به یغما رفتن آثار سینمای ایران

این کارگردان و تهیه‌کننده سینما و رئیس انجمن تهیه‌کننده ـ کارگردانان سینمای ایران با اشاره به این که فیلم سینمایی «دعوتنامه» ساخته خودش در چند شرکت VOD در خارج از کشور به صورت غیر قانونی پخش شده، بیان کرد: چند شرکت در خارج از کشور هستند که فیلم‌های ایرانی را غارت می‌کنند. یکی از آنها GLWIZ است که دفترش در کانادا است و با پوند و دلار از خارج از کشور برای خود مشتری جمع می‌کند آن هم بدون اینکه صاحبان فیلم اطلاع داشته باشند. اینها از طریق دزدی و قاچاق فیلم کاسبی می‌کنند. دیگر شرکتی که اقدام به چنین کاری کرده است IMVBOX است.او ادامه داد: فرق این شرکت با بقیه در این است که در آغاز فعالیت، افراد شناخته شده‌ای در سینمای ایران او را حمایت کردند. تا آنجایی که یادم می‌آید بزرگانی مثل خانم فرشته طائرپور، پرویز پرستویی ٬ رخشان بنی اعتماد و ... با حسن نظر از چنین شرایطی استقبال کردند و همه فیلمسازان را دعوت کردند با این شرکت همکاری کنند. طوری که انگار آن را ضمانت کرده‌اند. اما بعد از مدتی این شرکت از اعتماد ایجاد شده سو استفاده کرد. من حتی شنیدم که گردانندگان این شرکت برای اینکه از زیر قوانین بین‌المللی در اروپا فرار کنند آن را در آفریقای جنوبی ثبت کرده‌اند، با این حال گویا دفترشان در لندن است.

فرید اضافه کرد: این شرکت بدون اطلاع صاحبان آثار٬ بعد از این که ویدیوی هر فیلمی منتشر می‌شود٬ آن را به طور قاچاقی بر روی سایتشان به صورت VOD می‌گذارد و در واقع فروش مال غیر می‌کنند که این اقدام آنها از جرایم کیفری است. در مواردی من حتی شاهد بودم که فیلم‌های ما را در YOUTUBE منتشر می‌کنند تا از آنجا هم (هر چند اندک) پول بگیرد. در این میان ما متاسفانه در جریان این اتفاقات قرار نمی‌گیریم و وقتی متوجه می‌شویم که بسیار دیر شده و مال‌مان به یغما رفته است.او با انتقاد از عدم حمایت دولت در این شرایط گفت: ایران پیمان‌های بین‌المللی مربوط به کپی رایت را مانند پروتکل "برن" که یک پیمان بین‌المللی است امضا نکرده و اهلِ فرهنگِ خود را تحت حمایت قانون کپی رایت جهانی قرار نداده است. از طرف دیگر هم وقتی از این دست اتفاقات رخ می‌دهد٬ آن را پیگیری نمی‌کند. متاسفانه ما در کشوری زندگی می‌کنیم که مانند جزیره‌ای جدا از دنیای بیرونش شده زیرا حاضر به امضای قوانین حمایت کننده بین المللی نیست.

او ادامه داد: دولت باید وکلایی را به کار بگیرد تا از کلیت سینمای ایران در عرصه بین‌المللی دفاع کند، زیرا تا وقتی که این پیمان بین‌المللی توسط دولت امضا نشود، نمی‌توانیم کاری از پیش ببریم مگر آنکه فیلم‌مان را در کشور دیگری بسازیم و آن را به ثبت برسانیم که در این صورت دیگر فیلم متعلق به سینمای ایران نخواهد بود.این تهیه کننده در پایان گفت: من چند روز پیش با مدیر این شرکت تماس گرفتم و برای چنین اتفاقی به او گلایه کردم او نیز با توجه به اعتراض من فیلم را از سایت حذف کرد با این حال فیلم‌های دیگری مانند «اسرافیل» و ... هنوز روی این سایت قرار دارند. درحقیقت هر فیلمی که به صورت DVD پخش شده باشد و وارد بازار شود، آنها نسخه‌ای از آن را به چنگ می‌آورند و به صورت غیرقانونی در سایتشان قرار می‌دهند. این اتفاق مانند پخش قاچاقی فیلم‌هایمان در شبکه‌های تلویزیونی فارسی زبان، یک نوع دزدی به شمار می‌رود.