گروه فرهنگي: خانه بابا سيدشمسالدين با عمري 200 ساله و بدون كوچكترين تغيير در اجرا و بافت قديمي خود به تائيد سازمان ميراث فرهنگي تنها خانه باستاني است كه همه اجزا و گوشه و كنار آن دست نخورده بوده و نمايانگر كامل معماري اوائل دوره قاجاريه است كه ضرورت نگهداري و توجه ويژهاي طلب ميكند.
دكترسيدمحمدتقي سيدصدر با اعلام اين مطلب به خبرنگار ما گفت: مالكان خانه نيز خود از مروجان و مشوقان ميراث فرهنگي به ويژه صنايع دستي ميباشند و اين خانه را در راستاي توسعه و ترويج صنايع دستي بانوان و جشنهاي مرتبط با كودكان مانند روز جهاني كودك، هفته كتاب و امثالهم با همكاري سازمان جهاني يونيسف، كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان به مركزي براي بالندگي كودكان و بانوان تبديل كردهاند. متاسفانه موضوع حياتي امنيت خانه كه لازمه ادامه فعاليت و تعطيل نشدن اين محل است به هيچ وجه در قاموس مديريت ميراث فرهنگي دزفول جائي نداشته و نسبت به آن كمال بيتفاوتي را به خرج ميدهند.
وي افزود: متاسفانه از مهرماه سالجاري كه فعاليتهاي فرهنگي گستردهتري در اين خانه صورت گرفته بيش از 10بار خلافكاران و سارقان به آن دستبرد زده و اجناز مختلف از جمله سينهجات با ارزشي را با شكستن قفل شبستان كه به موزه تبديل شده به سرقت بردهاند. روز شنبه سوم اسفند نيز در ساعات بعدازظهر به منزل وارد شده به دليل بسته بودن اتاقها با خراب كردن ديوارها كليد، پريز، سيم و حتي كندن ديوار قوطي مينياتوري برق را با خود بردهاند. به اين اكتفا نكرده و با شكستن لولههاي آب، تعدادي شيشهآلات و... نيز سرقت كرده و جريان آزاد آبخانه را پوشانده بوده كه خوشبختانه همسايگان از صداي ريزش آب متوجه شده و جريان آب را قطع كردهاند و از وارد شدن آسيب بيشتر جلوگيري نمودند.
صدر ادامه داد: تنها خواسته مالكان اين است كه نمايندهاي از يگان حفاظت ميراث به همراه نماينده آگاهي در محل حضور يافته با شناخت راههاي نفوذ خلافكاران نسبت به تهيه پيشنهادي براي پايان دادن به اين تخلفات با مالكان خانه همراهي و همكاري به عمل آورند تا شايد بتوان چارهسازي كرد و امنيت را به خانه بازگرداند. متاسفانه ميراث حتي براي ملاحظه و ثبت واقعه نيز با وجود پيگيريهاي مكرر مالكان نيرويي اعزام نكرده و امنيت خانه را كه خود در بازسازي آن مشاركت داشته امري شخصي و مربوط به مالكان ميداند!
وي در خاتمه خطاب به مسئولان فرهنگي استان خوزستان اعلام كرد: در صورت بيتوجهي غيرمسوولانه ميراث فرهنگي عليرغم ميل باطني خود مجبور هستند كه با بهم زدن بافت سنتي آن از حريم اين ملك محافظت نمايند گرچه اين تغييرات به خروج از آثار باستاني كشور بينجامد.