تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۳/۲۱ ساعت ۱۹:۱۸
کد مطلب : ۱۳۱۶۵۲
موانع پیش روی شفافیت لیست
گروه سیاسی- روزنامه بهار: با وجود گذشت بیش از دو هفته از انتخابات شوراهای شهر و آغاز گمانه زنی‌ها برای تغییرات گسترده در مدیریت شهری تهران و کسر قابل توجه دیگری از کلان شهرها که شورای شهر آن‌ها در اختیار جریان اصلاحات قرار گرفته است همچنان چگونگی تهیه فهرست اصلاح طلبان برای حضور در این دوره از انتخابات محل بحث است. علت اصلی ادامه دار شدن این بحث آن است که از طرفی تصمیم گیران جریان اصلاحات از خود تمایلی برای پاسخگویی صریح و شفاف به سوالات و ابهامات مطرح شده نشان نمی‌دهند و از طرف دیگر در انتخابات شورا بر خلاف انتخابات مجلس در سال94شاهد حذف گسترده چهره‌های اصلاح طلب شناخته شده نبوده ایم، در نتیجه این توجیه که علت حضور افراد ناشناخته و یا با سابقه منفی در فهرست امید به علت قلع و قمع چهره‌های اصلی توسط نهاد ناظر بوده است به هیچ وجه پاسخ قانع کننده‌ای نیست.
این موج رسانه‌ای که ابتدا در فضای مجازی با هشتگ «#شفافیت_لیست» آغاز شده بود حالا دیگر به رسانه‌های رسمی نیز کشیده شده است و شاهد آن هستیم که گهگاه به تیتر یک رسانه‌ها نیز تبدیل می‌شود. تلاش‌ها برای شفاف شدن سازوکار تهیه لیست نامزدهای اصلاح طلب برای شورای شهر با موانعی هم روبروست که بخشی از این موانع به منتقدان نحوه تهیه فهرست امید باز می‌گردد و بخش دیگر آن هم به تصمیم گیران این جریان سیاسی. در ادامه به بخشی از گروه‌ها و روش‌هایی که باعث ایجاد موانعی بر سر این راه می‌شود اشاره می‌کنیم.
1ـ هنگامی که برخی نقدها را به طور ریشه‌ای بررسی می‌کنیم شاهد آن هستیم که ریشه این نوع نقدها به نحوه تهیه فهرست اصلاح طلبان برای شورای شهر به این موضوع برمی گردد که مثلا افرادی که یک حزب یا گروه خاص به آن‌ها تمایل دارند در فهرست اصلی قرار نگرفته بودند و همین امر سبب آن شده است که صدای اعتراض عده‌ای بلند شود و با پنهان شدن پشت نقاب مطالبه گری برای «شفافیت لیست» به انتقام گیری شخصی بپردازند.
2ـ برخی دیگر از اعتراضات در این موضوع به تعدادی از نمایندگان فعلی شورای شهر برمی گردد که در دوره جدید این شورا دیگر جایی در شورای شهر ندارند. این افراد نیز تنها و تنها به دلیل آن که در فهرست اصلی حضور نداشته‌اند از «شفافیت لیست» سخن می‌گویند و با بی توجهی مطلق به حداقلی از تقوای سیاسی از هر نوع اتهام زنی بدون سند و مدرک هم ابایی ندارند. به نظر می‌رسد این دسته از منتقدان فهرست امید بهتر است پیش از نقد و اعتراض به این لیست ابتدا تکلیف برخی مسائل را روشن کنند. مثلا بگویند که در مدتی که در شورای شهر حضور داشتند چه دستاوردی برای مردم داشته اند؟ یا از این سخن بگویند که آیا میثاق نامه شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان را قبول داشته‌اند که انتظار حضور در آن فهرست را داشتند؟ یا از این دو مهمتر به این سوال اساسی پاسخ دهند که چه ارتباطی با تهیه لیستی جعلی و موازی که رفتاری کاملا غیر قانونی و غیر اخلاقی و غیر منصفانه بود داشته اند؟ لیستی که سبب سردرگمی بخشی از جامعه آن هم یکی دو روز مانده به انتخابات شد. آیا بهتر نیست که این افراد که نه به واسطه تلاش برای شفاف‌سازی بلکه تنها به دلیل اعتراضی شخصی از «شفافیت لیست» دم می‌زنند ابتدا به این پرسش‌ها و ابهامات پاسخ دهند؟
3ـ مانع دیگر رفتاری است که برخی رسانه‌های مدعی اصلاح طلبی از خود بروز می‌دهند و به دلیل رقابت‌های درون جناحی به شایعات بی اساس و بی مبنایی دامن می‌زنند. شایعاتی از قبیل آن که برای حضور هر فرد در فهرست امید دو میلیارد تومان از هر نامزد اخذ شده است که کذب محض است. این گروه از رسانه‌ها به جای آن که در پی شفافیت سازوکار تهیه لیست امید و نقدهای جدی و واقعی نسبت به آن باشند در حال «گل به خودی» زدن هستند و خوراک رسانه‌ای لازم را برای رسانه‌های اصولگرایان تندرو مانند فارس، کیهان و. . فراهم می‌کنند.
4ـ سکوت، درشت گویی و ابهام آفرینی تصمیم گیران جریان اصلاحات در تهیه فهرست امید هم یکی دیگر از موانع بر سر راه تلاش‌ها برای شفاف شدن سازوکار تهیه لیست اصلاح طلبان برای شورای شهر است. برخی گفته‌های از موضع بالا و یا سکوت نابجای تصمیم گیران ارشد و همچنین افزایش ابهامات تنها سبب آن خواهد شد که اعتماد قابل توجه مردم به جریان اصلاحات کمرنگ شود. مردم نشان داده‌اند که با هیچ جریانی پیمان برادری نبسته‌اند و در صورتی که به مطالباتشان که کسر قابل توجهی از آن‌ها هم حداقلی است توجهی صورت نگیرد به سادگی و با صدایی رسا به اصلاح طلبان هم پاسخ منفی خواهند داد.
به نظر می‌رسد که مطالبه «شفافیت لیست» با نیت و هدفی درست شکل گرفته است و نمی‌توان به سادگی از کنار آن عبور کرد اما برای آن که این مسیر به هدفی درست برسد که همانا اصلاح برخی رویه‌های غلط در راه چگونگی حضور در دوره‌های مختلف انتخابات است می‌بایست هم منتقدان در شیوه‌های خود تغییراتی ایجاد کنند و برخی سوءاستفاده گران را که به دنبال منافع شخصی می‌گردند را از خود برانند و هم بزرگان جریان اصلاح طلبی و آنان که نقشی تعیین کننده در تهیه فهرست امید داشته‌اند از سکوت دست بردارند و با صراحت و صداقت به پرسش‌ها و ابهامات مطالبه گرانه آنان که به درستی خواهان «شفافیت لیست» هستند پاسخ دهند.
این موج رسانه‌ای که ابتدا در فضای مجازی با هشتگ «#شفافیت_لیست» آغاز شده بود حالا دیگر به رسانه‌های رسمی نیز کشیده شده است و شاهد آن هستیم که گهگاه به تیتر یک رسانه‌ها نیز تبدیل می‌شود. تلاش‌ها برای شفاف شدن سازوکار تهیه لیست نامزدهای اصلاح طلب برای شورای شهر با موانعی هم روبروست که بخشی از این موانع به منتقدان نحوه تهیه فهرست امید باز می‌گردد و بخش دیگر آن هم به تصمیم گیران این جریان سیاسی. در ادامه به بخشی از گروه‌ها و روش‌هایی که باعث ایجاد موانعی بر سر این راه می‌شود اشاره می‌کنیم.
1ـ هنگامی که برخی نقدها را به طور ریشه‌ای بررسی می‌کنیم شاهد آن هستیم که ریشه این نوع نقدها به نحوه تهیه فهرست اصلاح طلبان برای شورای شهر به این موضوع برمی گردد که مثلا افرادی که یک حزب یا گروه خاص به آن‌ها تمایل دارند در فهرست اصلی قرار نگرفته بودند و همین امر سبب آن شده است که صدای اعتراض عده‌ای بلند شود و با پنهان شدن پشت نقاب مطالبه گری برای «شفافیت لیست» به انتقام گیری شخصی بپردازند.
2ـ برخی دیگر از اعتراضات در این موضوع به تعدادی از نمایندگان فعلی شورای شهر برمی گردد که در دوره جدید این شورا دیگر جایی در شورای شهر ندارند. این افراد نیز تنها و تنها به دلیل آن که در فهرست اصلی حضور نداشته‌اند از «شفافیت لیست» سخن می‌گویند و با بی توجهی مطلق به حداقلی از تقوای سیاسی از هر نوع اتهام زنی بدون سند و مدرک هم ابایی ندارند. به نظر می‌رسد این دسته از منتقدان فهرست امید بهتر است پیش از نقد و اعتراض به این لیست ابتدا تکلیف برخی مسائل را روشن کنند. مثلا بگویند که در مدتی که در شورای شهر حضور داشتند چه دستاوردی برای مردم داشته اند؟ یا از این سخن بگویند که آیا میثاق نامه شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان را قبول داشته‌اند که انتظار حضور در آن فهرست را داشتند؟ یا از این دو مهمتر به این سوال اساسی پاسخ دهند که چه ارتباطی با تهیه لیستی جعلی و موازی که رفتاری کاملا غیر قانونی و غیر اخلاقی و غیر منصفانه بود داشته اند؟ لیستی که سبب سردرگمی بخشی از جامعه آن هم یکی دو روز مانده به انتخابات شد. آیا بهتر نیست که این افراد که نه به واسطه تلاش برای شفاف‌سازی بلکه تنها به دلیل اعتراضی شخصی از «شفافیت لیست» دم می‌زنند ابتدا به این پرسش‌ها و ابهامات پاسخ دهند؟
3ـ مانع دیگر رفتاری است که برخی رسانه‌های مدعی اصلاح طلبی از خود بروز می‌دهند و به دلیل رقابت‌های درون جناحی به شایعات بی اساس و بی مبنایی دامن می‌زنند. شایعاتی از قبیل آن که برای حضور هر فرد در فهرست امید دو میلیارد تومان از هر نامزد اخذ شده است که کذب محض است. این گروه از رسانه‌ها به جای آن که در پی شفافیت سازوکار تهیه لیست امید و نقدهای جدی و واقعی نسبت به آن باشند در حال «گل به خودی» زدن هستند و خوراک رسانه‌ای لازم را برای رسانه‌های اصولگرایان تندرو مانند فارس، کیهان و. . فراهم می‌کنند.
4ـ سکوت، درشت گویی و ابهام آفرینی تصمیم گیران جریان اصلاحات در تهیه فهرست امید هم یکی دیگر از موانع بر سر راه تلاش‌ها برای شفاف شدن سازوکار تهیه لیست اصلاح طلبان برای شورای شهر است. برخی گفته‌های از موضع بالا و یا سکوت نابجای تصمیم گیران ارشد و همچنین افزایش ابهامات تنها سبب آن خواهد شد که اعتماد قابل توجه مردم به جریان اصلاحات کمرنگ شود. مردم نشان داده‌اند که با هیچ جریانی پیمان برادری نبسته‌اند و در صورتی که به مطالباتشان که کسر قابل توجهی از آن‌ها هم حداقلی است توجهی صورت نگیرد به سادگی و با صدایی رسا به اصلاح طلبان هم پاسخ منفی خواهند داد.
به نظر می‌رسد که مطالبه «شفافیت لیست» با نیت و هدفی درست شکل گرفته است و نمی‌توان به سادگی از کنار آن عبور کرد اما برای آن که این مسیر به هدفی درست برسد که همانا اصلاح برخی رویه‌های غلط در راه چگونگی حضور در دوره‌های مختلف انتخابات است می‌بایست هم منتقدان در شیوه‌های خود تغییراتی ایجاد کنند و برخی سوءاستفاده گران را که به دنبال منافع شخصی می‌گردند را از خود برانند و هم بزرگان جریان اصلاح طلبی و آنان که نقشی تعیین کننده در تهیه فهرست امید داشته‌اند از سکوت دست بردارند و با صراحت و صداقت به پرسش‌ها و ابهامات مطالبه گرانه آنان که به درستی خواهان «شفافیت لیست» هستند پاسخ دهند.
