تاریخ انتشار : ۱۳۹۸/۰۱/۲۷ ساعت ۱۲:۲۳
کد مطلب : ۱۷۵۹۶۱
چگونه موسیقی به کالا تبدیل می‌شود
گروه فرهنگ و هنر: «سال ۹۷ اتفاق‌هایی در موسیقی افتاد که برخی از آن‌ها موجب خوشحالی و برخی موجب ناراحتی هستند.»
علی مغازه‌ای (پژوهشگر موسیقی اقوام) اظهار می‌کند: خبری منتشر شد که سال ۹۷ روند صدور مجوز آلبوم تسهیل شده است و این خوشحال‌کننده بود؛ اما تصویب قانونی برای برداشت یا دریافت ۱۰ درصدی از درآمد فروش بلیت کنسرت‌ها که یک نوع مالیات یا در واقع سهم‌خواهی ۱۰ درصدی از درآمد هنرمندان محسوب می‌شود خبر ناراحت‌کننده‌ای بود. این نوع مالیات‌گیرییا سهم خواهی روش خوبی نیست چون خواه ناخواه نتایج بسیار منفی‌ای را به بار می‌آورد. هنر موسیقی معمولاً باید حمایت شود نه اینکه به هر شکل به آن فشار بیاید. حاصل این اقدام تغییر رویکرد تولید از هنر موسیقی به موسیقی بازاری خواهد بود و کالایی شدن موسیقی کمترین نتیجه این تصمیم خواهد بود.او همچنین بیان می‌کند: موضوعی بسیار آسیب‌زا در موسیقی نواحی در جریان است که به اعطای درجه هنری به هنرمندان موسیقی نواحی برمی‌گردد که من معتقد هستم این موضوع در آینده تبعات بسیار نگران‌کننده‌ای دارد.
مغازه‌ای در این زمینه می‌گوید: وقتی درجه هنری با مدارک آکادمیک و دانشگاهی معادل است، اعطای آن از طرف یک سیستم اداری اشتباه محض است زیرا افرادی که این درجه را دریافت می‌کنند، نمی‌گویند «درجه گرفتیم» بلکه می‌گویند «دکتری یا فوق‌لیسانس گرفتیم» و به داشتن آن مباهات می‌کنند. وقتی فردی بدون سواد و تحصیلات نوازنده درجه یکی است اما لیاقت او با گرفتن دکتری سنجیده می‌شود؛ کاری ضد هنر است و من بارها در این زمینه هشدار دادم.او اضافه می‌کند: شورای ارزشیابی هنرمندان هم یک بار به من پاسخ داد، اما قانع‌کننده نبود و من جوابشان را هم دادم اما دیگر واکنشی نشان ندادند. ما مخالف توجه کردن به هنرمند نیستیم اما وقتی نام دکتری به هنرمند اطلاق می‌شود و تمامی توجهات قانونی مشروط و منوط به داشتن مدرک درجه یک می‌شود قوز بالا قوز است.
تأیید دادن به هنرمند با چنین روشی ویران کردن کاخ هنر است که در طول قرون بنا شده است. با این روش اگر یک هنرمندی دکتری نداشته باشند هنر آن فرد ارزشمند نبوده است و نتیجه اینکه اگر فردی فاقد چنین مدرکی است هنرمند خوبی محسوب نمی‌شود. در حقیقت ما با کارمان اینگونه افرادی را که مدرک ندارند در شهر و دیارشان سرافکنده می‌کنیم.مغازه‌ای پیشنهاد می‌دهد: به نظرم باید این نشان تغییر کند و نام دیگری بر آن نهاده شود. مدرک یا نشانی همچون نشان «تبرزین درویش خان» یا نشانی با هر عنوانی مانند «ساز باربد» و غیره. با اطمینان می‌گویم که دود این کار در دراز مدت در چشم همه به خصوص بنای رفیع موسیقی ایران خواهد رفت و من آفت این درجه هنری را به خوبی در اقوام ایران دیدم.
مغازه‌ای در این زمینه می‌گوید: وقتی درجه هنری با مدارک آکادمیک و دانشگاهی معادل است، اعطای آن از طرف یک سیستم اداری اشتباه محض است زیرا افرادی که این درجه را دریافت می‌کنند، نمی‌گویند «درجه گرفتیم» بلکه می‌گویند «دکتری یا فوق‌لیسانس گرفتیم» و به داشتن آن مباهات می‌کنند. وقتی فردی بدون سواد و تحصیلات نوازنده درجه یکی است اما لیاقت او با گرفتن دکتری سنجیده می‌شود؛ کاری ضد هنر است و من بارها در این زمینه هشدار دادم.او اضافه می‌کند: شورای ارزشیابی هنرمندان هم یک بار به من پاسخ داد، اما قانع‌کننده نبود و من جوابشان را هم دادم اما دیگر واکنشی نشان ندادند. ما مخالف توجه کردن به هنرمند نیستیم اما وقتی نام دکتری به هنرمند اطلاق می‌شود و تمامی توجهات قانونی مشروط و منوط به داشتن مدرک درجه یک می‌شود قوز بالا قوز است.
تأیید دادن به هنرمند با چنین روشی ویران کردن کاخ هنر است که در طول قرون بنا شده است. با این روش اگر یک هنرمندی دکتری نداشته باشند هنر آن فرد ارزشمند نبوده است و نتیجه اینکه اگر فردی فاقد چنین مدرکی است هنرمند خوبی محسوب نمی‌شود. در حقیقت ما با کارمان اینگونه افرادی را که مدرک ندارند در شهر و دیارشان سرافکنده می‌کنیم.مغازه‌ای پیشنهاد می‌دهد: به نظرم باید این نشان تغییر کند و نام دیگری بر آن نهاده شود. مدرک یا نشانی همچون نشان «تبرزین درویش خان» یا نشانی با هر عنوانی مانند «ساز باربد» و غیره. با اطمینان می‌گویم که دود این کار در دراز مدت در چشم همه به خصوص بنای رفیع موسیقی ایران خواهد رفت و من آفت این درجه هنری را به خوبی در اقوام ایران دیدم.
مرجع : ایسنا
