ارزشش را دارد این همه وعده توخالی؟

صادق صدرایی
ایام انتخابات است و نامزدهای انتخاباتی در حال تلاش برای جلب توجه مردم و کسب آرا آنان. دراین روزها از وعده‌های غیر قابل اجرا و برخی بی انصافی‌ها نسبت به دولت مستقر که بگذریم با رذیله‌ای اخلاقی مواجه می‌شویم که بیشتر از دوره‌های قبل به چشم  می‌آید. با نگاهی به روایات دینی و سیره بزرگان چه در تاریخ ملی ایران و چه در حوزه مذهبی شاهد نهی صریح مردم از دروغ هستیم و بارها نسبت به عواقب دروغگویی هشدارهایی داده شده است.

حال، امروز و با گذشت نزدیک به چهار دهه از انقلابی با آرمان‌های بلند اخلاقی و فرهنگی شاهد آن هستیم که برخی با ادعای اصولگرایی با دروغ به دنبال کسب رای هستند. پرسشی که می‌توان از این گروه از سیاسیون پرسید این است که رسیدن به قدرت هر چقدر هم که شیرین باشد ارزش دروغگویی را دارد؟

به عنوان نمونه‌ای ملموس از قاچاق 25میلیون دلار خبر می‌دهند در حالی که می‌دانند که میزان قاچاق در سال95 کمتر از سیزده میلیون دلار بوده است. یا از اتمام مسکن مهر تا پایان سال96 در صورت برگزیده شدنشان می‌گویند در حالی که باخبرند مسکن مهر در پایان همین دولت یازدهم تمام می‌شود. یا به عنوان مثالی دیگر که در روزها اخیر هم سروصدای بسیاری به پا کرده است از وعده روحانی مبنی بر ایجاد چهار میلیون شغل از طریق گردشگری می‌گویند در حالی که خود به خوبی آگاهند که آن چه روحانی گفته است با آن چه آن‌ها مدعی‌اند که وعده روحانی است تفاوت آشکاری دارد و. . .

به راحتی دروغ می‌گویند تا به خیال خود چند رای بیشتر را برای خود کسب کنند و به هیچ وجه حواسشان نیست که چنین رفتار و گفتاری که بر مبنای این رذیله اخلاقی بنا نهاده شده است تا چه حد می‌تواند باعث آسیب‌های جبران ناپذیری به باورهای مردم وارد آورد. آن‌ها به این نکته تجربه شده توجه کافی را ندارند که بر فرض آن که رای هم بیاورند و به قدرت برسند، هم کاری که با دروغ آغاز شود برکتی نخواهد داشت.

به نظر می‌آید که پس از انتخابات باید فکری اساسی برای برخورد با چنین رفتارهایی کرد. در سطح اول این برخورد با این رفتارهای غیر اخلاقی بزرگان جریان سیاسی اصولگرا باید باشند زیرا این حرکات بیش و پیش از هر چیزی به وجهه اصولگرایی آسیب زده و میزند. در گذشته نیز شاهد آن بودیم که فردی با ادعای اصولگرایی قوه مجریه را با همین رفتارهای خلاف اخلاق به دست آورد، اما در نهایت نه به جریان اصولگرا وفادار ماند و نه اقداماتش برای مردم ثمره‌ای به همراه داشت. امروز نیز افراد دیگری مدعی اصولگرایی شده‌اند و تمایلی به رعایت حداقل‌های اصول اخلاقی از خود نشان نمی‌دهند تا به خیال خود چند رای بیشتر کسب کنند.