فوتبال ایران ۱۵ سال از آسیا عقب است

گروه ورزشی: مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا به روز پایانی خود نزدیک می‌شود و حذف دو تیم از چهار نماینده کشورمان در این مسابقات قطعی شده است. صعود دو نماینده دیگر کشورمان هم در گروی پیروزی در بازی پایانی است و این نشان از عدم توفیق نسبی تیم های ایرانی در این فصل از لیگ قهرمانان آسیا می باشد.
مسعود اقبالی کارشناس فوتبال و مدرس فیفا در خصوص عملکرد چهار نماینده کشورمان در این بازیها با به گفتگو پرداخت.

۱- سپاهان؛ سرمایه سوزی با انتخاب مربی
اقبالی در خصوص نماینده اصفهان در لیگ قهرمانان اظهار داشت: سپاهان از بهترین تیم های ایرانی و تیمی با سابقه در آسیا است و باتوجه به این که فصل آینده هم سهمیه آسیا ندارد، باید امسال بهترین بهره برداری را از این مسابقات انجام می‌داد که اینگونه نشد.تیمی با این همه تجربه، ستاره و امید که سرمایه گذاری خوبی هم داشته نباید مسئولیت هدایتش را به نویدکیا می سرپردند. نویدکیا اسطوره فوتبال اصفهان است و بعدها می‌تواند بهترین سرمربی برای سپاهان باشد. اما این عجیب است که در این شرایط او را بدون حتی یک دقیقه سابقه و تجربه روی نیمکت این تیم بنشیند.نتیجه این می‌شود که سرنوشت سپاهانی که از دو بازی اول یک پیروزی خوب داشت و شانس خوبی برای صعود داشت، به حذف زود هنگام می‌انجامد. سپاهانی‌ها دست به سرمایه سوزی زدند. با این انتخاب هم شانس توفیق در آسیا را از بین بردند و هم ممکن است باعث سوختن نویدکیا هم بشوند.

۲- شهرخودرو؛ تجربه اندوزی در آسیا
کارشناس فوتبال گفت: شهرخودرو سابقه سپاهان را نه در ایران و نه در آسیا ندارد. شاید از روز اول هم شهرخودرو با هدف تجربه اندوزی آسیایی در این مسابقات حضور یافت و انتظار بالایی هم از آنها نمی رفت.اگر به جدول مسابقات نگاه کنیم می بینیم آنها ضعیف ترین عملکرد را در بین تیم های ایرانی داشتند. اما اگر بازیهای شهرخودرو را نگاه کنیم می بینیم که نسبت به تجربه شان بد هم نبودند. 

۳- استقلال؛ نامجو مطلق باید از این فرصت استفاده کند
اقبالی در خصوص آبی پوشان بیان داشت: استقلال با دشواری‌های زیادی به این مسابقات رسید. آنها کلا فصل عجیبی را سپری کردند و با تغییرات فراوان به این مسابقات رسیدند. شاید در شرایط عادی هرگز نوبت سرمربیگری استقلال به مجید نامجو مطلق نمی‌رسید. اما حالا که با این شرایط به شکل ناگهانی این فرصت در اختیار وی قرار گرفت، باید از آن نهایت استفاده را می‌کرد. چه بسا اگر آقا مجید از این فرصت استفاده خوبی می‌کرد خودش تثبیت می‌شد.اشتباه نامجو قبل از اعزام به مسابقات این بود که کادرش را تقویت نکرد. او می‌توانست یکی دو مربی باتجربه استقلالی که دارای تجربه هستند را به کادرش اضافه کند تا هم وزن نیمکت استقلال در سطح آسیا بالا برود و هم شانس موفقیت خودش بیشتر شود. در باره عملکرد فنی استقلال در همان یک بازی که به میدان رفته هم باید بگویم آنها کاملا سردرگم و شلخته بازی کردند. مقابل الشرطه یک نیمه خیلی بد گذراندند و در نیمه دوم هم به لطف درخشش علی کریمی و خستگی تیم شرطه میدان را گرفتند. اگر یکی دو کمک باتجربه روی نیمکت استقلال بود و به موقع مشورت هایی به نامجو می داد، وی می توانست به راحتی از خستگی الشرطه استفاده کرده و از طریق نقاط ضعفش به این تیم ضربه بزند.در این بازی نهایت نوآوری فرستادن محمد دانشگر به خط حمله بود و از حرکات ترکیبی و تاکتیکی هم اثری دیده نشد. خیلی از بازیکنان آماده نبودند که دلیل آن را نمی‌دانم. خط حمله هم خوب تغذیه نشد و به جز یکی دو صحنه که مطهری فشار آورد و در موقعت گل قرار گرفت، به مهاجمان توپ خوبی نرسید. این تیم هنوز شانس دارد تا با غلبه بر الاهلی به مرحله بعدی صعود کند. اما پیروزی بر الاهلی با شیوه‌ای که مقابل الشرطه بازی کردند بسیار سخت خواهد بود.

۴- پرسپولیس؛ دور از آمادگی همیشگی
مدرس AFC تصریح کرد: شاید پرسپولیس تا اینجای کار بهترین عملکرد را در بین تیم های ایرانی داشته باشد، اما این تیم هم از سطح اول آسیا بسیار فاصله دارد. سرخ پوشان مقابل التعاون پیروز شدند اما التعاون تیمی ضعیف در فصل جاری عربستان بود و بعد از شکست مقابل پرسپولیس با ۶ گل مغلوب الشارجه شد. الدحیل هم در حالی که فوتبال خوبی ارائه نداد پرسپولیس را برد.گل محمدی باتجربه ترین مربی در بین مربیان ایرانی در لیگ آسیا است و تجارب خوبی از حضور در این مسابقات دارد و یک کمک به اسم مطهری دارد که با خودش کاملا هماهنگ است و مشورت‌های خوبی می‌دهد. اما همه اینها برای موفقیت در آسیا کافی نیست. من از پرسپولیس هم در این بازیها چیز خاصی ندیدم و آنها هم با سطح اول فوتبال آسیا فاصله زیادی دارند. 

فوتبال ما و فوتبال آسیا
اقبالی در ادامه خاطرنشان ساخت: فوتبال ما با مشکلات عمیق و بزرگی مواجه است. در همه سالهایی که فوتبال آسیا حرکت رو به جلو با سرعت زیاد را تجربه می‌کرد، فوتبال ما در باد موفقیت‌های گذشته خوابید و مغرورانه درجا زد و حتی رو به عقب رفت. باید واقعیت را بپذیریم ولو این که تلخ باشد. واقعیت تلخ در باره فوتبال ما این است که سال‌ها از سطح اول فوتبال آسیا عقب هستیم.شما به امکانات قطر، امارات، عربستان، چین، ژاپن و خیلی دیگر از کشورهای آسیایی نگاه کنید و آن را با امکانات فوتبال خودمان مقایسه کنید. کره و ژاپن در گذشته میزبانی جام جهانی را تجربه کردند و قطر هم قرار است میزبان جام جهانی آینده باشد. به ورزشگاه‌های این کشور نگاه کنید که ما حتی یکی از آنها را نداریم. در بعد سرمایه گذاری هم ممکن نیست به پای این کشورهای پیشرفته برسیم. در مدیریت سال‌های زیادی از آنها عقب هستیم و از نظر فنی هم که نتایج نشان می‌دهد.اگر فوتبال در کشورهای پیشرفته آسیایی همین جایی که امروز قرار دارد توقف کرده و هیچ پیشرفتی نکند و در فوتبال ما انقلابی صورت گیرد که با سرعت در زمینه‌های ساختار، فنی، امکانات، سرمایه گذاری و مدیریت پیشرفت کنیم، شاید ۱۵ سال بعد به جایی که امروز ژاپن، کره، قطر و... قرار دارند برسیم. ما هنوز فوتبال را به چشم «بازی» نگاه می‌کنیم در حالی دنیا این رشته را به چشم آمیخته‌ای از «ورزش، صنعت، تجارت، اقتصاد و سیاست» است. ما باید نگاه مان را به فوتبال تغییر دهیم. تا جایی که باشگاه‌های ما حیاط خلوت مدیران سیاسی باشند و به آن «باری به هر جهت» نگاه کنیم، تا زمانی که به اندازه کافی در آن سرمایه گذاری نکنیم، تا زمانی که در این رشته به معنای واقعی کلمه و نه در شعار حرفه‌ای نشویم، وضعیت همین است و روز به روز هم فاصله فوتبال ما از سطح اول آسیا بیشتر و بیشتر خواهد شد.مخلص کلام این که با این وضعیت فوتبال ما هیچ چیز نمی شود و تنها در سطح یک بازی (کودکانه) و سرگرمی باقی می ماند.