رسانه‌ ملي؛ از خاله شادونه تا آوای سیندرلا!

به گزارش آینده، در سکانسی که یک ماه بعد از پیدا شدن باران یا همان سیندرلای سابق، این دختر گدا که اکنون ترگل و ورگل شده و با خبرنگاران و برنامه سازان مصاحبه مي‌کرد، به بیان سرگذشت خود پرداخت. نکته جالب این بود که وی چند عامل را در معضل به وجود آمده برای خود و جدایی 20 ساله از پدر و مادرش دخیل دانست:

اول سوار هواپیما شدن مادرش که از سرنشینان ایرباس مسافری بوده که توسط ناو امریکایی منهدم شد و زمینه فعالیت‌هاي آینده او شد. وی در ادامه به نکته دوم هم اشار کرد و گفت، اگر پدر و مادرم به من اکتفا نمی کردند و برایم برادر و خواهرانی مي‌آوردند، من دیگر این چنین مفقود نمی شدم و در سختی گذران عمر نمی کردم.

با وجود ان که پیش کشید موضوع "ایرباس" کمی سفارشی به نظر مي‌رسید و مشخص بود قرار است کارگردان موضوع استکبارستیزی و جنایات آمریکا را برای مخاطب ارائه کند، اما از آنجا که این سوژه در فرایند داستان مورد اشاره قرار گرفته بود و لااقل اسم آمریکا زیاد مستقیم آورده نمی شد، تا حدی برای بیننده سریال قابل تحمل بود. اما زمانی که بلافاصله بعد از این موضوع، بحث افزایش فرزند، مستقیم و بدون مقدمه وارد سخنرانی نتیجه گیری قهرمان داستان مي‌شد، اکثر مخاطبان نکته سنج سیما، لبخندی از سر تمسخر مي‌زدند و این گونه به نظرشان مي‌رسید که این موضوع نیز با دستور بالاتری ها در نتیجه گیری سریال گنجانده شده است.

سریالی که با وجود کشش و جذابیت نسبی، بیش از حد کش آمد و به قول بینندگان تلویزیون، بیش از حد لازم آب در آن بسته شد. ظاهرا کسانی که این نحو تبلیغ مستقیم و بدون شگرد رسانه‌اي و حرفه‌اي را قاعدتا با شعار پرداختن به رهنمود رهبری درباره رشد جمعیت تجویز مي‌کنند، به نظر آن میزان سواد رسانه‌اي ندارند که بدانند دیالوگ سریال با بیانیه خواندن فرق مي‌کند و این شیوه اگر اثر عکس در انتقال پیام نداشته باشد، دست کم اثر مثبتی نمی توان انتظار داشت.

این دسته گل تازه در حالی است که سه هفته قبل هم در یک "خلاقیت"! کم نظیر، مسوولان صداوسیما با پخش خبر "زایمان خاله شادونه" در بخش خبری 21 سیما، تلاش کردند به قول خود رهنمود رهبری را با ابزار "هنر" القا کنند و حتی بعد از انتقاد رسانه ها از این شیوه، جناب ضرغامی به جای پند شنیدن، در جشنواره جام جم به توجیه و دفاع از این اشتباه رسانه‌اي پرداخت.

معروف است که در فضای سالهای اول انقلاب که نیروهای انقلابی چندان از دانش تبلیغات و ارتباطات بهره مند نبودند، کسانی که سفارش پوستر مي‌دادند، از گرافیست مي‌خواستند همه مفاهیم از امام و رهبری تا مبارزه با استکبار و حمایت از محرومین و مساله فلسطین و جنگ و معنویت و صدور انقلاب و.... را، هر یک با نمادی مشخص در طرح بیاورند؛ امری که باعث مي‌شد پوسترهایی شلوغ و پلوغ و کم اثر تولیدشود. ظاهرا با گذشت 35 سال، همجنان باید در حسرت کارشناسان رسانه‌اي ماند، چرا که اگرچه به برکت انقلاب تعداد زیادی کارشناس در این زمینه فعالند، اما همچنان تصمیم گیری در اختیار آنها نیست.