معضلی به نام ماسک

۱. با توجه به گفته های برخی مسئولان درباره تولید میلیونی ماسک در کشور، چرا ماسک ارزان قیمت و با تسهیلات ویژه، در اختیار اقشار کم درآمد و ضعیف جامعه قرار نمی گیرد؟
۲. آیا کنترل و نظارت دقیقی بر عرضه ماسک و قیمت آن وجود دارد یا مثل بسیاری دیگر از اقلام، دلالان در حال کنترل قیمت ها هستند؟
۳. گفته شد که استفاده از ماسک در اماکن عمومی مثل اتوبوس، مترو و .. اجباری است در حالی که دیده می شود این افراد بدون هیچ منعی در اماکن عمومی بدون استفاده از ماسک حاضر می شوند. آیا نظارت جدی و دقیقی در این زمینه وجود دارد و نوع برخورد با کسانی که ماسک نمی زنند چگونه خواهد بود؟
۴. درحال حاضر بدلیل استفاده حداکثری، ماسک با قیمت ۱۰۰۰ تا ۳۰۰۰ تومان در حال خرید و فروش است که اگر به صورت متوسط قیمت آن را ۱۵۰۰ تومان در نظر بگیریم هر فرد باید ماهانه حدود ۵۰ هزار تومان به خرید ماسک اختصاص دهد. با توجه به وضعیت اقتصادی مردم آیا این فشار مضاعفی به برخی اقشار کم درآمد وارد نمی کند و نباید راهکار مناسبی از سوی مسئولان برای آن اندیشیده شود؟
۵. چرا یک دستورالعمل مشخص و البته با ضمانت اجرایی برای استفاده از ماسک ابلاغ نشده است؟
۶. آیا بهتر نیست ابتدا ماسک مورد نیاز همه مردم با قیمت مناسب تضمین و پس از آن مثل بسیاری از کشورها افرادی که ماسک نمی زنند جریمه شوند؟
۷. با توجه به قیمت ماسک و عدم توانایی برخی از مردم در تهیه روزانه ماسک های یک بار مصرف، آیا استفاده از ماسک های دست ساز و پارچه ای واقعا راهکار مناسبی برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا است؟
۸. چرا برای کودکان که ناقلان خاموش به حساب می آیند و البته موارد متعددی از فوت بر اثر ابتلا به کرونا در آنها مشاهده شده، ماسک مخصوص تولید نمی شود؟
۹. در اسفند ۹۸ اخباری مبنی بر دستگیری برخی محتکرین اقلام بهداشتی منتشر شد. نتیجه آن بازداشت ها چه شد و آیا با دیگر محتکرانی که همچنان اقلام بهداشتی مثل ماسک را انبار می کنند برخوردی می شود؟
۱۰. شاید اساسی ترین سوال این است که با وجود همه هشدارها، خواهش ها و توصیه ها بر لزوم استفاده از ماسک در شرایط کنونی، چرا هنوز عده ای از مردم ماسک نمی زنند؟ آیا نمی توان چنین افرادی را قاتلان خاموش نامید؟