی سبکبار و سبکبال به شعبان مي‌رسی، شعبان میانه راست. اما بلورهای منشوری جشن های ماه شعبان و حکایت نزدیک شدن به وصال، تو را در خود هضم مي‌کند و پروانه شدن را نشانت مي‌دهد، قند توی دلت آب مي‌شود که نکند از دیگران عقب بمانی، درسیر پرواز آسمانی همه چیز زمینی یادت مي‌رود و یاد محبوب، تو را به دروازه های رمضان مي‌رساند، رمضان شهر خوبی شهرخود را ندیدن، شهر پاکی، شهر شادی، شهر نشاط، شهر لبخند وراز و نیاز از راه مي‌رسد همه شادند و خرسند از یکرنگی و هم آوایی. 

شهر رمضان در همه گویش های الهی مورد احترام و استقبال است و مورد توجه، اسراف اصلا در او راهی ندارد، اسراف در همه ابعاد قلع و قمع مي‌شود و با کمک همه. آنکس که عدول کند انگشت نما مي‌شود، خلایق در شهر رمضان یکسانند و مهمترین ویژگی آنان نشاط و شادی است که انرژی مثبت به کار یکدیگر مي‌آید؛ اما در این ماه بابرکت، به ناچار کنار خوان لبخند و امساک، جعبه جادویی، رفیق ناخوانده سفره افطار مي‌شود، و بی رحمانه نشاط و شادی را از حریم سفره مي‌درد و مي‌برد، برکت که نمی آورد هیچ! بیشتر غم اندوه تحمیل و تزریق مي‌کند. رسانه ملی به کدام سو می‌رود؟ رییس و ناظران آن به چه مي‌اندیشند؟ آیا اصلا اندیشه مي‌کنند؟ 

پخش داستان نزول خواری، مشکلات آدم های غیر ملموس درزندگی مردم در غروب معنوی روزه داری، راه رفتن روی اعصاب مردم و منحرف نمودن افکار ناب عبادت، نشان دادن زندگی مبله و مرفه در ماه رمضان بر حیرت مخاطبان افزوده است. آیا رسانه ملی که از بین هفت سریال ساخته شده با بیت المال برای ماه رمضان فقط دو سریال قابل پخش تشخیص داده می شود و از آن دو سریال اولی با رسوایی کپی برداری شده سریال هالیودی که حتی تمسخر بیگانگان را بعلت اهداف غیر اخلاقی نسخه خارجی فیلم و بازیگرانش به همراه داشته با نام هفت سنگ که اصلا با فرهنگ ایرانی همخوانی ندارد و دیگری سریال مدینه که هر شب با نشان دادن زندگی انگشت شمار غیر ملموس خانواده ایرانی را یدک مي‌کشد آیا نویسنده و کارگردان فرهیخته ندارد که اینطور مردم فهیم و اصیل را مورد اذیت و آزار قرار مي‌دهد؟ 

سریال هفت سنگ و مدینه میراثی جز غم و اندوه و حسرت، در ماه شادی و مبارک برای روزه داران ایرانی به ارمغان نمی‌آورد. واقعا اين نمايش سرقتي، چه چیزی در چنته داشته، جز قهقه های بی مسما و خنده‌های لوس و بی مزه و نمایش خانه‌های لوکس و مجلل و درگیری کارخانه‌داری با اعیان و انصارش؟ واقعا اين است پاسداشت عزيزترين ماه خدا، آقاي ضرغامي؟

البته اينگونه انتقادها، سالهاست در رسانه‌ها نوشته مي‌شود اما دريغ از ذره‌اي توجه و انتقادپذيري از مديران اين رسانه به اصطلاح ملي. آنها كارشان را مي كنند و ... لذا فقط مي توان اميدوار بود كه مدیریت و اتاق فکر صدا و سیما در دوره پس از ضرغامي، خانه تکانی اساسي بكند و قبل از هر چيز مخاطبان خود را اندکی جدی بگیرد، البته اگر بخواهند و يا بتوانند با شبکه های ماهواره ای رقابت و احیانا هماوردی کند وگرنه تداوم مسير و منش و رفتار اين صدا و سیماي كنوني جز روز‌مره‌گی، سردرگمی، علافی و اسراف بیت المال چیزی نصیب جامعه نخواهد كرد، چه عید نوروز و چه ماه مبارک رمضان، فقط مي‌ماند بانگ و فغان مسئولاني كه هر روز و هر شب در تريبونها، از افزايش گرايش مردم به ماهواره ناله سر مي دهند و ...!

خوب است رییس رسانه ملی در اين ماه‌هاي واپسين مسئوليت 10 ساله اش، حداقل اين بار در پایان ماه رمضان، برنامه‌های تلويزيوني کشورهای اسلامي را با برنامه های تولیدی زیر مجموعه اش مقایسه و غربال نماید (البته قبل از اینکه برای خود و دور بری هایش جلسه تقدیر و تمجید برگزار نماید نه آنچنانکه طبق سنوات گذشته خود گوید خود خندد) آنوقت اگر انصاف داشته باشد هفت سنگ و مدینه را از خجالت، از آرشیو حذف و تامل خواهد نمود که پول بیت المال را چگونه با فیلم های بی محتوا و هجو و غیر ضروری سامان مقدم و امثالهم هدر مي‌دهد و شادی و نشاط ماه رجب و شعبان و رمضان را از مردم بر مي‌چیند و آسیب جدی به فرهنگ ناب مردم وارد مي‌کند.