اقداماتی لاک‌پشتی برای «اوتیسم»

فاطمه هاشمی با اشاره به اقدامات انجام شده برای تدوین سند اوتیسم در کشور، گفت: از چهار سال پیش همایش‌هایی از سوی بنیاد بیماری‌های خاص درباره بیماران مبتلا به اختلال اوتیسم برگزار شد که هدف‌مان از برگزاری این همایش‌ها این بود که مسئولین مرتبط با این حوزه را دعوت کنیم تا در کنار خانواده‌های بیماران بنشینند و مشکلات‌شان را مورد بررسی قرار دهیم.وی با بیان اینکه بر اساس آمارها پیش‌بینی می‌شود که حدود ۴۰۰ تا ۸۰۰ هزار نفر مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم در کشور وجود داشته باشند، افزود: این درحالیست که در کشور به حدود ۴۰۰۰ نفر از مبتلایان به این اختلال ارائه خدمات می‌شود که البته همین تعداد هم خدمات ناقصی را دریافت می‌کنند. این موضوع نشان می‌دهد که جمعیت بسیار زیادی از مبتلایان به اوتیسم به حداقل امکاناتی که باید در اختیارشان باشد، دسترسی ندارند.هاشمی با بیان اینکه همه سازمان‌ها اعم از وزارت بهداشت، بهزیستی و... در این حوزه مسئولند، افزود: وزارت بهداشت مسوول سلامت کشور است و باید در این حوزه نیز کمک کند. در حال حاضر تدوین سند ملی اوتیسم سه سال زمان برده است، اگر قرار است تدوین یک سند سه سال طول بکشد، باید پرسید که اجرایش چند سال زمان می‌برد؟. متاسفانه اقدامات در حوزه اوتیسم بسیار کند و لاک‌پشتی پیش می‌رود.

رییس بنیاد بیماران خاص با تاکید بر اینکه هدف این بنیاد فرهنگسازی درباره بیماران خاص است، گفت: ما سعی می‌کنیم از طریق فرهنگسازی، توجه مراکز دولتی، خصوصی و مردم را به مساله بیماران خاصی مانند اوتیسم جلب کنیم.هاشمی در ادامه صحبت‌هایش نیز گفت: فکر می‌کنم با آمدن دکتر نمکی به وزارت بهداشت و با توجه به اینکه ایشان به بحث‌های پیرامون بیماران خاص علاقه‌مندند و این موضوعات را جدی می‌گیرند، بتوانیم جلساتی داشته باشیم و به تصمیمات مناسبی در این حوزه برسیم.   طبق اعلام مسئولان وزارت بهداشت سند ملی اوتیسم طی امسال یا اوایل سال آینده نهایی و ابلاغ و دستورالعمل‌هایی در این زمینه صادر می‌شود.وی ادامه داد: در عین حال با آقای نعمت‌اللهی-قائم مقام وزیر آموزش و پرورش نیز صحبت‌هایی داشته‌ایم تا بتوانیم در حوزه آموزش و توانمندسازی بیماران اوتیسم و خانواده‌هایشان گام برداریم. به این صورت که مبتلایان به اختلال اوتیسم بتوانند در ساعات بعد از ظهر از امکانات مدارس دولتی که تعطیل هستند، استفاده کرده و غیر از کلاس‌های درس، کارگاه‌های آموزشی را برای آنها و خانواده‌هایشان بگذاریم. حتی اگر این اقدام با ۲۰ نفر از مبتلایان هم شروع شود، بسیار مناسب است.