کارگران مریوانی ماسک و دستکش پیدا نمی‌کنند

به گزارش ایلنا، عبدالله بلواسی (فعال صنفی خبازان مریوان) در این رابطه می‌گوید: ویروس کرونا بهانه‌ای شده است برای سودجویی محتکران و سودجویان و دلیلی دیگر برای خالی‌تر شدنِ سفره‌های خالی کارگران و مزدبگیران!وی با بیان اینکه بهتر بود مرزهای خود را به روی چین می‌بستیم و این آفت بزرگ را به کشور راه نمی‌دادیم؛ می‌افزاید: به بهانه کرونا، سودجویان، ماسک و دستکش و مواد ضدعفونی را به چندین برابرقیمت فروختند و سود کردند اما سر کارگران بی‌کلاه ماند. در این بحران، بی‌عدالتی‌های بسیار دست به دست هم داد تا کارگران و مزدبگیران، نانی به کف نیاورند و نخورند!او در ارتباط با شرایط کارگران مریوان می‌گوید: در مریوان نیز مانند اغلب شهرهای کشور، ماسک و دستکش کمیاب شد و کارگرانی که مجبور بودند هر روز از خانه خارج شوند، نتواستند به راحتی اقلام بهداشتی پیدا کنند اما بودند انسان‌های شریفی که پول و سرمایه نداشتند اما شرافت داشتند و ماسک تولید کردند و در همین مریوان، رایگان میان مردم توزیع کردند.بلواسی اضافه می کند: بارها از تریبون‌های رسمی و مجاری خبررسانی اعلام می‌شود که «مردم به مسافرت نروید» اما ماشین‌های ترانزیتی مرز باشماخ (بیست کلیومتر تا مریوان) تا خود شهر مریوان صف کشیده‌اند! ما مردم مریوان گله‌ای از رانندگان این کامیون‌ها نداریم چراکه بسیاری از آنها، دنبال یک نان بخور و نمیر برای خانواده‌هایشان هستند و خودشان قربانیان نظام سرمایه‌داری به شمار می‌آیند، یکی از این رانندگان می‌گفت 35 روز است که خانواده‌ام را ندیده‌ام، اما چه کسی می‌داند که چه تعداد از این ماشین‌ها، ناقل ویروس کرونا هستند؟ چرا وقتی به مردم توصیه می‌شود که مسافرت نروید، کامیون‌های ترانزیت، بدون هیچ کنترلی به مریوان می‌آیند؟!
کولبران را دریابید!
این فعال صنفی در ادامه به وضعیت اشتغال کارگران مریوانی و کردستانی بعد از شیوع کرونا می‌پردازد: خیلی از شغل‌ها، تعطیل و بی‌رونق شده‌اند؛ مثلاً مرز کولبری «ته ته» که نزدیک مریوان است، توسط نیروهای انتظامی ایران و کردستان عراق، از دو سمت محصور و بسته شده است و کولبرانی که پیش از این با عبور از مرز به سختی امرار معاش می‌کردند، حالا بیکار و بی‌روزی مانده‌اند.بلواسی در پایان اضافه می کند: در کردستان، بیکاری زیاد بود؛ حالا کرونا هم مزید بر علت شده و خانواده‌های بسیاری که از طریق کار فصلی، کولبری یا ساختمانی پیش از این، کسب درآمد می‌کردند، حالا بدون درآمد مانده‌اند و شب عید، سفره‌هایشان از همیشه خالی‌تر است.