وضعیت ثابت ایران در برابر متغیر‌های جهانی

گروه سیاسی: روزنامه آفتاب یزد نوشت: عباس عبدی، فعال سیاسی می‌گوید: در شرایط کنونی چه یک نفر پوپولیست سر کار بیاید و چه فردی که به ظاهر برنامه‌ای نوشته باشد در ساختار موجود تفاوت چندانی در نتیجه نهایی ندارد. همه اینها نهایتا روی یک ریل می‌افتند و همان را باید تا آخر بروند و این همان وضعیتی است که می‌بینیم مگر اینکه مسیر این ریل به طور کلی بازسازی و اصلاح شود، آن موقع دیگر کسی با شعار پوپولیستی و عوام فریبانه و پوچ نمی‌تواند سر کار بیاید و مجبور است که برنامه قابل اجرا ارائه دهد. فقط در این صورت است که ما میان برنامه‌های مختلف می‌توانیم داوری کنیم که کدامین آنها برای مملکت بهتر است. ولی در شرایط کنونی، مملکت پیشا برنامه است، یعنی قبل از هرگونه برنامه ریزی برای اداره امور، این ریل باید درست شود که متاسفانه ربطی به انتخابات ریاست جمهوری ندارد.ما قبل از انقلاب و در اوایل دهه ۵۰ دوستی در محله ما بود و یک ویژگی جالب داشت؛ او همیشه یک پیراهن و یک کت می‌پوشید، حالا چه از آسمان برف می‌آمد و زمین یخ زده بود و چه در تابستانی که می‌توانستی با آفتاب آن نیمرو درست کنی! لباس او همیشه یکی بود. وضعیت ایران هم در برابر متغیرهای خارجی اینگونه شده است؛ چه بایدن رئیس جمهور باشد چه ترامپ، لباس اینها یکی است و فرقی نمی‌کند. فکر می‌کنند که این یک حُسن است درحالی که این ویژگی مثبت نیست و نقطه منفی در سیاست و کشورداری است که متاسفانه تغییرهای بیرونی و درونی در سیاستهایش تاثیر نمی‌گذارد، بنابراین به نظر من اگر همینطور ادامه پیدا کند این نتیجه انتخابات هم اخیر هیچ تاثیری اساسی ندارد و روندی که در حال حاضر هست ادامه خواهد داشت.
اصلاح‌طلبی یک اسم یا صفت است. اگر اسم است مثلا اسم یک آدم کچل را ممکن است زلف‌علی بگذارند و بعد بپرسیم که او چقدر زلف دارد؟ در حالی که این کلمه زلف اسم او است و رسم او نیست. بنابراین اگر منظورتان از اصلاح‌طلبان، همین نیروهای اصلاح‌طلبی که فعال هستند، بنده نمی‌دانم آنها چگونه خواهند آمد چون هنوز چیزی از خودشان نشان نداده‌اند و برایم نیز مهم نیست که با صفت اسمی و نه رسمی اصلا شانسی برای حضور انتخاباتی دارند یا خیر، چون تاثیر آنچنانی در سرنوشت کشور نخواهند داشت.
 اصلاح‌طلب فقط در فرآیندی شرکت می‌کند که امیدی به اصلاحات هم در آن وجود داشته باشد؛ فارغ از این که خودشان برنده شوند یا بازنده. باید منتظر بمانیم و ببینیم که آیا سیستم مجموعه این فرآیند را شکل می‌دهد یا خیر؛ اگر فرآیندی را شکل داد که طی آن فرآیند امید به اصلاحات شکل گرفت آن موقع یک اصلاح‌طلب واقعی می‌تواند و می‌باید در آن شرکت کند، چه برنده شود چه بازنده. در غیر این صورت اصلاح‌طلبانِ اسمی شرکت خواهند کرد که من پیگیر کار آنها نیستم. البته اصلاح‌طلب رسمی و نه اسمی باید به شکل‌گیری این فرآیند مستقل از این که خودش شانس دارد یا ندارد کمک کند.