اعتراضات نتیجه نادیده گرفتن، مردم است

گروه سیاسی: چند روز پیش، پنج تن از اقتصاددانان برجسته کشور طی نامه‌ای اعلام داشتند، ادامه وضع موجود اقتصادی، کشور را در پیچ تاریخی قرار می‌دهد و اعتراض‌های کنونی هم ریشه در نابرابری‌های گذشته دارد.
در همین خصوص، نماینده تبریز گفت: اول از همه باید تکلیف را روشن کنیم که به نارضایتی‌های عمومی که شکل گرفته و زمینه‌ساز بسیاری از تنش‌ها و التهابات شده است، می‌خواهیم به عنوان معلول به آن نگاه کنیم یا علت؟

احمد علیرضابیگی افزود: به باور من، اعتراضات، معلول است، یعنی معلول نادیده گرفته شدن مردم. یعنی مردم حس نمی‌کنند به واسطه تلاش و مجاهدت مسئولان موجود، می‌توانند از خیرات و برکات ثروت کشور مثل معادن، منابع نفت و گاز، دریاها، جنگل‌ها بهره ببرند؛ خصوصاً نسل جدید ما، یعنی نسل جوان ما وقتی سرنوشت نخبگان کشور را می‌بینند و یا سرنوشت کسانی که در دانشگاه صنعتی شریف به عنوان نخبه تحصیل می‌کنند و از طرفی، کسانی که هیچ مسئولیت قانونی ندارند در حضور مسئولان قانونی با موتور از پشت به این نخبگان می‌زنند و در خانه خودشان که همان دانشگاه است به سر و کله آن‌ها می‌زنند و مورد بی‌احترامی قرار می‌گیرند را می‌بینند، نمی‌توانند به آینده بهتر امیدوار باشند و این اتفاقات، تسکین‌بخش دل‌های ملتهب و ناآرام آن‌ها نیست.

عضو کمیسیون شورا‌ها و امور داخلی کشور تصریح کرد: باید در وهله اول، مردم را ببینیم. مردم باید حس کنند مدار اداره کشور بر محور منافع آن‌ها می‌چرخد. این مردمی که بخشی از آن‌ها در قالب جوانان ۱۶، ۱۷ ساله در خیابان‌ها نقش‌آفرینی می‌کنند که چه بسا در سناریوی بیگانگان هم باشد، یا مردمان دیگر مملکت، بارقه‌های امید چندانی در قلب‌هایشان که گرمابخش وجودشان باشد، نیست.

علیرضابیگی اظهار داشت: تا زمانی که اداره کشور بر محور اراده مردم که در قانون اساسی دیده شده، نباشد، مشکلات پابرجاست. یعنی دولت ما باید حس کند که اساساً برای تمشیت امور و پیش بردن کار‌های خودش نیازمند همراهی و پشتیبانی مردم است. اگر فقط در حوزه سیاست، این اعتبار و قدرت به مردم برگردانده شود، سپس ثروت هم به مردم بازخواهد گشت.

وی در پایان خاطرنشان کرد: ما اکنون نتیجه تبعی یک تصمیم را تجربه می‌کنیم و آن هم، نادیده گرفتن مردم است. حال، نتیجه شده است، شرایط موجود. دولتی بر سر کار آمده که با حداقل پشتیبانی مردم بوده و الان زبانش در برابر بیگانگان کُند است. از طرفی، در اداره کشور، پشتوانه قوی مردم را دارا نیستند و طبیعتاً از کوزه همان تراود که در اوست. ما نمی‌توانیم گندم بکاریم و انتظار برداشت گلابی داشته باشیم.