گروه سیاسی: محمود احمدینژاد عصر دیروز در جمع مردم روستای رودبست بابلسر گفت: تمام مشکلات تاریخ را میگویند بخاطر مسکن مهر و یارانه و بنگاههای کوچک است!
در حالیکه قرار بود محمود احمدینژاد عصر دیروز (شنبه) در ایوان خانهای در روستای رودبست بابلسر برای مردم این منطقه سخنرانی کند، رییس اوقاف و بخشدار در ورودی مسجد جامع را بستند و احمدینژاد در بیرون این مسجد سخنرانی کرد. مهدی محمدی، مدیرکل سیاسی استانداری مازندران گفته است شورای تامین استان تصویب کرد که احمدینژاد حق سخنرانی را در رودبست بابلسر ندارد! حجت الاسلام قلیپور، امام جمعه بابلسر اما گفته است: «... بنده نه در جریان بستن مسجد بودم و نه موافق. اتفاقا آقایان مسئول را مورد عتاب قرار دادم که چرا این کار را انجام داده اند. گفتن مصوبه شورای تامین بود که اگر مطلع باشید امام جمعه عضو شورای تامین نیست»
احمدینژاد گفته است: یک مسکن مهر بود که 4 و نیم میلیون رفتند توش، چه حرفهایی که نزدند، ما دست شما را البته نمیبوسیم ولی در این 6 سال 4 و نیم میلیون هم شما میساختید تا جوانها بروند در خانه. هدفمندی یارانهها! آقا این پول مال ملت است. اگر بخواهند بدهند به هر ایرانی باید ماهی یک میلیون تومان بدهند، 45500 تومان داده شده، چقدر سر ملت منت گذاشتند، چقدر توهین کردند، آقا این مال ملت است. حقوقی که شما میگیرید، پولی که خرج می کنید مال ملت است، مال خودتان نیست که منت میگذارید، توهین میکنید جوری که انگار از ملک پدرشان دارند می دهند. آقا این مسکن مهر را قبول نداری؟ درستش کن، تکمیلش کن، بهترش را بساز، اینهمه زمین در کشور هست. ما هر کجا می رویم می بینیم مردم در زندگیشان مانده اند! تمام مشکلات تاریخ را میگویند بخاطر مسکن مهر و یارانه و بنگاههای کوچک است!
برخی معتقدند که مردم نباید دررفاه باشند و برخی معتقدند که اصولا در این دنیا باید زجر کشید و رفاه ضد کمال انسانها است.
به نظرم این ادعاها نه تنها هیچ ارتباطی با فلسفه خلق انسان و ماموریت او در این عالم ندارد بلکه در نقطه مقابل آن است.
البته عدهای از مدیران نیز ناتوانی خود را ازاین طریق توجیه می کنند چرا که این افراد معمولا خودشان در رفاه کامل زندگی میکنند.
خداوند ثروت بی پایان طبیعی را برای استفاده انسانها و اسباب مدیریت، رشد و کمال آنها قرارداده است.
حق نیست که ملت بزرگ ایران به دلیل ضعف مدیران ارشد در سختی زندگی کنند.
وقتی زمین پهناور هست، نیروی کار و پول هم هست این همه زجر و سختی در تامین مسکن برای اقشار مختلف نادرست و خلاف منش انقلابی است.
وقتی همه امکانات برای کار و تلاش و تولید و بهرهمندی هست ، بیکاری خیل عظیم جوانان و فقر و ناداری جمع کثیری از مردم حق نیست و ربطی به انقلاب و ارزشهای آن ندارد.
این فقط ناشی از ضعف مدیریت و دورشدن از مسیر حقیقی انقلاب است وبس.
بخش اصلی مشکلات ناشی از انحصار و احتکار ثروت در دست عده ای خاص است .
این مساله باید حل شود و با برخوردهای قضایی هم درست نخواهد شد.
وقتی با انجام چند کار مشکلات برطرف وشرایط زندگی برای مردم مناسب می شود معلوم نیست چرا عده ای نمی خواهند وضع درست شود؟
سوال اساسی این است که آیا اصولا مقامات کشور حق دارند کشور را اینگونه اداره کنند و مردم را اینطور در ضعف و فشار قرار دهند.
اگر کار بلد نیستند با کدام مجوز شرعی و انسانی همچنان ادامه می دهند؟
آیا ادامه کار آنان خلاف شرع و غصب نیست ؟
آیا انقلاب شد که عده ای به هر ترتیب در مراکز قدرت باشند و تمام ارزشها واعتماد عمومی را برای حفظ قدرت خود هزینه کنند؟
متاسفانه امروز ضعف مدیرت ،کشور و مردم را ضعیف و دشمن را به افزایش فشار و رسیدن به آرزوهای تاریخی اش علیه ملت ایران امیدوار کرده است.
اگر مردم قوی باشند کشور قوی و شکست ناپذیر خواهد بود.
بنده به عنوان فردی آشنا به کشور ومحیط بین الملل تضمین می دهم که با انجام چند کار شرایط کاملا به نفع مردم، کشور و انقلاب تغییر خواهد کرد و دشمنان را مایوس و وادار به احترام به حقوق ملت خواهد کرد.
توسعه وتکمیل مسکن مهر و باغ شهر، اجرای کامل طرح هدفمندی یارانهها، ادامه طرح بنگاههای کوچک زودبازده و استفاده از معادن سرشار و زمین خدادادی راه عبور سریع از وضع فعلی است .
اتفاقا این طرح ها نه تنها نیاز به ارز ندارند بلکه علاوه بر کاهش مصرف ارز فرصت های فراوانی برای ارزآوری غیرنفتی ایجاد می کنند. مردم گناهی نکرده اند که اداره کشور را به آنان سپرده اند.
آیا این ظلم به ملت وانقلاب نیست که به دلیل دشمنی با این فرزند کوچک ملت، ویا اینکه طرح های اساسی متعلق به دولت اوست، طرح ها معطل بمانند وملت وکشور ضرر کنند؟
مدیران کشور طرح ها را اجرا کنند و مردم را از سختی نجات دهند ، بنده نه تنها هیچ ادعایی نداشته و ندارم بلکه در راه خدمت به مردم و کشور حاضرم همه موجودیت خودم را تقدیم کنم.
البته اگر آزادی مد نظرانقلاب وفرصت نظارت همگانی بر رفتار عوامل حکومت داده شود مردم امور را به سامان خواهندکرد.
آیا راهی برای حل مشکلات جز توزیع ثروت طبیعی بین مردم و تامین نظر مردم و کسب همراهی آنان در اداره کشور وجود دارد؟