گروه علم و فناوری: نتیجه مطالعهای تازه نشان میدهد آب باران در تمام نقاط سیاره زمین به دلیل وجود مواد شیمیایی پایدار و دائمی دیگر برای نوشیدن مناسب نیست.
اساس نتیجه پژوهشی تازه آب باران تقریبا در تمام نقاط سیاره زمین دارای سطوح ناایمن "مواد شیمیایی برای همیشه" است. مواد پر و پلی فلوروآلکیل (PFAS) خانواده بزرگی از مواد شیمیایی ساخت بشر هستند که در طبیعت وجود ندارند. از این مواد به عنوان "مواد شیمیایی برای همیشه" یاد میشود، زیرا در محیط تجزیه نمیشوند.
این مواد شیمایی خاصیت دفع کنندگی لکه و نچسب بودن را دارند بنابراین، در اقلام خانگی مانند بسته بندی مواد غذایی، لوازم الکترونیکی، لوازم آرایشی و ظروف آشپزی وجود دارند. با این وجود، اکنون پژوهشگران دانشگاه استکهلم این مواد را در آب باران در اکثر نقاط سیاره زمین از جمله در قطب جنوب پیدا کرده اند که نشان میدهد هیچ فضای امنی برای فرار از این مواد وجود ندارد.
"یان کازینز" نویسنده مقاله این پژوهش و استاد گروه علوم محیطی دانشگاه استکهلم میگوید:"در ۲۰ سال گذشته مقادیر دستورالعمل PFAS در آب آشامیدنی کاهش شگفت آوری داشته است".
برای مثال در مورد پرفلوئورو اکتانوئیک اسید (PFOA) که یک ماده شناخته شده سرطانزاست مقادیر دستورالعمل آن در آب ۳۷.۵ میلیون بار در ایالات متحده کاهش یافته است.
بر اساس آخرین دستورالعملهای ایالات متحده برای پرفلوئورو اکتانوئیک اسید در آب آشامیدنی، اب باران در همه نقاط سیاره زمین برای نوشیدن ناایمن ارزیابی میشود. اگرچه در دنیای صنعتی ما اغلب آب باران را نمینوشیم بسیاری از مردم در سراسر جهان انتظار دارند که نوشیدن آن بی خطر باشد و بسیاری از منابع آب آشامیدنی ما را تامین میکند.
خطرات سلامتی ناشی از قرار گرفتن در معرض این مواد به طور گسترده مورد تحقیق قرار گرفته است. دانشمندان میگویند که این مواد میتوانند با مشکلات باروری، افزایش خطر ابتلا به سرطان و تاخیر در رشد در کودکان مرتبط باشند.با این وجود، در نتیجه پژوهش تازه برخی خواستار محدودیتهای شدیدتر در مورد "مواد شیمایی برای همیشه" هستند. دکتر "جین مونکه" مدیر عامل بنیاد بسته بندی مواد غذایی در زوریخ که در این مطالعه شرکت نداشته میگوید: "نمیتوان این طور باشد که عده کمی از نظر اقتصادی سود ببرند در حالی که آب آشامیدنی میلیونها نفر دیگر را آلوده کنند و باعث مشکلات جدی برای سلامتی شوند".
او میگوید اکنون زمان عمل فرارسیده و منابع زیادی را باید برای کاهش مواد شیمایی برای همیشه در آب آشامیدنی و رساندن آن به سطوح ایمن تخصیص داد.