تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۷/۲۷ ساعت ۱۶:۱۱
کد مطلب : ۳۰۰۲۶۴
آیا آرامش به لیبی بازمی‌گردد؟
گروه بین الملل:ده سال پس از پایان رژیم معمر قذافی، لیبی یک دهه جنگ و هرج و مرج را گذرانده و اکنون این سوال مطرح است آیا بالاخره این کشور عربی روی ثبات و آرامش را خواهد دید؟
روزنامه کانادایی لو دووار در تحلیلی از شرایط کنونی لیبی در دهمین سالگرد مرگ معمر قذافی، دیکتاتور این کشور به قلم فابین دگلیز آورده است : بهارعربی مقدمه زمستانی طولانی در لیبی بود، در جایی که صلح شکننده‌ای یک سال پس از امضای آتش بس بین دولت وفاق ملی و نیروهای "ارتش ملی لیبی" به ریاست خلیفه حفتر حاکم است.
از سال ۲۰۱۱ و با پایان ۴۲ سال رژیم ترور، فرانسه، انگلستان و ایالات متحده، به همراه روسیه و ترکیه به منظور حفظ نفوذ سیاسی و اقتصادی خود به درگیری‌های منطقه‌ای بدون هیچ برنامه مشخصی برای بازسازی این کشور، دامن زده‌اند.
سقوط قذافی ناشی از این ایده ساده لوحانه بود که لیبیایی ها از ظرفیت سیاسی برای سازماندهی خود برای ایجاد مرحله گذار برخوردار هستند. اما ده سال بعد، بیش از هر چیز این تصور وجود دارد که باید یک رئیس جمهور قوی که نحوه انحصار منابع، مهار خشونت و مجبور کردن جنگجویان به صلح را بداند، روی کار بیاید.
در آستانه انتخابات ریاست جمهوری که برای احیای وحدت لیبی بسیار مهم ارزیابی شده است، سیف الاسلام قدافی دیگر جاه‌طلبی‌های سیاسی خود را پنهان نمی کند. پسر دوم دیکتاتور سابق مدعی است برای رفع ۱۰ سال انفعال و اختلافات سیاسی که همچنان لیبی را در فقر نگه داشته، برنامه دارد.
"آنها به کشور تجاوز کردند. لیبی را به زانو درآوردند". این جملات سیف الاسلام قذافی به نیویورک تایمز بود او جناح‌های منطقه‌ای را متهم به تقسیم لیبی کرده و گفته است: نه پولی وجود دارد و نه امنیت. اینجا دیگر جای زندگی نیست. به پمپ بنزین بروید: بنزین وجود ندارد. ما نفت و گاز به ایتالیا صادر می کنیم. ما نیمی از ایتالیا را روشن می کنیم و اینجا خاموشی داریم. این ورای یک شکست است، این یک افتضاح است.
دو ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری که قرار است زیر نظر سازمان ملل متحد در ۲۴ دسامبر برگذار شود، نامزدی سیف الاسلام اما هنوز رسمی نشده است. حامیان قذافی همچنان یک قدرت در لیبی محسوب می‌شوند اما زمینه هنوز برای سیف الاسلام بسیار خطرناک است.اما آیا لیبی سرانجام با این انتخابات صفحه یک دهه هرج و مرج را ورق می‌زند؟مقامات خارجی برگزاری انتخابات را در اولویت خود قرار داده و چشم خود را بر بی‌نظمی در روند سیاسی از جمله اتهامات مربوط به فساد دولتمردان بسته‌اند.یک دیپلمات اروپایی می‌گوید: ما می‌دانیم که بی نظمی‌هایی حتی فساد وجود داشته است ، اما هنوز معتقدیم که راه حل در این انتخابات نهفته است.
یک دهه درگیری زیرساخت‌ها را خراب کرده و اقتصاد را تحت تاثیر قرار داده است و کشور را دچار قطع مزمن برق و تورم کرده است، بسیاری از مردم شک دارند که این روند مسائل عمیق را حل کند. این وضعیت باعث نوستالژی دوران قذافی شده است. کسی که به طرز وحشیانه‌ای همه اشکال مخالفت را از بین برد اما مردم از استانداردهای بالای زندگی برخوردار بودند که ثروت عظیم نفتی لیبی آن را تأمین می کرد و بالاترین تولید ناخالص داخلی سرانه در آفریقا را بوجود آورده بود. این تضاد کامل با امروز است.
شش ماه آینده به ما خواهد گفت که آیا دوره آرام پس از آتش بس اکتبر ۲۰۲۰ تنها فرصتی برای جناح‌های مسلح برای التیام زخم های خود بوده یا پیشرفت واقعی به سوی راه حل سیاسی بوده است."
از سال ۲۰۱۱ و با پایان ۴۲ سال رژیم ترور، فرانسه، انگلستان و ایالات متحده، به همراه روسیه و ترکیه به منظور حفظ نفوذ سیاسی و اقتصادی خود به درگیری‌های منطقه‌ای بدون هیچ برنامه مشخصی برای بازسازی این کشور، دامن زده‌اند.
سقوط قذافی ناشی از این ایده ساده لوحانه بود که لیبیایی ها از ظرفیت سیاسی برای سازماندهی خود برای ایجاد مرحله گذار برخوردار هستند. اما ده سال بعد، بیش از هر چیز این تصور وجود دارد که باید یک رئیس جمهور قوی که نحوه انحصار منابع، مهار خشونت و مجبور کردن جنگجویان به صلح را بداند، روی کار بیاید.
در آستانه انتخابات ریاست جمهوری که برای احیای وحدت لیبی بسیار مهم ارزیابی شده است، سیف الاسلام قدافی دیگر جاه‌طلبی‌های سیاسی خود را پنهان نمی کند. پسر دوم دیکتاتور سابق مدعی است برای رفع ۱۰ سال انفعال و اختلافات سیاسی که همچنان لیبی را در فقر نگه داشته، برنامه دارد.
"آنها به کشور تجاوز کردند. لیبی را به زانو درآوردند". این جملات سیف الاسلام قذافی به نیویورک تایمز بود او جناح‌های منطقه‌ای را متهم به تقسیم لیبی کرده و گفته است: نه پولی وجود دارد و نه امنیت. اینجا دیگر جای زندگی نیست. به پمپ بنزین بروید: بنزین وجود ندارد. ما نفت و گاز به ایتالیا صادر می کنیم. ما نیمی از ایتالیا را روشن می کنیم و اینجا خاموشی داریم. این ورای یک شکست است، این یک افتضاح است.
دو ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری که قرار است زیر نظر سازمان ملل متحد در ۲۴ دسامبر برگذار شود، نامزدی سیف الاسلام اما هنوز رسمی نشده است. حامیان قذافی همچنان یک قدرت در لیبی محسوب می‌شوند اما زمینه هنوز برای سیف الاسلام بسیار خطرناک است.اما آیا لیبی سرانجام با این انتخابات صفحه یک دهه هرج و مرج را ورق می‌زند؟مقامات خارجی برگزاری انتخابات را در اولویت خود قرار داده و چشم خود را بر بی‌نظمی در روند سیاسی از جمله اتهامات مربوط به فساد دولتمردان بسته‌اند.یک دیپلمات اروپایی می‌گوید: ما می‌دانیم که بی نظمی‌هایی حتی فساد وجود داشته است ، اما هنوز معتقدیم که راه حل در این انتخابات نهفته است.
یک دهه درگیری زیرساخت‌ها را خراب کرده و اقتصاد را تحت تاثیر قرار داده است و کشور را دچار قطع مزمن برق و تورم کرده است، بسیاری از مردم شک دارند که این روند مسائل عمیق را حل کند. این وضعیت باعث نوستالژی دوران قذافی شده است. کسی که به طرز وحشیانه‌ای همه اشکال مخالفت را از بین برد اما مردم از استانداردهای بالای زندگی برخوردار بودند که ثروت عظیم نفتی لیبی آن را تأمین می کرد و بالاترین تولید ناخالص داخلی سرانه در آفریقا را بوجود آورده بود. این تضاد کامل با امروز است.
شش ماه آینده به ما خواهد گفت که آیا دوره آرام پس از آتش بس اکتبر ۲۰۲۰ تنها فرصتی برای جناح‌های مسلح برای التیام زخم های خود بوده یا پیشرفت واقعی به سوی راه حل سیاسی بوده است."
پربينندهترين مطالب و خبرها
