تاریخ انتشار : ۱۳۹۴/۱۱/۲۵ ساعت ۱۵:۱۲
کد مطلب : ۱۰۱۵۱۶
دستگاهی که سرطان را بو می‌کشد
گروه فناوری: گروهی از دانشمندان دستگاهی طراحی کرده‌اند که می‌تواند از طریق آزمایش تشخیصی ادرار، سرطان پروستات را در مراحل اولیه تشخیص دهد.
دانشمندان دانشگاه لیورپول (UWE) می‌گویند که این دستگاه را با الهام از توانایی سگ‌ها در بو کشیدن انواع خاصی از سرطان طراحی کرده‌اند.
آنها با الهام از این امر توانسته‌اند دستگاهی به نام Odoreader را تولید کنند. این دستگاه، دارای حسگری است که به مواد شیمیایی گازهای منتشر شده از ادرار واکنش نشان داده و مختصاتی از بوی موجود در ادرار را نمایش میدهد. هنگامی که نمونه ادرار را در Odoreader قرار می دهیم، این دستگاه مواد شیمیایی موجود در آن را می‌خواند.
سرطان پروستات در حال حاضر پس از سرطان ریه و سرطان روده، شایعترین نوع سرطان در مردان است. این بیماری در مراحل اولیه اغلب بدون علائم عمومی مانند لاغری و بی‌اشتهایی است. به باور دانشمندان به کمک این روش نوین، روش‌های تهاجمی فعلی برای تشخیص سرطان پروستات به تاریخ می‌پیوندد. این پژوهش با همکاری دانشگاه لیورپول انجام شده و شامل 155 مرد مراجعه کننده به کلینیک ارولوژی بوده که از این گروه، 58 نفر مبتلا به سرطان پروستات، 24 نفر مبتلا به سرطان مثانه و 73 نفر بدون سرطان تشخیص داده شدند.
نتایج حاصل از پژوهش مقدماتی که با استفاده از سیستم حسگر GC دستگاه انجام شد نشان میدهد که این حسگر قادر است تا با موفقیت الگوهای مختلف ترکیبات فرار که اجازه طبقه بندی نمونه ادرار بیماران مبتلا به سرطان اورولوژی را میدهد شناسایی کند. این آزمایش شامل قرار دادن نمونه ادرار در دستگاه Odoreader است که پس از آن با استفاده از الگوریتم توسعه یافته توسط تیم تحقیقاتی اندازه گیری می‌شود.
دانشمندان می‌گویند که ما برای درمان این سرطان نیاز به شناسایی آن در مراحل اولیه داریم . گام بعدی تبدیل این فناوری به یک درمان کاربر پسند است .به گفته دانشمندان آنها به دنبال شرکای صنعتی خود برای توسعه این فناوری هستند. از این فناوری می تواند در جاهایی نظیر بالین بیمار، عمل‌های جراحی پزشکان یا در یک کلینیک استفاده کرد و نتیجه ای سریع، ارزان و دقیق را ارائه کرد.
هدف دانشمندان ایجاد یک آزمایش است که این سرطان را در مراحل اولیه تشخیص داده و از را‌ه‌های تهاجمی جلوگیری کند و به صورت یک راه کاملا غیر تهاجمی با بررسی ادرار مردان این بیماری را تشخیص دهد. گام بعدی در این پژوهش، آزمایش بر روی نمونه‌های بیشتر و بررسی سودمندی استفاده از این دستگاه در بیمارستان‌ها خواهد بود. این پژوهش در مجله Breath Research منتشر شده است.
آنها با الهام از این امر توانسته‌اند دستگاهی به نام Odoreader را تولید کنند. این دستگاه، دارای حسگری است که به مواد شیمیایی گازهای منتشر شده از ادرار واکنش نشان داده و مختصاتی از بوی موجود در ادرار را نمایش میدهد. هنگامی که نمونه ادرار را در Odoreader قرار می دهیم، این دستگاه مواد شیمیایی موجود در آن را می‌خواند.
سرطان پروستات در حال حاضر پس از سرطان ریه و سرطان روده، شایعترین نوع سرطان در مردان است. این بیماری در مراحل اولیه اغلب بدون علائم عمومی مانند لاغری و بی‌اشتهایی است. به باور دانشمندان به کمک این روش نوین، روش‌های تهاجمی فعلی برای تشخیص سرطان پروستات به تاریخ می‌پیوندد. این پژوهش با همکاری دانشگاه لیورپول انجام شده و شامل 155 مرد مراجعه کننده به کلینیک ارولوژی بوده که از این گروه، 58 نفر مبتلا به سرطان پروستات، 24 نفر مبتلا به سرطان مثانه و 73 نفر بدون سرطان تشخیص داده شدند.
نتایج حاصل از پژوهش مقدماتی که با استفاده از سیستم حسگر GC دستگاه انجام شد نشان میدهد که این حسگر قادر است تا با موفقیت الگوهای مختلف ترکیبات فرار که اجازه طبقه بندی نمونه ادرار بیماران مبتلا به سرطان اورولوژی را میدهد شناسایی کند. این آزمایش شامل قرار دادن نمونه ادرار در دستگاه Odoreader است که پس از آن با استفاده از الگوریتم توسعه یافته توسط تیم تحقیقاتی اندازه گیری می‌شود.
دانشمندان می‌گویند که ما برای درمان این سرطان نیاز به شناسایی آن در مراحل اولیه داریم . گام بعدی تبدیل این فناوری به یک درمان کاربر پسند است .به گفته دانشمندان آنها به دنبال شرکای صنعتی خود برای توسعه این فناوری هستند. از این فناوری می تواند در جاهایی نظیر بالین بیمار، عمل‌های جراحی پزشکان یا در یک کلینیک استفاده کرد و نتیجه ای سریع، ارزان و دقیق را ارائه کرد.
هدف دانشمندان ایجاد یک آزمایش است که این سرطان را در مراحل اولیه تشخیص داده و از را‌ه‌های تهاجمی جلوگیری کند و به صورت یک راه کاملا غیر تهاجمی با بررسی ادرار مردان این بیماری را تشخیص دهد. گام بعدی در این پژوهش، آزمایش بر روی نمونه‌های بیشتر و بررسی سودمندی استفاده از این دستگاه در بیمارستان‌ها خواهد بود. این پژوهش در مجله Breath Research منتشر شده است.
مرجع : ایسنا
