تاریخ انتشار : ۱۳۹۳/۰۷/۲۸ ساعت ۱۳:۱۱
کد مطلب : ۵۷۴۲۷
شاه بیت طرح نمایندگان برای امر به معروف چیست؟
ناامنی و بی‌ثباتی اجتماعي را قانونی نكنید
گروه جامعه: بررسی كليات طرح امر به معروف و نهی از منکر در مجلس آغاز شده و برخی مواد آن هم به تصویب رسیده است. شاه بیت این طرح این است كه منبعد هر کسی حق دارد به دیگری در مورد پوشش و آرایشش تذکر دهد و ... حال بماند این كه این موضوعی به خودی خود جدید نیست و سالهاست این رویه ادامه دارد و هر دولتی آن را با شدت و ضعف دنبال می‌کند اما آنچه بدیع می نماید طرح رسمی آن توسط دلواپسان در این دولت است.
در این مورد نظرات زیادی وجود دارند که موافقان این مسئله و مخالفان را شامل می شوند. از دیدگاه موافقان، این امر حیا و عفت عمومی جامعه را تضمین می کند و بر هر مسلمانی واجب است به این فریضه عمل نماید اما از دیدگاه مخالفان که نگارنده نیز جزو آنان می باشدٰ باید گفت از اصل امر به معروف و نهی از منکر تفسیرها متفاوتی به عمل آمده است جالب توجه آنکه مهم ترین و عمده ترین تفسیر آن رابطه این اصل با حاکمان است و نه با جامعه؛ بدین گونه که اگر مقام و مسئولی در یک پستی خبطی کرد و یا عملش کاستی داشت وظیفه همه مردم جامعه است که به او تذکر دهند و این گونه نظارت مردم بر مسئولین ذیربط محقق می گردد.
باید اضافه کرد اگر هر کس به خود این اجازه را بدهد كه وارد چالش با هم نوعان خود شود آنگاه نه تنها هرج و مرج در جامعه حکمفرما می شود بلکه کرامت انسانی نیز خدشه دار می‌گردد. لذا اگر وظیفه متولیان این امر ثبات و امنیت در جامعه باشد، خود عامل ناامنی و بی ثباتی را فراهم می کنند. این وضعیت با اصل احترام به نظرات و سلیقه های دیگران و به عبارتی با تکثرگرایی که نیاز هر جامعه برای پیشرفت می باشد نیز مغایر است.
شاید برخی استدلال کنند که اگر این نوع از بدیهی ترین حق یک انسان محقق شود (حفظ کرامت انسانی و احترام به نوع پوشش دیگران)، عریانی در سطح جامعه و سکولاریزاسیون در سطح حکومت امری عادی می گردد. جواب این است کدام یک از کشورهای مسلمانی که در آنان نوع پوشش اختیاری ست این حجاب از حد بهنجار آن خارج شده است؟ ترکیه، مصر، اندونزی، مالزی و سایر کشورهای اسلامی دیگر. حجاب امری فطری و نهادینه در ذات است حتی اگر نباشد هیچ اجتماع انسانی، عدم آن را تایید نمی‌کند و اجماع کاملی بر آن وجود دارد اما رنگ و نوع آن بر عهده خود انسان ها گذاشته شده است بر عهده تشخیص عقل سلیمی که خداوند در انسان به ودیعه نهاده. پس فرض بی بند و باری و عریانی که استدلال می شود نتیجه آزادی پوشش است، کاملا رد می‌گردد.
و اما ایران، همگان شاهدیم نهادها و افراد مرتبط با این امر، همواره سعی کرده اند از زبان تند و طعن با خانم هایی به اصطلاح بدحجاب برخورد کنند. هرگز دست به فرهنگ سازی موثر زده نشد و همیشه خواستند از طریق اجبار و نه اقناع به هدف برسند گویی چون هدف مقدس است بنابراین به هر وسیله ای باید به آن دست یافت. غافل از آنکه بهشت رفتن زوری نیست. راه را باید نشان داد اما رفتن به آن راه یا نرفتن دیگر بر عهده خود اوست.
در این مورد نظرات زیادی وجود دارند که موافقان این مسئله و مخالفان را شامل می شوند. از دیدگاه موافقان، این امر حیا و عفت عمومی جامعه را تضمین می کند و بر هر مسلمانی واجب است به این فریضه عمل نماید اما از دیدگاه مخالفان که نگارنده نیز جزو آنان می باشدٰ باید گفت از اصل امر به معروف و نهی از منکر تفسیرها متفاوتی به عمل آمده است جالب توجه آنکه مهم ترین و عمده ترین تفسیر آن رابطه این اصل با حاکمان است و نه با جامعه؛ بدین گونه که اگر مقام و مسئولی در یک پستی خبطی کرد و یا عملش کاستی داشت وظیفه همه مردم جامعه است که به او تذکر دهند و این گونه نظارت مردم بر مسئولین ذیربط محقق می گردد.
باید اضافه کرد اگر هر کس به خود این اجازه را بدهد كه وارد چالش با هم نوعان خود شود آنگاه نه تنها هرج و مرج در جامعه حکمفرما می شود بلکه کرامت انسانی نیز خدشه دار می‌گردد. لذا اگر وظیفه متولیان این امر ثبات و امنیت در جامعه باشد، خود عامل ناامنی و بی ثباتی را فراهم می کنند. این وضعیت با اصل احترام به نظرات و سلیقه های دیگران و به عبارتی با تکثرگرایی که نیاز هر جامعه برای پیشرفت می باشد نیز مغایر است.
شاید برخی استدلال کنند که اگر این نوع از بدیهی ترین حق یک انسان محقق شود (حفظ کرامت انسانی و احترام به نوع پوشش دیگران)، عریانی در سطح جامعه و سکولاریزاسیون در سطح حکومت امری عادی می گردد. جواب این است کدام یک از کشورهای مسلمانی که در آنان نوع پوشش اختیاری ست این حجاب از حد بهنجار آن خارج شده است؟ ترکیه، مصر، اندونزی، مالزی و سایر کشورهای اسلامی دیگر. حجاب امری فطری و نهادینه در ذات است حتی اگر نباشد هیچ اجتماع انسانی، عدم آن را تایید نمی‌کند و اجماع کاملی بر آن وجود دارد اما رنگ و نوع آن بر عهده خود انسان ها گذاشته شده است بر عهده تشخیص عقل سلیمی که خداوند در انسان به ودیعه نهاده. پس فرض بی بند و باری و عریانی که استدلال می شود نتیجه آزادی پوشش است، کاملا رد می‌گردد.
و اما ایران، همگان شاهدیم نهادها و افراد مرتبط با این امر، همواره سعی کرده اند از زبان تند و طعن با خانم هایی به اصطلاح بدحجاب برخورد کنند. هرگز دست به فرهنگ سازی موثر زده نشد و همیشه خواستند از طریق اجبار و نه اقناع به هدف برسند گویی چون هدف مقدس است بنابراین به هر وسیله ای باید به آن دست یافت. غافل از آنکه بهشت رفتن زوری نیست. راه را باید نشان داد اما رفتن به آن راه یا نرفتن دیگر بر عهده خود اوست.
