اسپانسرهایی که بهدنبال فروش خوب مجموعه فیلمهایی هستند که حتی اگر هم محتوایش چنگی به دل نزند،اما بازی چهرههای پرطرفدار آرزوی پولهای میلیاردی را محقق میکند و در نهایت همین چهرههای سینمایی هستند که با این ترفند، قیمت بازی را آنقدر بالا می برند که کار حتی به محاسبه قیمت به دلار کشیده شده است.داروغهزاده معاون سازمان سینمایی در این خصوص به «ایران» میگوید: «این موضوع کاملاً صنفی است و دولت از نظر قانونی امکان ورود به قیمتگذاری دستمزد عوامل سینما را ندارد، نظام تهیه کنندگی سینمای ایران بهعنوان صنف کارفرما با هماهنگیهای بیشتر میتوانند در واقعی کردن و منطقی کردن دستمزدها تأثیرگذار باشند.اما سؤال مهمی که ذهنها را به خود مشغول کرده این است که چگونه شورای عالی تهیهکنندگان سینمای ایران میخواهد تهیهکننده متخلف را جریمه کند؟ با کدام مدرک و سند. تهیهکنندهای که یک قرارداد صوری با بازیگرش میبندد با همان قیمت متعارف و در پشت پرده کلید طلایی ماشین مدل بالا یا چکی با رقم نجومی به بازیگر میدهد را چگونه میتوان تخلفش را اثبات کرد؟ تا بشود حتی جریمهاش کرد؟
نادر طریقت تهیهکننده و کارگردان می گوید «باید بازیگران دیگر را آورد. من شنیدم بازیگری که من برای نقش دومم هم شاید به زور راضی شوم با او قرارداد ببندم، در جایی دیگر گفته 700 میلیون تومان پول میگیرم تا بیایم. چطور جرأت میکند چنین حرفی بزند؟راست هم میگوید چون من و امثال من که چنین پولهایی نمیدهیم کسی با او قرارداد میبندد که پول کثیف دارد و بابت آن هم کلی پول به جیب میزند. بعضی بازیگران با خودشان اسپانسر میآورند و میگویند من مثلاً 400 میلیون پول میگیرم ولی اسپانسر بیارم و 50 درصد پول را هم برمی دارم.یکدفعه میبینیم دستمزد آن بازیگر بالای دو میلیارد تومان میشود. و این یک معضل بزرگ است باید بازیگران جوان و خوب را آورد و نقشهای خوب به آنها داد.او در پاسخ به اینکه افزایش بیرویه و بیقاعده دستمزدها چه لطمهای به سینماگران مستقل میزند؟ میگوید:«دستمزدهایی که بیرویه بالا رفته همه به خاطر اشخاصی است که پولشویی میکنند و پولهای کثیفشان را وارد سینمای ایران کردهاند. باعث و بانیاش این افراد و برخی مؤسسات هستند. چون یک فیلمساز مستقل نمیتواند مثلاً 700 میلیون تومان دستمزد بدهد و بازیگران را به دستمزدهای بسیار بالا عادت دادهاند.