پنجاهمین سالگرد المپیک خونین مونیخ

گروه بین الملل:بازی‌های المپیک ۱۹۷۲ مونیخ قرار بود اتفاقی فراموش‌نشدنی را در تاریخ این بازی‌ها رقم بزند، اما به حمام خون ختم شد. در مراسم پنجاهمین سالگرد این واقعه، رئیس جمهور آلمان از "تراژدی بزرگ" و قصور این کشور سخن گفت.
فرانک اشتاین مایر، رئیس جمهور آلمان از بستگان قربانیان کشتار المپیک مونیخ  ۱۹۷۲ تقاضای بخشش کرد.
اشتاین مایر که در جریان مراسم بزرگداشت پنجاهمین سالگرد این ترور سخن می‌گفت، خطاب به بازماندگان این واقعه گفت: «من به عنوان رئیس دولت این کشور و از طرف جمهوری فدرال آلمان، به دلیل کوتاهی در حفاظت از ورزشکاران اسرائیلی در بازی‌های المپیک مونیخ و به دلیل عدم شفاف‌سازی در این باره پس از واقعه، برای آنچه رخ داد، از شما طلب بخشش دارم.»
روز پنجم سپتامبر ۱۹۷۲ گروهی فلسطینی با ورود به محل اسکان تیم المپیک اسرائیل در مونیخ دو تن از اعضای این تیم را در دم کشتند و ۹ نفر را به گروگان گرفتند. عملیات نجات گروگان‌ها پس از ۲۰ساعت شکست خورد و در پایان مجموعاَ ۱۱ تن از اعضای تیم اسرائیل، یک نیروی پلیس آلمان و پنج نفر از گروگانگیران فلسطینی کشته شدند.بازماندگان قربانیان اسرائیلی برای دهه‌ها بدون موفقیت برای دریافت غرامت، عذرخواهی و تحلیل و بررسی تاریخی این واقعه جنگیدند.
پس از دهه‌ها تلاش، در این باره توافقی حاصل شد. توافقی که پرداخت غرامت ۲۸ میلیون یورویی برای بازماندگان قربانیان این واقعه را در نظر گرفته است. پرداخت ۲۲ و نیم میلیون یورو از این مقدار را دولت فدرال به عهده گرفت و ایالت بایرن مسئول پرداخت ۵ میلیون یورو از این غرامت شده. ۵۰۰ هزار یورو باقیمانده را هم شهر مونیخ پرداخت می‌کند.
اشتاین مایر در ادامه گفت، بخشی از واقعیت دردناک و غم‌انگیز این بزرگداشت این است که: «می‌خواستیم میزبان خوبی باشیم اما امانت‌دار خوبی نبودیم برای اعتمادی که ورزشکاران اسرائیلی و خانواده‌هایشان به آلمان کرده بودند.»
رئیس جمهور آلمان با اشاره به اینکه آنها نه در امنیت بودند و نه از آنها محافظت می‌شد، افزود: «آنها در کشور ما شکنجه و کشته شدند.» اشتاین مایر از "تراژدی بزرگ" و "قصوری در سه زمینه" سخن گفت.او اولین قصور را مربوط به آماده‌سازی ناکافی و نابسامان بازی‌های المپیک ۱۹۷۲ و تدابیر امنیتی این بازی‌ها دانست. ناکامی و قصور دوم به اعتقاد او به نوع مدیریت بحران در وقایع روز پنجم و ششم سپتامبر ۱۹۷۲ مربوط می‌شد. رئیس جمهور آلمان قصور سوم را به آنچه که در روزها و سال‌های پس از حمله پیش رفت  نسبت داد، قصوری که او آن را اینگونه تشریح می‌کند: «سکوت، تلاش برای به حاشیه‌راندن ماجرا و فراموشی».
او در ادامه مراسم از بازماندگان قربانیان و همچنین اسحاق هرتزوگ، رئیس جمهور اسرائیل برای شرکت در این مراسم قدردانی کرد که به گفته او "بدون حضور آنان، برگزاری مراسمی شایسته، قابل تصور نبود.»
اشتاین مایر در ادامه با نگاهی به گذشته گفت: «شرکت ورزشکاران اسرائیل در بازی‌های المپیک ۱۹۷۲ حاکی از اعتماد بزرگ آنها به آلمان بود، آن هم پس از جنایت هولوکاست و آن هم در کشور عاملان این جنایت. در میان ورزشکاران و مربیان آنها، شماری هم بازماندگان هولوکاست حضور داشتند.»  به باور رئیس جمهور آلمان، اما کشورش با عدم آمادگی برای مقابله با ترور در المپیک، نتوانست پاسخی شایسته به این اعتماد بدهد.او افزود که تلاش‌ها در سال ۱۹۷۲ برای شناساندن آلمان به عنوان یک دموکراسی صلح جو، به طرز غم‌انگیزی در مونیخ شکست خورد.
به گفته این مقام بلندپایه آلمان، در این سال، مهاجمان دهکده المپیک مونیخ را به صحنه‌ای بین‌المللی برای اعمال خشونت و نفرت‌پراکنی علیه یهودیان تبدیل کردند.
اشتاین مایر می‌گوید، پس از این حمله تروریستی هم خطاهای زیادی صورت گرفت و پرسش‌هایی هنوز بی‌پاسخ‌ مانده‌اند. او برای نمونه به علت خروج سریع عاملان این حمله از آلمان که با یک گروگان‌گیری دیگر رقم خورد و ارتباط آنها با گروه‌های افراطی آلمانی اشاره می‌کند. اشتاین مایر به همین دلیل از پیشنهاد دولت آلمان در مورد ایجاد یک کمیسیون آلمانی – اسرائیلی متشکل از کارشناسان و مورخان برای روشن شدن بیشتر مسائل پیرامون این فصل تاریک از تاریخ بازی‌های المپیک و عملکرد آلمان در و پس از آن واقعه، استقبال کرده است.
اسحاق هرتزوگ هم با استقبال از پرداخت غرامت به بازماندگان قربانیان توسط آلمان گفت: «این گامی مهم، عادلانه و اخلاقی است.» او از رئیس جمهور آلمان برای "تلاش‌های زیادش" در این راه و همچنین سخنرانی "شجاعانه و تاریخی" او، قدردانی کرد.