تاریخ انتشار : ۱۳۹۸/۱۱/۲۰ ساعت ۱۰:۴۳
کد مطلب : ۱۹۹۷۰۱
چرا آقایان می‌توانند ولی بانوان نه؟
گروه فرهنگی: شرمین زرنشان که با گروه «چریکه‌سنه» در جشنواره موسیقی فجر حضور دارد، با طرح این پرسش که «نمی‌دانم چرا موسیقی بانوان را در اولویت دوم قرار می‌دهند؟» ادامه می‌دهد: نباید به این صورت باشد. هنرمندان مرد زیادی از جدا کردن کنسرت زنان و مردان ناراضی هستند؛ زیرا معتقدند که مرد و زن مکمل یکدیگرند و شرایط باید به‌گونه‌ای باشد که بتوانند با هم کنسرت برگزار کنند.
به گزارش ایسنا،گروه «چریکه‌سنه» پیشتر در جشنواره موسیقی فجر حضور نداشته است، با این حال در سه دوره از جشنواره «گل یاس» که ویژه بانوان بود، شرکت کرده است.این گروه قرار است پس از فجر، به عنوان گروه مهمان در جشنواره موسیقی منطقه‌ای استان همدان هم حضور پیدا کند.خبرنگار بخش موسیقی ایسنا پیشتر در مصاحبه‌ای با ترگل خلیقی ـ سرپرست گروه «تیدا» ـ به لزوم حضور بخش بانوان در جشنواره موسیقی فجر پرداخت. این بار تصمیم گرفتیم با شرمین زرنشان که با گروه «چریکه‌سنه» در جشنواره حضور پیدا می‌کند، درباره‌ی آسیب حذف بخش بانوان از جشنواره و لزوم حضور این بخش در جشنواره فجر صحبت کنیم.گروه «چریکه‌سنه» به زبان کردی سنندج می‌خوانَد. این گروه در جشنواره موسیقی هفت قطعه فولک قدیمی کرمانشاه، سنندج و قطعاتی را به فارسی اجرا خواهد کرد. همچنین این اجرا با تکنوازی دف که ساز تخصصی منطقه کردستان است، همراه خواهد بود.به گفته زرنشان، او موسس اولین گروه بانوان در سال ۷۷ در کردستان است. زرنشان می‌گوید که این کار را به سختی انجام داده و اکنون عضو هیات مدیره انجمن موسیقی کردستان و مسوول اولین کار گروه موسیقی بانوان و کودکان استان کردستان است.در ابتدا از او سوال می‌کنیم که چه شد امسال در جشنواره حضور پیدا کردند؟ می‌گوید: حدود ۲۲ سال است که کار موسیقی بانوان انجام می‌دهم. سال‌های گذشته به علت حضور در جشنواره‌های دیگر و کنسرت‌های خارجی فرصت حضور در جشنواره را نداشتیم. از طرفی چون سال گذشته بخش بانوان حذف شده بود، احتمال می‌دادیم امسال نیز این بخش در جدول برنامه‌های جشنواره نباشد ولی وقتی پرس‌وجو کردیم متوجه حضور بخش بانوان شدیم و در جشنواره شرکت کردیم.
زرنشان در ادامه درباره حذف بخش بانوان از جشنواره و محدودیت‌هایی که برای این حوزه وجود دارد، اظهار می‌کند: حذف بخش بانوان از جشنواره همانند کارهای دیگر است که اجازه نمی‌دهند بانوان نقش مهمی داشته باشند. زمانی که گروه ما درخواست کنسرت برای اجرا در دیگر شهرهای ایران را می‌دهد، چون برگزاری کنسرت بانوان در اکثر شهرهای ایران با محدودیت همراه است موفق به این کار نمی‌شویم. مثلا یک بار قرار بود در شهرستان دیواندره کنسرت داشته باشیم ولی اجازه ندادند و مجوز صادر نشد.او اضافه می‌کند: برگزاری کنسرت بانوان در سنندج یا تهران کار خیلی راحت‌تری است، اما دیگر شهرها از اینکه ما در سنندج اجرای مخصوص بانوان داریم تعجب می‌کنند.زرنشان تصریح می‌کند: یک بار قصد داشتم در تهران کنسرت برگزار کنم ولی گفتند که تنها اجازه اجرا در فرهنگسرای نیاوران و تالار وحدت را داریم. چرا چنین محدودیتی باید باشد؟ چرا آقایان اجازه برگزاری کنسرت در برج میلاد را دارند ولی ما نداریم؟ دلیل اول این امر به بحث کنترل و نظارتی برمی‌گردد. در سنندج نیز این مشکل را داریم، به گونه‌ای که خانم‌ها تنها می‌توانند در سالن فروردین اجرا داشته باشند. محدودیت کار ما روز به روز بیشتر می‌شود، در ۲۲ سال فعالیتم حتی یک فیلم هم از اجرای خودم ندارم که بدانم بازدهی کارم به چه صورت بوده است؟
این هنرمند همچنین درباره مخالفت با اجرای ویژه بانوان در برخی از شهرها می‌گوید: اگر قانونی برای اجرای بانوان به تصویب می‌رسد باید در تمام ایران اعمال شود و اینگونه نباشد که تهران مجوز بدهد و کرمانشاه نه!
او ادامه می‌دهد: نمی‌دانم چرا موسیقی بانوان را در اولویت دوم قرار می‌دهند؟ نباید به این صورت باشد. هنرمندان مرد زیادی از جدا کردن کنسرت زنان و مردان ناراضی هستند؛ زیرا معتقدند که مرد و زن مکمل یکدیگر هستند و شرایط باید به گونه‌ای باشد که بتوانند با هم کنسرت برگزار کنند. ولی با همه باید شرایطی محیا باشد تا خوانندگان زن نیز بتوانند عرض‌اندام کنند و استعداد و هنرنمایی خود را نشان دهند. اکنون خوشبختانه این شرایط برای ما مهیا شده است و هم اینکه یک خانم بتواند به طور مستقل برای خودش گروهی داشته باشد خیلی خوب است.زرنشان درباره یکی از دلایل لزوم وجود کنسرت بانوان می‌گوید: کنسرت بانوان به خانم‌هایی که در آن حضور پیدا می‌کنند، روحیه و انگیزه می‌دهد؛ چراکه آنها از کارهای روزمره‌ای مانند خانه‌داری، بچه‌داری و مشکلات زندگی خسته هستند. این هنرمند می‌گوید که حضور بانوان در جشنواره موسیقی فجر باید جدیت بیشتری ادامه پیدا کند و حتی به مرحله‌ای برسد که بانوان در سال‌های آینده بتوانند جشنواره مستقلی برای خود داشته باشند؛ مثلا جشنواره «گل یاس» هر سال در تالار وحدت برگزار می‌شد ولی پس از یک دوره آن را منحل کردند.
تصریح می‌کند: جشنواره «گل یاس» برای معرفی هنرمندان زن مفید بود. همچنین خانم‌های زیادی از اجراهای آن استقبال می‌کردند؛ چراکه در سالن از لحاظ مختلف مانند پوشش راحت بودند.
هر بار حذف شدن بخش بانوان از جشنواره چه آسیب‌هایی را وارد می‌کند؟ می‌گوید: زمانی که مدام در ذوق کسی بزنید باعث دلزدگی او خواهید شد، حال هر چقدر هم که آن فرد خلاقیت داشته باشد و بخواهد کار خود را ارائه دهد. به دلیل وجود مشکلات برای اجرای بانوان، خیلی از هنرمندان زن ترجیح می‌دهند در خارج از کشور اجرا کنند. این مشکلات گاهی حتی باعث خارج شدن بانوان از دنیای هنر موسیقی می‌شود. ولی اگر بانوان بدانند امیدی هست و از آنها پشتیبانی می‌شود، کارهای بهتری ارائه خواهند داد و تلاش بیشتری برای رقابت با هنرمندان مرد خواهند کرد.به او می‌گوییم که امسال در بین ۹۰ اجرای جدول برنامه‌های جشنواره موسیقی فجر، پنج اجرای بانوان داریم. آیا این تعداد با توجه به بضاعت موسیقی بانوان کافی است؟ پاسخ می‌دهد: نه خیلی کم است؛ چون هنرمند زن زیادی در ایران فعالیت می‌کنند. حداقل می‌شد ۱۵ اجرا باشد.«با چه دیدگاهی در جشنواره شرکت کردید؛ در شرایطی که برخی به علت اتفاقات اخیر، جشنواره را تحریم یا اجرایشان را لغو کردند؟»
اعتقاد داشتم که همه باید در جشنواره شرکت داشته باشیم. امسال نخستین تجربه حضور ما در جشنواره بود و از طرفی پیش از این اتفاقات تصمیم به شرکت در جشنواره گرفتیم که پذیرفته شدیم. موسیقی عرصه حرف زدن، تبادل نظر و مراودات فرهنگی است؛ به همین دلیل می‌خواستیم با حضور در این جشنواره کار خود را نسبت به دیگر گروه‌های جشنواره محک بزنیم، با هنرمندان شهرهای دیگر و بین‌الملل آشنا شویم و با دیگر گروه‌های داخلی حتی کار کنیم. او در پایان می‌گوید: تحریم کردن کار درستی نیست و باعث می‌شود که بهترین‌ها عرصه را خالی کنند و جای آنها با افراد مناسبی پر نشود. می‌توان با زبان هنر خیلی از گرفتاری‌ها و مشکلات مردم و جامعه را عنوان کرد. اعضای گروه «چریکه‌سنه» شامل لعیا طبیبی نوازنده کمانچه، شیبا صادقی نوازنده تار، روژینا وحیدی‌پور نوازنده دف، مونا مولایی نوازنده دهل و دایره، شادی غلامی خواننده، آزیتا ابراهیمی همخوان هستند و شرمین زرنشان نوازنده سنتور، قانون و سرپرست گروه است.
زرنشان در ادامه درباره حذف بخش بانوان از جشنواره و محدودیت‌هایی که برای این حوزه وجود دارد، اظهار می‌کند: حذف بخش بانوان از جشنواره همانند کارهای دیگر است که اجازه نمی‌دهند بانوان نقش مهمی داشته باشند. زمانی که گروه ما درخواست کنسرت برای اجرا در دیگر شهرهای ایران را می‌دهد، چون برگزاری کنسرت بانوان در اکثر شهرهای ایران با محدودیت همراه است موفق به این کار نمی‌شویم. مثلا یک بار قرار بود در شهرستان دیواندره کنسرت داشته باشیم ولی اجازه ندادند و مجوز صادر نشد.او اضافه می‌کند: برگزاری کنسرت بانوان در سنندج یا تهران کار خیلی راحت‌تری است، اما دیگر شهرها از اینکه ما در سنندج اجرای مخصوص بانوان داریم تعجب می‌کنند.زرنشان تصریح می‌کند: یک بار قصد داشتم در تهران کنسرت برگزار کنم ولی گفتند که تنها اجازه اجرا در فرهنگسرای نیاوران و تالار وحدت را داریم. چرا چنین محدودیتی باید باشد؟ چرا آقایان اجازه برگزاری کنسرت در برج میلاد را دارند ولی ما نداریم؟ دلیل اول این امر به بحث کنترل و نظارتی برمی‌گردد. در سنندج نیز این مشکل را داریم، به گونه‌ای که خانم‌ها تنها می‌توانند در سالن فروردین اجرا داشته باشند. محدودیت کار ما روز به روز بیشتر می‌شود، در ۲۲ سال فعالیتم حتی یک فیلم هم از اجرای خودم ندارم که بدانم بازدهی کارم به چه صورت بوده است؟
این هنرمند همچنین درباره مخالفت با اجرای ویژه بانوان در برخی از شهرها می‌گوید: اگر قانونی برای اجرای بانوان به تصویب می‌رسد باید در تمام ایران اعمال شود و اینگونه نباشد که تهران مجوز بدهد و کرمانشاه نه!
او ادامه می‌دهد: نمی‌دانم چرا موسیقی بانوان را در اولویت دوم قرار می‌دهند؟ نباید به این صورت باشد. هنرمندان مرد زیادی از جدا کردن کنسرت زنان و مردان ناراضی هستند؛ زیرا معتقدند که مرد و زن مکمل یکدیگر هستند و شرایط باید به گونه‌ای باشد که بتوانند با هم کنسرت برگزار کنند. ولی با همه باید شرایطی محیا باشد تا خوانندگان زن نیز بتوانند عرض‌اندام کنند و استعداد و هنرنمایی خود را نشان دهند. اکنون خوشبختانه این شرایط برای ما مهیا شده است و هم اینکه یک خانم بتواند به طور مستقل برای خودش گروهی داشته باشد خیلی خوب است.زرنشان درباره یکی از دلایل لزوم وجود کنسرت بانوان می‌گوید: کنسرت بانوان به خانم‌هایی که در آن حضور پیدا می‌کنند، روحیه و انگیزه می‌دهد؛ چراکه آنها از کارهای روزمره‌ای مانند خانه‌داری، بچه‌داری و مشکلات زندگی خسته هستند. این هنرمند می‌گوید که حضور بانوان در جشنواره موسیقی فجر باید جدیت بیشتری ادامه پیدا کند و حتی به مرحله‌ای برسد که بانوان در سال‌های آینده بتوانند جشنواره مستقلی برای خود داشته باشند؛ مثلا جشنواره «گل یاس» هر سال در تالار وحدت برگزار می‌شد ولی پس از یک دوره آن را منحل کردند.
تصریح می‌کند: جشنواره «گل یاس» برای معرفی هنرمندان زن مفید بود. همچنین خانم‌های زیادی از اجراهای آن استقبال می‌کردند؛ چراکه در سالن از لحاظ مختلف مانند پوشش راحت بودند.
هر بار حذف شدن بخش بانوان از جشنواره چه آسیب‌هایی را وارد می‌کند؟ می‌گوید: زمانی که مدام در ذوق کسی بزنید باعث دلزدگی او خواهید شد، حال هر چقدر هم که آن فرد خلاقیت داشته باشد و بخواهد کار خود را ارائه دهد. به دلیل وجود مشکلات برای اجرای بانوان، خیلی از هنرمندان زن ترجیح می‌دهند در خارج از کشور اجرا کنند. این مشکلات گاهی حتی باعث خارج شدن بانوان از دنیای هنر موسیقی می‌شود. ولی اگر بانوان بدانند امیدی هست و از آنها پشتیبانی می‌شود، کارهای بهتری ارائه خواهند داد و تلاش بیشتری برای رقابت با هنرمندان مرد خواهند کرد.به او می‌گوییم که امسال در بین ۹۰ اجرای جدول برنامه‌های جشنواره موسیقی فجر، پنج اجرای بانوان داریم. آیا این تعداد با توجه به بضاعت موسیقی بانوان کافی است؟ پاسخ می‌دهد: نه خیلی کم است؛ چون هنرمند زن زیادی در ایران فعالیت می‌کنند. حداقل می‌شد ۱۵ اجرا باشد.«با چه دیدگاهی در جشنواره شرکت کردید؛ در شرایطی که برخی به علت اتفاقات اخیر، جشنواره را تحریم یا اجرایشان را لغو کردند؟»
اعتقاد داشتم که همه باید در جشنواره شرکت داشته باشیم. امسال نخستین تجربه حضور ما در جشنواره بود و از طرفی پیش از این اتفاقات تصمیم به شرکت در جشنواره گرفتیم که پذیرفته شدیم. موسیقی عرصه حرف زدن، تبادل نظر و مراودات فرهنگی است؛ به همین دلیل می‌خواستیم با حضور در این جشنواره کار خود را نسبت به دیگر گروه‌های جشنواره محک بزنیم، با هنرمندان شهرهای دیگر و بین‌الملل آشنا شویم و با دیگر گروه‌های داخلی حتی کار کنیم. او در پایان می‌گوید: تحریم کردن کار درستی نیست و باعث می‌شود که بهترین‌ها عرصه را خالی کنند و جای آنها با افراد مناسبی پر نشود. می‌توان با زبان هنر خیلی از گرفتاری‌ها و مشکلات مردم و جامعه را عنوان کرد. اعضای گروه «چریکه‌سنه» شامل لعیا طبیبی نوازنده کمانچه، شیبا صادقی نوازنده تار، روژینا وحیدی‌پور نوازنده دف، مونا مولایی نوازنده دهل و دایره، شادی غلامی خواننده، آزیتا ابراهیمی همخوان هستند و شرمین زرنشان نوازنده سنتور، قانون و سرپرست گروه است.
