حقوق کارگران و بازنشستگان را افزایش دهید

گروه اقتصادی: پانزدهم آبان، اولین جلسه شورایعالی کار در دولت سیزدهم برگزار شد. عبدالملکی وزیر کار در تشریح خروجی این جلسه گزارشی منتشر کرده است؛ در این گزارش به نکاتی اشاره شده است از جمله اینکه «وقتی قیمت نهاده ها، افزایش پیدا می‌کند، تولیدکننده تحت فشار قرار می‌گیرد و مجبور است که برای جلوگیری از ضرر، قیمت کالا را افزایش دهد، در نتیجه، تورم شکل می‌گیرد و مشکلات معیشتی برای توده مردم و کارگران ایجاد می‌شود» یا «هم کارگران و هم کارفرمایان باید مقدورات و شرایط یکدیگر را لحاظ و به خواسته‌های یکدیگر توجه کنند و نمایندگان کارگران بر این نکته اصرار دارند که نباید به کارفرمایان فشار وارد شود و متقابلاً کارفرمایان و نمایندگان کارفرمایی نیز معتقدند که باید برای رفاه کارگران تلاش کنند تا چرخ تولید، متوقف نشود.»

حسین حبیبی (عضو هیات مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور) در انتقاد از این اظهارات می‌گوید: همه می‌دانند هرچه قیمت عوامل تولید افزایش یابد، قیمت محصول تولید شده صنعتی و غیرصنعتی افزایش می‌یابد. این هم برمی‌گردد به سیاستهای اقتصادی دولت‌ها و همانطور که می‌دانید مواد اولیه در انحصار دولت است؛ کالاهای پایه مانند خودروسازی و مسکن، اقلام مواد غذایی و دارو و درمان در انحصار دولت است و این دولتهای ایران بودند که همیشه اقدام به افزایش قیمت‌ها جهت تامین هزینه‌های دولت کرده‌اند و مردم و بویژه کارگران نیز محکوم به پذیرش قوانین اقتصادی بوده و هستند و هر که زور بیشتری دارد منافع خود را بیشتر پیش می‌برد!

وی ادامه می‌دهد: آقای عبدالملکی تورم به خاطر سیاستهای اقتصادی دولت‌ها افسارگسیخته و به اینجا رسیده اما شورایعالی کار محل بررسی چرایی تورم و مشکلات کارفرمایان نیست. مشکلات کارفرمایان را دولت باید حل کند ولی افزایش حقوق کارگران شاغل و بازنشسته موضوع مواد ۴۱.۱۶۷و ۱۶۸ قانون کار باید توسط شورایعالی کار عملی شود.

حبیبی اضافه می‌کند: جناب آقای عبدالملکی برخلاف نظر شما معتقدم سیاست اول دولت سیزدهم باید تامین معیشت شایسته برای بیش از ۴۲ نفر جامعه کارگری از طریق افزایش حقوق عادلانه توسط شورایعالی کار باشد. آقای عبدالملکی مقدورات و شرایط کارفرمایان را دولت سیزدهم باید لحاظ کرده و درنظر بگیرد و دولت و کارفرمایان نیز مقدورات و شرایط کارگران را در شورایعالی کار در نظر بگیرند.

او با بیان اینکه «اینکه می‌گویید کارگران و کارفرمایان مقدورات و شرایط یکدیگر را لحاظ کرده و به خواسته‌های یکدیگر توجه کنند، بنای ناسازگاری گذاشتن با کارگران مانند دولتهای گذشته است» ادامه می‌دهد: دولت‌ها و کارفرمایان بیش از چهل سال است کارگران را از داشتن نعمت امنیت شغلی و معیشت در شان و منزلت و افزایش قدرت خرید و تشکل‌یابی محروم کرده‌اند حالا بازهم کارگران باید بزرگواری کنند که چه شود؛ که بیشتر تحقیر شوند و دم بر نیاورند! دهه‌هاست کارگران بدترین شرایط را تجربه کرده‌اند، هم امنیت شغلی و مالی وهم معیشت و قدرت خریدشان را از دست دادند، آنوقت می‌گویید همواره کارگران پشتیبان و حامی کارفرمایان هستند؟!

حبیبی در پایان می‌گوید: کدام نمایندگان کارگران اصرار دارند که نباید به کارفرمایان فشار وارد کرد؛ شاید اشتباه برایتان ترجمه کرده‌اند! این کارگران هستند که بیش از چهل سال است که بیشترین فشار را تحمل می‌کنند. نمایندگان کارفرمایان نیز باید تلاش کنند حقوق عادلانه و رفاهیات کارگران را تامین کنند. لطفاً چگونگی وضعیت اسفناک و رنج‌آور و آدرس‌ها را از خود کارگران و نمایندگان واقعی کارگران جستجو کنید تا دچار قضاوت ناصحیح نشوید، تا به شما آدرس غلط ندهند!