کاندیداها به جای ارائه راهکار، بالای منبر می‌روند

گروه سیاسی: یک فعال سیاسی  دلیل سرد بودن مناظرات برگزار شده را را رفع تکلیف طراحان سوال دانست و درباره حمله کاندیداها به دولت گفت:« انگار از واجبات است که همه به دولت حمله کنند، گویی هیچکدام تا به الآن در ایران زندگی نکرده و تاکنون هیچ مسئولیتی نداشتند. هر کدام از نامزدها مسئولیتی داشته و اگر فردی درباره مسئولیت‌های آنان نیز موشکافی کند، مشکلات دستگاه تحت نظر آن‌ها را به مراتب بیشتر از مشکلات دولت خواهد دید.»
محمدرضا خباز می‌گوید:« بارها گفته شده است که آقایان کاندیدا اگر پیشنهادی هم می‌دهند منابع خود را هم معرفی کنند. مثلا شما می‌گویید که وضع اقتصاد و تورم خراب است، این‌ها صحبت‌های مردم عادی است. تفاوت شما با مردم عادی چیست که سه ساعت از برنامه تلویزیون به شما اختصاص یافته است؟ شما باید راهکار همراه با منطق و استدلال علمی ارائه کنید اما نامزدها یا به دولت حمله می‌کردند، یا همان سوال را لغت به لغت معنا می‌کردند و یا خارج از موضوع صحبت می‌کردند.»
وی گفت:مناظره دوم برخلاف انتظار همه‌ما نسبت به مناظره اول از اهمیت کمتری برخوردار بود. یعنی تصور ما و برخی از دوستان که با آن‌ها مشورت می‌کردم، بر این بود که به دلیل گذشت چهارسال از مناظرات سال ۹۶، ممکن است بسیاری از مطالب را به فراموشی سپرده باشند. بنابراین، مناظرات در جلسه اول اهمیت آن‌چنانی نداشته و از مناظره‌ی دوم وضع بهتر خواهد شد. سوالات جدی‌تر و مهم‌تری مطرح خواهد شد؛ اما متاسفانه آنچه مشاهده کردیم مصداق آن بود که هرچه آید سال نو، گوییم دریغ از پارسال.متاسفانه، سطح مناظره دوم از مناظره اول، اگر پایین‌تر نبود، بالاتر نیز نبود. دلیل این امر نیز اسقاط تکلیف طراحان سوال بود. به این معنا که از گردن خود رفع تکلیف کنند و تنها بگویند که ما مناظره‌ای برگزار کردیم و همچنین سوال‌های اساسی مورد نیاز مردم پرداخته نشد.خدا مرحوم نوذری را رحمت کند، در گذشته مسابقاتی در تلویزیون برگزار می‌کرد و می‌گفت از کی بپرسم؟. اگر "از کی بپرسم" را آقای حیدری انجام می‌داد، تبدیل به مسابقات مرحوم نوذری می‌شد. درحالی که این مناظره، سرنوشت‌ساز است، مردم می‌خواهند تصمیم بگیرند و سرنوشت حداقل چهار سال آینده خود را تعیین کنند، اما دلیل پایین بودن سطح سوالات را نمی‌دانم. مهم‌تر آن، برخی از کاندیداهای محترم اصلا به سوالات پاسخ نمی‌دادند. در واقع، این از رِی می‌گفت و او از روی پاسخ می‌داد.برای مثال،آقای حیدری سوال کرد که دیپلماسی اقتصادی چقدر می‌تواند در دولت شما نقش داشته باشد؛ آقای کاندیدا به دولت حمله می‌کرد. در ابتدا، انگار از واجبات است که همه به دولت حمله کنند، گویی هیچکدام تا به الآن در ایران زندگی نکرده و تاکنون هیچ مسئولیتی نداشتند. هر کدام از نامزدها مسئولیتی داشته و اگر فردی درباره مسئولیت‌های آنان نیز موشکافی کند، مشکلات دستگاه تحت نظر آن‌ها را به مراتب بیشتر از مشکلات دولت خواهد دید.
خباز  گفت:متاسفانه، اکنون دیواری از دیوار دولت کوتاه‌تر نیست. نامزدها در ابتدا به دولت حمله کرده و سپس جای ارائه راهکار، صحبت‌های خودشان را مطرح یا برای مثال، دیپلماسی اقتصادی را معنا می‌کردند. ما که از کاندیداها معنا کردن نمی‌خواهیم و این جا هم کلاس درس نیست. مردم راهکار می‌خواهند.برای مثال، مجری درباره تشویق و آماده کردن جوانان به ازدواج سوال می‌کند، آقای کاندیدا، اندر فضائل ازدواج می‌گوید. این جا که برای منبری دعوت نکرده‌اند، بلکه به مناظره کاندیداهای ریاست جمهوری دعوت شده‌اید. مثلا باید بگویند که برای ذوب شدن یخ ازدواج، فلان برنامه را دارم.بارها گفته شده است که آقایان کاندیدا اگر پیشنهادی هم می‌دهند منابع خود را هم معرفی کنند. مثلا شما می‌گویید که وضع اقتصاد و تورم خراب است، این‌ها صحبت‌های مردم عادی است. تفاوت شما با مردم عادی چیست که سه ساعت از برنامه تلویزیون به شما اختصاص یافته است؟ شما باید راهکار همراه با منطق و استدلال علمی ارائه کنید اما نامزدها یا به دولت حمله می‌کردند، یا همان سوال را لغت به لغت معنا می‌کردند و یا خارج از موضوع صحبت می‌کردند.
این فعال سیاسی گفت: گویا برخی از آقایان از روشنگری نبودن هدف مناظره خبر داشتند. به عنوان مثال، اگر در ۲ مناظره گذشته، یکی از سوالات این بود که "آیا شما جنگ اقتصادی را قبول دارید یا خیر؟ و برای رهایی از جنگ اقتصادی چه برنامه‌ای دارید؟ و چه افرادی موجب ایجاد این جنگ اقتصادی شده‌اند." پاسخ این سوالات باید برای مردم شفاف شود. به عنوان مثال سوالاتی در مورد "هماهنگی میان بخش‌های دولتی"، "رشد نرخ جمعیت" یا "عدالت اجتماعی" پرسیده شد و آقای کاندیدا با جنبه گردن‌کلفتی و گردن‌کشی به این سوالات پاسخ داد.این گونه پاسخ‌ها بر روحیات مردم اثر منفی دارد و این گونه می‌پندارند که فلان کاندیدا برای رجز خوانی آمده است نه برای ریاست جمهوری. یکی از آقایان نیز، دلیل آمدنش به عرصه انتخابات را برای رجزخوانی دانست. اینجا که جای رجزخوانی نیست. این جا، جای روشنگری است. باید مردم را در رابطه با این مسائل آگاه کرد تا این که علاقمندان به تصمیم‌گیری برای آمدن پای صندوق‌های رای، از میان آقایان، اصلح را برگزینند. متاسفانه این اتفاق نیفتاد و آقایان خارج از موضوع صحبت کرده و برخی از کاندیداها بیت‌الغزلشان حمله به دولت بود.
خباز در ادامه گفت:آیا تمام گرفتاری‌ها در کشور، بر دوش دولت است؟ قوه قضائیه یا قوه مقننه با این حجم از حوادث، مشکلی ندارد؟ نهادهای انقلابی علیه‌السلام‌اند و مشکلی ندارند؟ به نظر من، دیواری کوتاه‌تر از دیوار دولت نبود. البته برای دلخوش کردن مردم، مانند نمک طعام ممکن است اثری داشته باشد اما کاندیداها آنقدر شورش را درآوردند که پاسخ بعدی آنان قابل حدس بود.